گروه بین‌الملل: تصمیم دولت اردن برای امضای قرارداد جهت خرید گاز اسرائیل در 15 سال آینده جنجال سیاسی بزرگی در این کشور به راه انداخته است. نمایندگان پارلمان اردن تهدید می‌کنند که در صورت ادامه این روند از عبدالله النسور، نخست‌وزیری که طولانی‌ترین عمر کابینه در اردن را نسبت به دولت‌های کوتاه‌مدت گذشته داشته است، سلب اعتماد خواهند کرد. محمد حامد، وزیر انرژی اردن سعی کرد التهاب گسترده‌ای که در جامعه ایجاد شده را با اظهاراتی اطمینان‌‌بخش مهار کند. وی در این راستا گفت توافقی که شرکت برق دولتی اردن برای واردات گاز اسرائیلی امضا کرده از طریق شرکت آمریکایی نوبل انرژی است و آینده کشور را تهدید نمی‌کند و اوضاع اقتصادی این کشور را در اختیار گروه‌های دیگر قرار نمی‌دهد. سخن آقای وزیر البته قانع‌کننده نبود، چراکه ابعاد سیاسی این توافقنامه را که محور اصلی مشکل آن بود، نادیده گرفت. محوری که خشم بسیاری از جریان‌ها در داخل پارلمان یا افکار عمومی را به همراه داشته است، اردنی‌ها نسبت به دیگر ملت‌های عربی ملی‌گراتر و اسلامگراتر هستند، آنها از این به بعد احساس خواهند کرد که غذای خود را از طریق گاز وارداتی دشمنی تهیه می‌کنند که جنایت‌های زیادی را در حق اهالی آنها در سرزمین‌های اشغالی انجام می‌دهد. در حالی که اسرائیل در معرض تحریم‌های بین‌المللی اروپایی‌ها قرار گرفته، خفت‌بار است که شرکت برق اردن قرارداد گازی با اسرائیل را به امضا برساند. منطقه عربی روی اقیانوسی از نفت و گاز بسر می‌برد و قطر و الجزایر به‌عنوان دو دولت اصلی صادرکننده گاز در دنیای عرب هستند و سومین کشور یعنی ایران نیز کشوری مسلمان است، بنابراین چرا اردن باید واردات گاز خود را با قیمت‌های بازار جهانی از طریق اسرائیل تأمین کند. وزیر انرژی اردن مدعی است که مصر و تشکیلات خودگردان فلسطین نیز توافقنامه‌های مشابهی را برای واردات گاز اسرائیل امضا کردند. اشتباه این دو نشان‌دهنده درست بودن این مسیر نیست. مشکل ملت‌های عربی با دولت‌هایشان این است که وقتی اقدام به عادی‌سازی روابط با اسرائیل می‌کنند، منافع ملت‌ها و پارلمان‌ها و افکار عمومی را به حساب نمی‌آورند، آنها فکر می‌کنند که این توافقنامه‌ها بدون اعتراضات مردمی خواهد بود در حالی‌که جنبش پارلمانی اردن و تنش‌های کنونی در بررسی‌ها و اعتراضات جنجالی و تهدیدات پارلمان در بازپس‌گیری اعتماد از دولت اردن این موضوع را ثابت می‌کند. قرض‌های اردن بالغ بر
20 میلیارد دینار است و کسری بودجه این کشور نیز به 3/1 میلیارد دینار رسیده است. این رقم‌های منفی نتیجه برخی سیاست‌های سازشکارانه دولت اردن در طول 10 سال گذشته بوده است، به‌عنوان مثال خدمات بزرگی که اردن به کشورهای خلیج‌فارس کرده است؛ اردن نیروهای خود را برای مداخله بر ضد اعتراضات مردمی به بحرین فرستاده و بخش دیگری از نیروها را نیز برای مبارزه با جنبش الحوثی به عربستان گسیل کرده اکنون نیز بخشی از نیروهای خود را در چارچوب ائتلاف بین‌المللی مبارزه با داعش به سوریه و عراق اعزام کرده است.