رئیس‌جمهور محترم می‌گویند چکار به چگونه قدم برداشتن دو نفر دارید (ظریف و کری)؛ مهم نتیجه این قدم برداشتن است. نتیجه قدم اول: تکلیف ویزای آقای ابوطالبی سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل مشخص شد و قطعی شد که ایشان نمی‌تواند وارد آمریکا شود. خب! این را باید نتیجه دانست؟! یعنی قدم برداشتنی که منجر به این شد که پس از یک سال، مجبور به تغییر سفیر ایران در سازمان ملل شویم و از موضع حق خود، عقب‌نشینی کنیم و بپذیریم آن شخصی که مدنظرمان است را غیرقانونی و مخالف قانون چند ده ساله سازمان ملل به کشور میزبان سازمان راه نمی‌دهند، نتیجه داده است؟ خدا به داد نتایج قدم‌های بعدی برسد!
مردانی
  آمریکا به هیچ وجه با شرایط بحق ایران موافقت نخواهد کرد. نه برای اینکه نسبت به قصد ایران در مساله هسته‌ای تردید داشته باشد؛ نه! خود آمریکا بهتر از همه می‌داند ایران اسلامی به دنبال ساخت سلاح اتمی نیست و اصولاً ساخت سلاح کشتارجمعی را حرام می‌داند. به خاطر این مذاکرات را نمی‌گذارد به نتیجه برسد که دوست دارد حالاحالاها این روند فعلی تداوم داشته باشد. وقتی بدون اینکه امتیاز درخوری داده باشد، فعالیت‌های هسته‌ای کشور ما را متوقف کرده است، چرا باید این پرونده را مختومه کند؟ خب! ادامه می‌دهد و بازی درمی‌آورد.
صلصال