امین ابطحى: وولفسبورگ به بزرگ‌ترین رقیب بایرن‌مونیخ در بوندس‌لیگا تبدیل و سبب شده است تا از افت هیجان و آمادگى بایرن‌مونیخ در این فصل دیگر خبرى نباشد؛ مساله‌اى که در انتهاى فصل گذشته به ضرر مونیخى‌ها تمام شد. «ما آنها را زیر فشار قرار مى‌دهیم»، جمله‌اى است که دیتر هکینگ سرمربى وولفسبورگ پیش از شروع این فصل از رقابت‌هاى بوندس‌لیگا و حتى در طول فصل بارها درباره بایرن‌مونیخ بیان کرده است. بعد از پیروزى پر گل 5 بر 3 مقابل وردربرمن، وى در کنفرانس خبرى گفت: «مونیخى‌ها همواره ما را پشت سر خود احساس خواهند کرد و منتظر هستند که ما در دیدارى به پیروزى نرسیم تا بتوانند در ادامه فصل به‌راحتى و با آرامش به قهرمانى برسند.» با آرامش به قهرمانى رسیدن در انتهاى فصل گذشته با پیامدهاى وخیمى براى مونیخى‌ها همراه بوده است، چون پس از کسب سریع‌ترین قهرمانى تاریخ رقابت‌هاى بوندس‌لیگا توسط بایرن‌مونیخ در فصل گذشته، پپ گوآردیولا سرمربى تیم دست به ایجاد سیستم چرخشى انقلاب‌گونه در تیم خود زد و به این ترتیب از میزان آمادگى، انگیزه و هیجان تیم اصلى بایرن‌مونیخ کاست. عواقب چنین تصمیمى از سوى پپ گوآردیولا بسیار گران بود و بایرن‌مونیخ در مرحله نیمه‌نهایى لیگ قهرمانان اروپا با کسب 2 شکست فاجعه‌بار مقابل رئال‌مادرید و حذف از این رقابت‌ها، فصل را به تلخى به پایان رساند. با توجه به سناریوى تلخ فصل گذشته، هواداران بایرن‌مونیخ پیش از تعطیلات زمستانى بوندس‌لیگا این پرسش را مطرح می‌کردند که چگونه پپ گوآردیولا مى‌تواند هیجان و تمرکز تیم را تا انتهاى فصل بالا نگه دارد، وقتى که قهرمانى بایرن‌مونیخ در بوندس‌لیگا قطعى شده باشد. پاسخ به چنین پرسشى در هفته هجدهم رقابت‌هاى بوندس‌لیگا و بلافاصله پس از اتمام تعطیلات زمستانى این رقابت‌ها مشخص شد؛ وولفسبورگ. با پیروزى خیره‌کننده 4 بر یک مقابل بایرن مونیخ، گرگ‌ها خود را از باقى تیم‌هاى بوندس‌لیگایى جدا کردند، تیم‌هایى که پیش از این تنها مى‌توانستند از فاصله دور شاهد درخشش مونیخى‌ها باشند. در حال حاضر فاصله بین این دو تیم در صدر جدول بوندس‌لیگا به 8 امتیاز مى‌رسد، در حالى که در فصل گذشته و در همین مقطع از فصل، فاصله بایرن‌مونیخ با نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده خود، 20 امتیاز بود. آگاهى از اینکه همواره رقیبى در نزدیکى بایرن‌مونیخ حضور دارد که در صورت لغزش این تیم مى‌تواند دفاع از عنوان قهرمانى این تیم در بوندس‌لیگا را به چالش بکشد، تمرکز، هیجان و میزان آمادگى تیم را در سطح مطلوبى قرار مى‌دهد و این مساله مى‌تواند در مجموع به نفع مونیخى‌ها تمام شود و در واقع سران مونیخى از مطرح شدن وولفسبورگ به عنوان حریفى جدى راضى به نظر مى‌رسند. گرگ‌ها تا قبل از رویارویى با وردربرمن به نظر از اعتماد به نفس بالایى برخوردار نبودند اما جبران 3 باره عقب‌ماندگى در این دیدار و کسب 3 امتیاز در پایان بازى با درخشش
باس دوست و کوین دى بروین، سبب شد تا دیتر هکینگ از تیم خود تمجید کند، وى که تاکنون از کسب نایب‌قهرمانى بوندس‌لیگا به عنوان مهم‌ترین هدف وولفسبورگ یاد کرده بود، با نمایش خیره‌کننده شاگردان خود در هفته‌هاى اخیر این اعتمادبه‌نفس را پیدا کرده تا حتى در صحبت‌هاى خود از قهرمانى در بوندس‌لیگا نیز صحبت کند.
رقبا به عنوان نیروى محرک
بایرن مونیخ قدرت این روزهاى خود را بیشتر مدیون درخشش چشمگیر دورتموند در سال‌هاى گذشته است. زمانى که دورتموند در سال‌هاى 2011 و 2012 دو مرتبه متوالى بالاتر از بایرن‌مونیخ قرار گرفت و فاتح بوندس‌لیگا شد، مونیخى‌ها تغییرى در روند خود به وجود آوردند تا اینکه در سال 2013 موفق به کسب یک سه گانه تاریخى شدند. در دهه 70 میلادى نیز بوندس‌لیگا تحت تاثیر رقابت و نبرد دوجانبه بایرن‌مونیخ و مونشن گلادباخ بود، در سال‌هاى 1974 تا 1976 مونیخى‌ها سه مرتبه متوالى موفق به فتح لیگ قهرمانان اروپا شدند، در حالى که در همین بازه زمانى آنها تنها یک مرتبه بوندس‌لیگا را فتح کردند. در سال 2001 نیز بایرن‌مونیخ در یک بازى هیجان‌انگیز و فراموش‌نشدنى در مقابل هامبورگ و گلزنى در دقایق پایانى موفق به کسب قهرمانى بوندس‌لیگا شد و در همان سال با درخشش اولیور کان در فینال میلان و در ضربات پنالتى، لیگ قهرمانان اروپا را بعد از وقفه‌اى 25 ساله براى چهارمین مرتبه فتح کرد.