آغاز بنای شهر بغداد در زمان خلافت خاندان بنی‏عباس(145 ق)
منصور دوانیقی، دومین خلیفه‏ عباسی بانی شهر بغداد است. این خلیفه، آنجا را دارالخلافه‏ عباسی قرار داد. نام اول این شهر مدینه المنصور بود اما نام بغداد رواج بیشتری یافت و به همین اسم نامیده شد. این شهر قبلاً دهکده‏ای به نام بغداد بوده است.
وفات امام‌الحرمین جوینی، دانشمند نامدار و آگاه به علوم زمان(478 ق)
ابوالمعالی عبدالملک بن عبدالله بن یوسف جُوینی، ملقب به ضیاءالدین، جامع اصول و فروع، کلام و تمام فنون علمی و استاد امام محمد غزالی است. وی مدتی در مکه و مدینه مجاور بوده و تدریس می‏کرد و به همین جهت به «امام‌الحرمین» مشهور شد. تمام مسائل فقهی را موافق هر کدام از مذاهب چهارگانه که سوال می‏کردند، فتوا می‏داد. وی در زمان سلطنت آلب ارسلان سلجوقی، رئیس مدرسه‏ نظامیه‏ نیشابور شد و ریاست علمی به او منتهی می‏شد. امام‌الحرمین تا 30 سال با کمال استقلال، تمام امور محراب، منبر، تدریس، خطابه، مناظرات مذهبی و مذاکرات دینی را برعهده داشت و تالیفات متعددی نگاشته است. الارشاد فی اصول‌الدین، مدارک العقول و غنیه‌المسترشدین از جمله آثار او است. وفات او در نیشابور اتفاق افتاد. گویند بعدها جسدش را به کربلا منتقل کرده و در جوار پدرش دفن کردند.
آغاز جنگ استعمارگران فرانسه و انگلیس بر سر استثمار سرزمین هند (1782م)
جنگ دریایی میان فرانسه و انگلیس در سواحل هند که 7 ماه به طول انجامید، از سری جنگ‏های این 2 کشور برای تسلط استعماری بر هندوستان و چپاول منابع آن بود. قبل از این جنگ، فرانسه در پی شکست از انگلیس در جنگ 13 ماهه مَدرَس با امضای قرارداد پاریس، از هند چشم‏پوشی کرده بود اما آغاز مجدد جنگ در روز 15 فوریه 1782م نشان داد فرانسوی‏ها به آسانی نمی‏توانند از مطامع استعماری خود در هند بگذرند. با وجود آنکه جنگ دریایی 7 ماهه به نفع فرانسه تمام شد اما این کشور نتوانست عملاً بار دیگر به هند بازگردد و انگلیس همچنان به‌عنوان استعمارگر اصلی شبه‏قاره هند در این سرزمین باقی ماند.
خروج کامل نیروهای شوروی از افغانستان و روز ملی این کشور (1989م)
میخائیل گورباچف، آخرین رئیس‌جمهور اتحاد جماهیر شوروی پس از به‌دست‏گیری قدرت درباره حضور ارتش سرخ در افغانستان اعلام کرد باید هر چه سریع‏تر این روند پایان گیرد. از این رو، با گذشت 10 سال از اشغال نظامی افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی، براثر مقاومت مجاهدان مسلمان افغان، قوای متجاوز از این کشور خارج شدند. هدف شوروی از اشغال افغانستان در سال 1979م تثبیت حکومت دست‌نشانده مسکو در کابل و گسترش نفوذ شوروی به سوی جنوب آسیا بود. این اقدام شوروی که منافع آمریکا را در منطقه به خطر انداخته بود، با واکنش تند واشنگتن و انجام اقداماتی توسط این دولت برای عقب‏نشینی ارتش شوروی از افغانستان روبه‌رو شد. از طرف دیگر، از همان ابتدای اشغال افغانستان، مسلمانان مبارز این کشور علیه قوای متجاوز شوروی به مقابله برخاستند و سرانجام پس از 10 سال استقامت، مردم مسلمان با همراهی مجاهدان افغان، موفق به راندن قوای ارتش سرخ شدند. این در حالی بود که مسکو نیز با توجه به تغییرات وسیع در سیاست خارجی خود و تحمل هزینه سنگین ادامه حضور نیروهایش در افغانستان، راهی جز عقب‏نشینی از این کشور نمی‏دید. از این رو نیروهای شوروی که شامل یکصد هزار نفر بودند، طی دو مرحله، خاک افغانستان را ترک کردند و تجاوز بی‏حاصل خود را پایان دادند.