شهادت سیدمجتبی نواب‌صفوی، رهبر جمعیت فداییان اسلام و یارانش (1334ش)
شهید سیدمجتبی نواب صفوی در سال 1303ش در خانیآباد تهران به دنیا آمد و پس از اتمام دروس ابتدایی، به آبادان سفر کرد. سیدمجتبی سپس برای ادامه تحصیل به نجف اشرف مهاجرت کرد و در آنجا از محضر مدرسین حوزه علمیه نجف اشرف بهرهمند شد. وی پس از ۴ سال اقامت در نجف به دستور آیتالله سیدابوالحسن اصفهانی جهت مبارزه با کجرویهای کسروی به ایران آمد و با تشکیل «جمعیت فداییان اسلام» به مبارزه با بدخواهان و بداندیشان پرداخت. ترور وابستگان استعماری مانند احمد کسروی، عبدالحسین هژیر، حاجیعلی رزمآرا و حسین علاء از جمله فعالیتهای سیاسی این جمعیت است. شهید نواب صفوی همچنین با حکومت دکتر مصدق به خاطر عدم عمل به احکام اسلامی به مخالفت برخاست و به همین جهت در ایام نخست‌وزیری مصدق دستگیر شد و به زندان افتاد و تا سقوط حکومت مصدق در زندان بود. سرانجام این مجاهد خستگیناپذیر به همراه 3 تن از همرزمانش به نامهای خلیل طهماسبی، مظفر علی ذوالقدر و سیدمحمد واحدی در بیدادگاه رژیم پهلوی محکوم شده و در صبحگاه 27 دی 1334 شمسی تیرباران شده و خیل شهدا پیوستند. بدین ترتیب پرونده 10 سال فعالیت سیاسی و اجتماعی جمعیت فداییان اسلام بسته و جنایت دیگری در پرونده سیاه خاندان پهلوی ثبت شد.
پیام حضرت امام خمینی به مناسبت فرار محمدرضا پهلوی از ایران (1357ش)
حضرت امام خمینی(ره) به مناسبت فرار شاه از کشور در پیامی خطاب به ملت ایران فرمودند: «فرار محمدرضا پهلوی را که طلیعه پیروزی ملت و سرلوحه سعادت و دست یافتن به آزادی و استقلال است به شما ملت فداکار تبریک عرض میکنم». امام در ادامه این پیام، علاوه بر درخواست از ملت ایران به ادامه دادن تظاهرات پرشور خود ضد رژیم سلطنتی و دولت غاصب بختیار، بار دیگر از قوای نظامی و انتظامی خواستند به ملت بپیوندند. از سوی دیگر با فرار شاه از ایران، مردم، مجسمههای شاه فراری را در شهرهای مختلف پایین کشیدند. در شهرهای آمل، نهاوند، الیگودرز و ایلام نیز مأموران رژیم شاه، به مردم حمله و شماری از آنان را شهید و مجروح کردند.
حمله نیروهای متحد غربی به سرکردگی آمریکا به عراق (1991م)
به دنبال اشغال کویت توسط ارتش بعث عراق در دوم آگوست 1990 و اتمام اولتیماتوم غرب به عراق جهت ترک کویت و عدم توجه عراق به این هشدار، نیروهای متحد، عملیات تهاجمی گستردهای را با عنوان توفان صحرا علیه عراق آغاز کردند. در جریان بمبارانهای وسیع هواپیماهای نیروهای متحد، بخش اعظم تاسیسات زیربنایى عراق ویران شد و صدها نفر از مردم بیدفاع عراقی کشته و زخمی شدند. در ادامه حملات هوایى نیروهای متحد غرب، حمله زمینی علیه عراق در روز 24 فوریه 1991 آغاز شد و پس از چهار روز با شکست و هزیمت کامل نیروهای عراق و تسلیم بلاقید و شرط عراق خاتمه یافت. نیروهای آمریکا و متحدان آن کشور میتوانستند با ادامه جنگ به مدت 48 ساعت دیگر، بغداد را به تصرف خود درآورده و حکومت دیکتاتوری صدام را سرنگون کنند ولی ادامه حکومت صدام ذلیل و شکست‌خورده را بر جانشینان احتمالی او ترجیح دادند. آمریکایىها از آن بیم داشتند که پس از سقوط صدام، یک حکومت اسلامی طرفدار ایران در بغداد بر سر کار بیاید، زیرا اکثریت مردم عراق که شیعه و طرفدار ایران هستند در آخرین روزهای جنگ سر به شورش برداشتند و این شورش تا چند ماه ادامه داشت اما صدام با سرکوب بیرحمانه این قیام اسلامی، نگرانی آمریکا را از این جهت برطرف کرد. پس از این حملات و کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از نیروهای عراقی و مردم بیگناه این کشور و تخریب اماکن عمومی، سرانجام در تاریخ دوم مارس 1991 با عقبنشینی نیروهای عراقی از کویت و پذیرفته شدن شرایط نیروهای چندملیتی توسط عراق، آتشبس برقرار شد. هرچند دخالت غرب در مساله کویت، به بهانه حفظ امنیت منطقه و بیرون راندن متجاوز از کویت بود ولی این حضور، در واقع بهانهای برای حفظ منافع غرب و تثبیت نیروهای نظامی آنان در منطقه بود. از اینرو بسیاری از تحلیلگران با ارائه شواهدی، معتقدند حمله عراق به کویت با چراغ سبز آمریکا عملی شد.