با این همه باجی که از دولت گرفتند، باز هم در یک مورد دیگر موفق شدند دولت را با یک عقب‌نشینی آشکار روبه‌رو کنند. آقای ابوطالبی را آخر هم نتوانستند به آمریکا بفرستند. کسانی که با وزرای خارجه قدرت‌های(!) دنیا پیاده‌روی می‌کنند، خب یک ویزای ساده برای نماینده‌شان می‌گرفتند.
سلمانی
  اگر ایران اسلامی بخواهد از پیچ سرنوشت‌ساز تاریخ، به سلامت بگذرد باید از فرهنگ بسیجی برای این کار بهره ببرد.
یک هموطن
  رئیس‌جمهور محترم می‌گویند نباید به کت و کلاه و عینک مذاکره‌کنندگان گیر داد. مگر منتقدی به این موارد اصلاً حتی اشاره‌ای هم کرده که چنین چیزی را مطرح می‌کنند؟! در هفته‌ای که به پیامبر اعظم(ص) اهانت شده به پیاده‌روی با حامی اصلی این اهانت یعنی نماینده و وزیر دولت آمریکا می‌پردازند و خوش و خرم با هم راه می‌روند البته نتیجه‌ای هم گرفته نمی‌شود و اولین پیامد پیاده‌روی عقب‌نشینی از معرفی سفیر 11 ماهه در سازمان ملل بود. بعد هم به پایتخت انجام آن اهانت می‌روند و به مذاکره می‌پردازند! این مساله نه در عرف دیپلماتیک پذیرفته شده است و نه در عرف کلاسیک و نه هیچ آداب دیگری. این موضوع جزو بدیهیات است و به این انتقاد صحیح باید با معذرت‌خواهی واکنش نشان داد نه بی‌عقل خواندن منتقد.
اسماعیل‌زاده