تولد حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) (173ق)
یکی از چهرههای شاخص اصحاب ائمه، حضرت عبدالعظیم حسنی است که در شمار اصحاب امام رضا، امام جواد و امام هادی علیهم‌السلام بوده و مورد تمجید فراوان قرار گرفته است. حضرت عبدالعظیم از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) بود که در شهر مدینه به دنیا آمد. آن حضرت فردی پرهیزکار و اندیشمند بود و از ائمه بزرگوار و هم‌عصر خویش به طور مستقیم، نقل حدیث کرده است. ایشان در زمان امامت امام هادی(ع) به پیشنهاد آن حضرت برای هدایت مردم به ایران مهاجرت کرد و در شهرری در نزدیکی تهران کنونی مسکن گزید. آمدن حضرت عبدالعظیم به ری، هم نشانه وجود تشیع در این شهر بوده و هم خود زمینهای برای رشد دعوت شیعی شده است. حضرت عبدالعظیم حدود سال 250 هجری به درجه رفیع شهادت نایل شد.
نطق تاریخی آیت‌الله شهید سیدحسن مدرس علیه رضاخان (1343ق)
قرار بود گروه اقلیت مجلس ششم شورای ملی، رضاخان را به خاطر سوءسیاست داخلی و خارجی، قیام و اقدام علیه قانون اساسی و حکومت مشروطه و توهین به مجلس شورای ملی و نیز تحویل ندادن اموال توقیف شده از محکومان به خزانه دولت استیضاح کند. صبح روز استیضاح، شهید سیدحسن مدرس و اعضای اقلیت مجلس، بیرون از ساختمان مجلس مورد ضرب و شتم اوباش طرفدار سردار سپه قرار گرفتند. استیضاحکنندگان در اعتراض به این اقدام، در جلسه بعدازظهر که طرح استیضاح بررسی شد، شرکت نکردند و در نتیجه دولت سردار سپه رأی اعتماد گرفت. از طرفی سردار سپه نیز برای همسو نگاه داشتن گروههای درون مجلس، با سران هر یک به‌طور محرمانه زد و بند کرده و برای اجرای برنامه آنان، قول مساعد داده بود. مدرس که این جریان را مشاهده میکرد، قصد داشت، رابطه ننگین مجلسیان و سردار سپه را به هم بزند و رضاخان را از اکثریت بیندازد بنابراین نطق مفصل و تاریخی خود را بیان میکند. مدرس در این نطق، از وضع ناگوار کشور صحبت میکند. از حکومت مشروطه و استفادهای که ملت باید از آن ببرد سخن میگوید. از حکومت سردار سپه و فشارهای غیرقانونی او مینالد و به نمایندگان تذکر میدهد که اگر بیش از این بخواهند از چنین حکومتی طرفداری و دفاع کنند، نه‌تنها به کشور صدماتی وارد میشود بلکه خودِ آنها، زودتر در معرض خطر قرار خواهند گرفت.
واگذاری امتیاز استخراج معادن به رویتر انگلیسی توسط دولت ایران (1872م)
در نیمه دوم دوران سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار، عدهای از خارجیان تقاضای امتیاز بهرهبرداری از معادن و سایر منابع کشور را کردند. از نخستین و مهم‌ترین آنها، امتیازی بود که به «بارون جولیوس دو رویتر» اعطا شد. علت واگذاری این امتیاز که در 25 ژانویه 1872م و به پیشنهاد صدراعظم عملی شد، فراهم کردن وجوه مورد نظر برای پرداخت غرامات جنگی به روسیه بود اما در واقع بیشتر وجوه دریافتی صرف هزینههای سفر اروپایى ناصرالدین‌شاه شد. در این میان، رویتر برای دریافت امضای شاه حدود 200 هزار لیره خرج کرد و با پرداخت رشوههای گزاف به اطرافیان شاه، زمینه را برای امضای قرارداد فراهم ساخت. براساس این معاهده، امتیاز استخراج معادن و تأسیس یک بانک ملی به رویتر واگذار شد. در این قرارداد که در 24 فصل تنظیم شده بود همچنین امتیاز ساختن راهآهن از رشت تا تهران و از تهران به خلیج‌فارس، استخراج سنگهای قیمتی، استفاده از تمام جنگلها به هر صورت، ساختن سدها، احداث قنوات، مهار رودخانهها، استخراج آبهای زیرزمینی، بهرهبرداری از گمرکات، کنترل تلگرافخانه، در اختیار گرفتن زمین به هر مقدار و رایگان، تأسیس کارخانجات مختلف و... به مدت 70 سال در اختیار رویتر و در حقیقت انگلستان قرار گرفت. بعدها ناصرالدین شاه، از بیم عکسالعمل مردم مشکلاتی در راه اقدام رویتر ایجاد کرد به طوری که رویتر نتوانست طبق قرارداد، در سر موعد معین، کار خود را شروع کند. از سوی دیگر مخالفت مردم و علما و نیز اعتراض روسیه اوج گرفت. مردم به رهبری
حاج ملاعلی کنی، مجتهد برجسته تهران به مخالفت برخاستند. همزمان با بازگشت شاه از سفر اروپا بازار تهران تعطیل شد و نمایندگان مردم و برخی از درباریان که به دلایل شخصی با صدراعظم مخالف بودند، خواستار برکناری وی و لغو قرارداد شدند. در نتیجه این قرارداد لغو شد.