علیرضا اشرف: می‌گویند خیلی سخت است زمانی که در ورزشگاه آزادی جمعیت زیادی وجود ندارد، جو سنگینی را به وجود آورد. شاید باز هم باید دست روی دست گذاشت و از بزرگی ورزشگاه و سخت بودن این کار صحبت کرد اما هر کاری انجام دهیم بدتر از آن  نیست که از ایرانی‌هایی یاد بگیریم که با وجود فاصله 12 هزار و 900 کیلومتری کشورشان تا اینجا با جمعیتی 22 هزار و 672 نفری فضایی را ایجاد کردند که استادیوم ANZ شبیه ورزشگاه آزادی شد؛ همان ترسناک‌ترین ورزشگاه جهان که می‌توانید از بازیکنان استرالیا در سال 1997 که مقابل 128 هزار نفر با ایران یک– یک کردند بپرسید چند و چون بازی در آن چگونه بود!  هواداران ایرانی صورت‌های خود را به رنگ پرچم کشورشان درآورده بودند و از سر تا نوک انگشت پایشان سبز، سفید و قرمز بود. آنها همگی با هم شعار می‌دادند و تیمشان را تشویق می‌کردند. صدایشان آنقدر بلند بود که فکر می‌کردی 2 شب پیش است که استرالیا 2 بر صفر عمان را در حضور 50 هزار نفر برده یا حتی صدایی قوی‌تر از آن!  تصور کنید وقتی 90 دقیقه صرفنظر از اینکه توپ در کدام نقطه از زمین است سرو صدای به این بلندی را می‌شنوید چگونه می‌خواهید در بازی تمرکزتان را حفظ کنید؟ شاید به‌طور خوشبینانه فقط 15 قطری در ورزشگاه حضور داشتند. این فضا دقیقا در ملبورن هم وجود داشت. جایی که ایرانی‌ها نخستین بازی‌شان را مقابل بحرین انجام دادند و با 2 گل پیروز شدند. با این حال بازی در سیدنی مقابل قطر فرصتی برای جامعه ایرانی بود که دوباره ذهنشان را به سمت فوتبال معطوف کنند. حتی خود «تیم ملی» هم از اینکه برای این جامعه چه می‌کرد اطلاعی نداشت.   باید آنجا می‌بودید تا می‌دیدید ورزشگاه بعد از گل دقیقه 52 سردار آزمون چطوری شده بود. تیموریان هافبک باتجربه تیم ملی با تکلی شجاعانه توپ را از آن ایران کرد و دژاگه که هر لحظه از او انتظار بهترین‌ها می‌رود با پاسی ساده اما دقیق توپ را به آزمون رساند. مهاجم 20 ساله در حالی که پشتش به دروازه بود توپ را با پای راست مهار کرد و با چرخشی کاملا حرفه‌ای توپ را با همان پا به دروازه قطر فرستاد. این کاری بود که برکمپ و برباتف می‌کردند. سردار احتمالا بهترین گل تورنمنت را زد.  قطر برای ادامه بازی خلفان ابراهیم را به بازی آورد تا بتواند روند بازی را عوض کند اما او که مصدومیتی زودهنگام در بازی مقابل امارات نصیبش شده بود نتوانست با هم‌تیمی‌هایش از سد تیم باتجربه‌ها بگذرد و میزبان جام‌جهانی 2022 خیلی زود حذف شد.  اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود استرالیا ممکن است چند روز دیگر در همین ورزشگاه در بازی نیمه‌نهایی به مصاف ایران برود، دیداری که پیش از رقم خوردن هر تقابل دیگری می‌تواند جذاب‌ترین دیدار تورنمنت باشد به گونه‌ای که باید برای آن لحظه‌شماری کرد. اگر دو تیم همه رقبایشان را تا آن مرحله شکست دهند آن‌وقت جنگ تازه‌ای در سطح شهر شروع می‌شود، جنگی که از تقابل 2 تیم در زمین ترسناک‌تر خواهد بود.
منبع: SYDNEYMORNING HERALD