گروه اقتصادی: این روزها حال بازار بزرگ پایتخت خوش نیست و فقط دلالان سکه و ارز‌، قاچاقچیان کالا‌، اغذیه‌فروشان و حاجی‌بازاری‌هایی که ماهانه صد‌ها میلیون تومان اجاره می‌گیرند کارشان سکه است. به‌رغم رشد 4درصدی در بخش صنایع بزرگ، انتظار بر این بود که این موج کم‌کم به حوزه بازار و خدمات هم برسد ‌اما در ظاهر حتی انبوه جمعیتی که در بازار پایتخت رفت و آمد می‌کنند دلیلی بر این مدعا نیست و به اذعان اغلب فروشندگان بازار بزرگ تهران بخشی از این جمعیت فقط برای گرفتن قیمت یا تفریح به بازار می‌آیند. اغلب کسبه بازار از کسادی می‌نالند و می‌گویند فقط برای درآوردن اجاره مغازه مجبورند هر صبح به صبح کرکره‌ مغازه را بالا بدهند و گاهی تعطیلی‌های مکرر چیزی جز ضرر برایشان در پی ندارد. «م - جمالی» 12 سال است که در صنف پوشاک بازار بزرگ تهران فعالیت می‌کند. او درباره وضع بازار می‌گوید: به جمعیت نگاه نکنید. مردم قدرت خرید ندارند. 4 نفر می‌آیند تا یک تکه لباس بخرند. از دهه 80 به این طرف سال به سال فروش ما کمتر شده است. اینجا در بازار بزرگ تهران، 70 درصد مغازه‌ها اجاره‌ای است آن هم با اجاره‌ای حدود ماهانه 8 میلیون تومان به بالا که قاعدتاً در کنار دیگر هزینه‌ها بر سر قیمت‌ها سرشکن می‌شود. تا جایی که دیگر قانون اصناف و محاسبه سود 30 درصدی روی کالا معنا پیدا نمی‌کند و گاهی کسادی بر سر فروش خالی می‌شود. «محمد- ب» 15 سال است که در بازار بزرگ تهران در صنف پوشاک فعالیت می‌کند. او می‌گوید: در برخی صنوف آنقدر رقابت تنگاتنگ است که نمی‌توان قیمت‌ها را خیلی بالا برد و از طرفی کالای قاچاق در بازار فراوان است که نمی‌توانیم قیمت‌ها را بالا ببریم.  درباره اوضاع بازار هم می‌گوید: همه گنگ هستند و نمی‌دانیم سرانجام بازار چه می‌شود؟ یک روز منتظر نتیجه مذاکرات بودیم ولی ظاهرا این بازار تابع هیچ چیز نیست، چون قدرت خرید مردم بسیار پایین آمده است. فروشندگان صنف لوازم خانگی هم امیدوارند با تمام شدن ماه صفر از الان تا شب عید بازارشان رونق بگیرد. این فروشنده لوازم خانگی تصریح می‌کند: باید روزی 4 میلیون تومان فروش داشته باشیم تا بگوییم امروز کار به روال عادی بوده است ولی الان ساعت 12 ظهر است و هنوز یک قلم هم فروش نداشته‌ایم و این درباره بسیاری از کسبه صدق می‌کند. «س - محمدی» کاسب 20 ساله بازار بزرگ، ماهی 5/9 میلیون تومان اجاره مغازه می‌دهد و آنقدر از کسادی کار دلخور است که به سختی پاسخ پرسش‌‌‌ها را می‌دهد. او می‌گوید: اول سال صاحب مغازه یکجا چک اجاره یکساله‌اش را گرفت و نقد کرد و ما مانده‌ایم و این وضع. او ادامه می‌دهد: با هزار زحمت پارچه تهیه کرده و برند خوب پوشاک ایرانی تولید می‌کنیم اما برای فروش مجبوریم مارک خارجی روی لباس بچسبانیم تا مشتری بپسندد. باید جواب مالیات و بازرس را هم بدهیم و مالیات از اجاره‌مان بالاتر است. دست آخر می‌بینیم کالای بنجل قاچاق چینی یا ترک به بازار می‌آید و قیمتش نصف کالای ماست. هر سال دریغ از پارسال! جمله‌ای که «ر - رضوی» درباره اوضاع کسب و کار بازار می‌گوید و اینکه به جای حمایت از تولید داخل، فقط ماموران شهرداری و ‌مالیات و بازرسان تعزیرات آن را نشانه گرفته‌اند و کسی کاری به کالاهای قاچاق ندارد.