مهدی طاهرخانی: یک اتفاق عجیب، یک بازی غافلگیرکننده و یک نتیجه شگفت‌آفرین حالا ورق را برگردانده است. آیا پرسپولیس که 5 هفته متوالی تنها باخته بود حالا می‌تواند به قهرمانی فکر کند؟ داور بنگالی که سوت پایان پیکار پرسپولیس و لخویا را زد؛ این جرقه در ذهن هواداران پرسپولیس زده شد. اما برای تحقق آن یک پیش‌شرط بسیار مهم لازم است؛ ساختن خط هافبک قوی. پس بهتر است از ابتدا شروع کنیم تا ببینیم در چه صورت پرسپولیس و هوادارانش مجاز‌ند به جام فکر کنند. سه‌شنبه شب بازی که تمام شد، برخلاف اکثر دفعات قبل که بازیکنان پرسپولیس مجبور بودند در میکسدزون ورزشگاه آزادی در مقام متهم مقابل خبرنگاران از خود دفاع کنند، این بار همه اتوماتیک‌وار تمایل به صحبت داشتند، بی‌آنکه صدایشان بلرزد و دنبال قطار کردن کلمات برای توجیه باشند. اینها همه خروجی یک نمایش درخشان، یک پیروزی خیره‌کننده در یک شب خوب بود اما یک نفر بود که به وضوح سازش با بقیه کوک نبود. پیام صادقیان که انتظار داشت مقابل لخویا از مردان ثابت و البته تاثیرگذار میدان باشد، 90 دقیقه کامل کنار دست حمید درخشان ماند. نشست تا یادش بیاید چگونه از ابتدای فصل تا حالا به خودش، به تیمش، به هوادارانش بد کرده است. ستاره‌ای که یا محروم بود یا مصدوم و متعاقب آن ناآماده. به لیست بازیکنان جذب شده پرسپولیس هم که نگاه می‌کردید او تقریبا بی‌جانشین به نظر می‌رسید اما در روز بازی با لخویا، پیام صادقیان متوجه شد که چگونه به سادگی بازنده این پروژه خودویرانی شد. اینک فرناندو گابریل به خوبی توانسته توازن در میانه میدان را کنار محمد نوری برقرار کند. این بازیکن برزیلی برخلاف تادئو (که اصلا روی فوتبالیست بودنش محل بحث است) جنس دیگری دارد. شاید از شانس بدش روز معارفه‌اش به هواداران تلاقی پیدا کرد با آن ضربه پنالتی که مازیار زارع ناباورانه تصاحبش کرد اما حالا کم‌کم جانشین پیام صادقیان جایش را در ترکیب اصلی و مهم‌تر از آن، در دل هواداران پرسپولیس باز می‌کند. این هافبک برزیلی یکی از بهترین بازیکنان مصاف با لخویا بود که با بازی خوب و هدفمندش موجب شد کسی یاد پیام نیفتد. اگرچه صادقیان چند ساعت پس از برد پرسپولیس در اینستاگرامش شادی‌اش را ابراز داشت اما واکنش او در خاتمه این پیکار نشان داد او فهمیده حالا برای بازپس‌گیری جایی که در ابتدا بی‌جانشین تصور می‌شد، نبرد سختی را با کاپیتان نوری و گابریل دارد. همانطور که حمید درخشان برای حفظ صندلی و دریبل توأمان برانکو و قطبی، با جسارت و هوشمندی در 45 دقیقه دوم پیکار با لخویا یکی از درخشان‌ترین نمایش‌های این چند فصل اخیر پرسپولیس را اکران کرد، اینک صادقیان هم چاره‌ای جز این ندارد که برای بازگشت به ترکیب، عصبانیت را چاشنی اراده‌اش کند تا درخشان مجاب شود مجددا از او بهره ببرد. بدون شک مثلث تهاجمی نوری، گابریل و صادقیان آماده، سیستم توپ‌رسانی پرسپولیس را به  خط حمله به کل تغییر می‌دهد. تیمی که تا هفته بیست‌ویکم ناباورانه با تفاضل گل 3- روبه‌رو بوده، شاید به واسطه تکرار نمایش درخشان مقابل لخویا، بازگشت تاریخی‌ای را به لیگ برتر داشته باشد. تا پیش از این آنچه همیشه از قهرهای صادقیان به‌جا می‌ماند، ماجرای تکراری اختلاف او با کادر فنی و سپس بخشیده شدنش بود اما حالا داستان متفاوت است؛ پرسپولیس بدون او و با حضور نوری و گابریل توانسته، به یک هارمونی مطلوب در میانه میدان دست پیدا کند و اگر تا دیروز کادر فنی مجبور به مماشات بود برای حفظ بازیکن بی‌جانشینش، حالا صادقیان مجبور است بدون قهر، بی‌منت و خالی از هر جنجال‌آفرینی تنها و تنها خوب تمرین و مهم‌تر از آن بهتر زندگی کند تا جایگاه از دست رفته‌اش را پس بگیرد. این شیرین‌ترین چالشی است که درخشان با پیام داشته و درهر صورت برنده آن پرسپولیس خواهد بود، یا ستاره نورافشانی‌اش را آغاز می‌کند یا همانند بازی با لخویا همان جایی قرار می‌گیرد که نتیجه انتخاب اشتباه خودش است؛ وردل سرمربی روی نیمکت. از این رو حالا این فرصت تاریخی نصیب این بازیکن و همچنین کادر فنی پرسپولیس شده است. اینک فشار قهرمانی روی دوش درخشان نیست. کسی هم از صادقیان انتظار ندارد همانند قبل یک‌تنه منجی تیم باشد. از این رو این دو با چراغ خاموش فرصت کامل ریکاوری خود را دارند. قدرت این مثلث هجومی قادر است خط حمله پرسپولیس را احیا کند چراکه آنها ابزار لازم را در اختیار دارند. رضا نوروزی پس از 6 ماه استراحت و طی کردن دوران نقاهت عمل جراحی، حالا آماده بازگشت است. طارمی یک مهاجم جوان و خلاق نشان داده و هادی نوروزی در بهترین شرایط دوران فوتبالی‌اش است. حالا تنها یک خط هافبک خلاق می‌ماند تا این مردان را تغذیه کند. شاید نگاه خوشبینانه‌ای باشد اما اتفاقات روز بازی با لخویا نشان داد امکان این معجزه فوتبالی وجود دارد. صادقیان در صورت آماده شدن، کنار محمد نوری و فرناندو گابریل می‌تواند قوی‌ترین خط هافبک لیگ برتر را بسازد. اگر این اتفاق رخ دهد آنگاه این پرسپولیس است که بازگشتی تاریخی خواهد داشت. اگرچه فاصله قرمزها با صدر جدول بسیار زیاد شده است اما یادتان نرود تیم‌های مدعی هیچ‌کدام اقتدار لازم را ندارند. به‌عنوان مثال سپاهان، استقلال، تراکتورسازی و نفت به‌عنوان مدعیان جام، این پتانسیل منفی را دارند که ناگهان چند هفته متوالی نتیجه نگیرند. پس پر بیراه نیست اگر ادعا شود در صورت تکامل، پرسپولیس هنوز هم می‌تواند با اندیشه‌های بزرگ لیگ چهاردهم را دنبال کند البته با این تفاوت که آنها دیگر فرصت فرصت‌سوزی را برخلاف دیگر تیم‌های مدعی ندارند.