علی امیری‌فر: فرم مناسب او تمجید دیوید بکام و آرسن ونگر را برانگیخته است. روی هاجسون در مصاحبه اخیر خود اذعان کرد؛ کین شایسته دعوت به تیم‌ملی است و تایید کرد نام او در لیست آینده سه‌شیرها برای رویارویی با ایتالیا و لتونی خواهد بود. با وجود او در ترکیب تیم‌ملی انگلستان در بازی‌های پیش‌رو، بلافاصله این سوال که با وجود او ترکیب تیم‌ملی انگلستان به چه صورت خواهد بود پیش می‌آید. در اینجا 3 راه‌حلی که هاجسون می‌تواند به آنها برای گرفتن بهترین بازی از کین استفاده کند روبه‌رو خواهید شد. در آخرین بازی‌های اسپرز، کین به عنوان مهاجم هدف از سوی اریک لاملا، موسی دمبله و کریستین اریکسن از عقب حمایت می‌شد. کین نشان داد که در چنین شرایطی و وقتی که به‌عنوان تک مهاجم، حمایت شود بهترین عملکرد را خواهد داشت. این در شرایطی است که وین رونی از مدت‌ها پیش در نقش هافبک نیز خود را در منچستر اثبات کرده است و وظیفه‌ای که کین نیاز دارد، را در ترکیب شیاطین سرخ برای فالکائو و فان‌پرسی انجام می‌دهد. به‌رغم اینکه او در پست اصلی خود بازی نمی‌کند، 3 پاس گل و ایجاد 30 موقعیت گل را در این فصل به ثبت رسانده است. پشت سر رونی هم هاجسون می‌تواند به‌عنوان گزینه‌هایی با خصوصیات تدافعی بیشتر، از جردن هندرسون و استیوارت داونینگ که فصول خوبی را در لیورپول و وستهام پشت سر می‌گذارند، استفاده کند. وقتی تکلیف برش میانی زمین در نیمه حریف مشخص شود، به سراغ کناره‌های زمین خواهیم رفت. به نظر می‌رسد گوش راست و چپ انگلستان به نام رحیم استرلینگ و تئو والکات سند خورده باشد. هر دوی این بازیکنان با سرعت باورنکردنی، تکنیک و قدرت پاسور بودن خوب می‌توانند ارمغان‌آور گل‌های زیادی برای کین باشند. اگر هاجسون گزینه‌های تمام‌کننده را در ترکیب قبلی محدود ببیند، می‌تواند کمی ریسک کند و از دنیل استوریج و رحیم استرلینگ در کنار کین استفاده کند. استرلینگ در تمام فصل در بالاترین سطح ممکن درخشید و استوریج در بازگشت از مصدومیت به نظر نمی‌رسد فاصله‌ای با اوج خود داشته باشد اگرچه این زوج به دلیل مصدومیت در بیشتر طول فصل در کنار هم بازی نکردند. به دلیل مصدومیت استوریج، این زوج در این فصل چندان در کنار هم بازی نکرده‌اند، با این حال آنها در فصل قبل نشان داده‌اند که با وجود یک بازیکن سوم -مانند آنچه فصل گذشته در مورد حضور سوارز اتفاق افتاد- هم می‌توانند به خوبی در کنار هم بازی کنند. آنها همچنین می‌توانند همکاری خوبی با 2 بازیکن لیورپولی دیگر در پشت، یعنی جردن هندرسون و آدام لالانا داشته باشند. این شناخت می‌تواند برای تیم‌ملی انگلستان یک موهبت باشد. از کیفیت جیمز میلنر در کنار‌ها هم می‌توان استفاده کرد. این بازیکن که در هر دو سمت می‌تواند بازی کند، در پرسینگ هم خوب عمل می‌کند. اگر هاجسون بنا بر عادت همیشگی بخواهد با وجود استوریج، یک2-4-4 کلاسیک را به بازی بفرستد، کین به عنوان بازیکنی انرژیک می‌تواند با آزادی عمل در همه جای محوطه جریمه حضور داشته باشد. اگر او و استوریج بتوانند به همکاری متقابل دست پیدا کنند و به خوبی جای خود را در بازی عوض کنند، با توجه به خصوصیات متنوعشان می‌توانند ویرانگر باشند. برای استفاده از سیستم 2-4-4 انگلستان به 2 وینگر کلاسیک و باکیفیت نیاز دارد. چیزی که در حال حاضر از آن بی‌بهره است. الکس اوکسلید و جیمز میلنر شاید به این جایگاه دست پیدا کنند؛ 2 بازیکنی که به سختی تلاش می‌کنند و بارها جناحین را با گام‌های سریع خود می‌روند و می‌آیند. همچنین جردن هندرسون به احتمال فراوان جایگاه خود را در میانه میدان حفظ کند، اما آنگاه آنها از حیث خلاقیت ضعیف عمل خواهند کرد. حضور داونینگ به عنوان بازیکنی پا به توپ و با تجربه می‌تواند خلأ خلاقیت و تجربه را همزمان در کنار هندرسون مرتفع سازد. ستاره وستهام در فصل جاری 64 موقعیت گل خلق کرده است. در کمبود ستاره‌های بزرگ، نیاز به بودن کین در ترکیب می‌تواند مشکلی جدید برای روی هاجسون باشد. با توجه به اینکه وین رونی کاپیتان تیم خواهد بود، به نظر می‌رسد ترکیب 1-5-4، ترکیب احتمالی سه‌شیرها خواهد بود. با این حال ترکیب‌های قابل استفاده دیگری نیز وجود دارد که به آنها اشاره شد. حال باید نشست و دید هاجسون در راه آماده‌سازی تیم برای یورو 2016 چه تدبیری خواهد اندیشید.