دانش پورشفیعی: فرش دستباف با همه محصولات تولیدی کشور فرق دارد؛ به دلیل هویت، تاریخ و تمدن و اینکه یک کالای فرهنگی است. 5 قاره جهان، ایران را به نام «پرشین‌کارپت» می‌شناسند. فرش ایرانی، زیبا و جذاب بوده، برندی بی‌نظیر است و در قلب همه مردم جای دارد. فرش دستباف اولین هنر و اولین صنعت ایرانی است چه در گذشته و چه اکنون. رئیس اتحادیه کشوری تولیدکنندگان، بافندگان و حرف مرتبط با فرش دستباف ایران این جمله‌ها را با حرارت خاصی به زبان می‌آورد. اسماعیل چمنی در گپی با «وطن امروز» میزان اشتغالزایی مستقیم و غیرمستقیم فرش دستباف در سطح کشور را بیش از 4 میلیون نفر بیان می‌کند، چراکه بیش از 20 صنعت و هنر با این محصول در ارتباط هستند. چمنی با بیان اینکه نزدیک به 8 میلیون نفر از این هنر- صنعت ارتزاق می‌کنند، فرش دستباف را هنر- صنعت اول کشور اعلام می‌کند و اعتقاد دارد با توجه به فرهنگ‌سازی بسیار خوبی که در سال‌های اخیر صورت گرفته، میزان مصرف داخلی فرش دستباف در حال حاضر نسبت به 10 سال پیش 5 تا 6 برابر افزایش پیدا کرده است اما نسبت به افزایش جمعیت تولید کم شده است. رئیس اتحادیه تولیدکنندگان، بافندگان و حرف مرتبط با فرش دستباف ایران با بیان اینکه توجه به تولید و فروش داخل مهم‌تر از صادرات است، می‌گوید: متأسفانه مسولان عادت کرده‌اند که فرش دستباف را با خط‌کش صادرات اندازه می‌گیرند در حالی که توجه به اشتغال این محصول به دلیل امنیت شغلی و اجتماعی حاصل از آن، مهم‌تر است.  به تاکید چمنی، فرش دستباف مصداق تولید ملی است چون میزان آورده برای راه‌اندازی هر شغل در این هنر- صنعت حدود 10 میلیون تومان بوده و محصولی است که علاوه بر درآمدزایی مناسب، آلودگی زیست‌محیطی نداشته و ارزش افزوده بالایی دارد. به گفته او تا 3 سال پیش این مبلغ حدود 5 میلیون تومان بود. او با ابزار تأسف از اینکه مسؤولان دولتی، ارزش اشتغالزایی، برند فرش و تولید ملی را نمی‌دانند، اضافه می‌کند: آنگونه که باید به فرش دستباف توجه نمی‌کنند و به آن کم محلی می‌شود. چمنی نبود مدیریت واحد بر فرش دستباف کشور را عامل نابسامانی آن می‌داند و با بیان اینکه در حال حاضر کمیته امداد، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، تعاونی‌ها، سازمان زندان‌ها، وزارت صنعت، معدن و تجارت و سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی در امور این محصول مهم دخالت می‌کنند از دولت می‌خواهد تا با تمرکز مدیریت آن، به همه چندپارگی‌ها پایان دهد. رئیس هیات‌مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و بافندگان قالی تبریز، میزان اشتغالزایی این هنر- صنعت در استان آذربایجان‌شرقی را نزدیک به 500 هزار نفر عنوان می‌کند و با اعلام اینکه ایران در سال 1390حدود580 میلیون دلار صادرات فرش دستباف داشته،190میلیون دلار آن را سهم آذربایجان‌شرقی می‌داند. او مهم‌ترین مشکل این هنر - صنعت ایرانی را عدم اطلاع مسؤولان از جایگاه آن می‌داند. به باور چمنی، مسؤولان اجرایی کشور باید بپذیرند که فرش متولی و سیاست واحد می‌خواهد. این تولیدکننده فرش دستباف خاطرنشان می‌کند: چندپارگی امور مربوط به فرش و توزیع آن در وزارتخانه‌های صنعت، معدن و تجارت، تعاون، کار و رفاه اجتماعی، جهاد کشاورزی، سازمان بهزیستی، میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، کمیته امداد و... سبب شده این محصول نتواند به جایگاه واقعی خود دست پیدا کند. وی تصریح می‌کند: قانون و برنامه برای فرش دستباف باید تا آن اندازه شفاف باشد که همه متولیان این هنر- صنعت در یک مسیر حرکت کنند البته رئیس اتحادیه کشوری تولید‌کنندگان، بافندگان و حرف مرتبط فرش دستباف ایران برای حل این مشکلات راه‌حل‌هایی هم دارد و پیشنهاد می‌کند «سازمان ملی فرش و بافتنی‌های دستی ایران» تشکیل شود.  چمنی در ادامه واگذاری همه امور فرش دستباف به تشکل‌های صنفی با توجه به تخصصی بودن آن، ساماندهی واردات مواد اولیه، تشکیل فراکسیون فرش دستباف در مجلس شورای اسلامی و تشکیل کارگروه فرش دستباف در همه استان‌ها را با اولویت استان‌هایی که بیشترین میزان تولید فرش دارند از جمله برنامه‌‌هایی می‌داند که باید هرچه سریع‌تر جامه عمل بپوشد. او با بیان اینکه طرح بیمه قالیبافی در مجلس به تصویب رسیده و در حال اجراست، می‌گوید: این طرح نقاط ضعفی دارد از جمله اینکه باید با توجه به نو بودن این قانون و از آن طرف مسن بودن قالیبافان کشور، محدودیت و سقف سنی برداشته شود تا همه زحمتکشان این هنر- صنعت بتوانند از آن بهره‌مند شوند. به تصریح رئیس اتحادیه تولیدکنندگان، بافندگان و حرف مرتبط با فرش دستباف ایران، 90 درصد تولیدات فرش دستباف، صنفی است و از حدود 4 میلیون فردی که در این هنر - صنعت مشغول به کار هستند، 80 درصد آنها عضو اتحادیه‌های صنفی هستند.  او تاکید می‌کند فرش دستباف تنها محصولی است هیچ وابستگی به واردات ندارد و مصداق واقعی «اقتصاد مقاومتی» است بنابراین چنانچه مسؤولان و دست‌اندرکاران همت کنند می‌توان با رفع مشکلات این بخش، تولید را افزایش داد که نتیجه آن افزایش اشتغالزایی و رفاه بیشتر همه وابستگان به این هنر- صنعت است. چمنی خاطرنشان می‌کند ایجاد اشتغالزایی در هنر- صنعت فرش، یک شغل مستقیم و پایدار و یک اشتغال غیرمستقیم به دنبال دارد.