حامد نجفیمهر: با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال عملکرد یکساله نهادها و سازمانهای گوناگون زیر ذرهبین نمایندگان ملت قرار میگیرد تا وکلای ملت در راستای نقش نظارتی خود نقاط ضعف و قوت برنامههای اجرا شده یکساله را مورد نقد و بررسی قرار دهند. در همین راستا عملکرد شورایعالی جوانان و وزارت ورزش در حوزه جوانان طی سال 93 نیز از نگاه بهارستاننشینان مورد ارزیابی قرار گرفته اما آنطور که عضو هیات رئیسه فراکسیون جوانان مجلس شورای اسلامی اذعان داشته است دولت در سال93به مشکلات جوانان بیتوجه بوده و نمره قابل قبولی در این زمینه از نمایندگان کسب نمیکند.
گره کور مشکلات جوانان
این روزها گره مشکلات جوانان آنقدر به اصطلاح کور شده که حتی با دندان هم نمیتوان آن را بازکرد. بیکاری فارغالتحصیلان دانشگاهی و افزایش سن ازدواج را شاید بتوان به عنوان مهمترین مشکلات خانوادهها فهرست کرد، چرا که در حال حاضر بیشتر خانوادههای ایرانی حداقل با یکی از این موارد از نزدیک درگیر هستند. یا فرزندشان به دنبال کار مناسب در حال جستوجوی صفحات نیازمندی روزنامههاست یا هزینههای بالای زندگی باعث شده جوانشان از تشکیل زندگی مشترک پاپس بکشد تا به آمار افراد مجرد که روز به روز هم نمودارشان صعودیتر میشود، افزوده شود.
جوان، موتور محرک کشور
قشر جوان به دلیل پویایی و پتانسیل انجام کار در همه کشورها به عنوان سرمایه تلقی شده و یکی از منابع ارزشمند اقتصادی است، چرا که با بهکارگیری این نیروی توانمد موتور پیشرفت هر کشوری به حرکت درآمده و میتواند در تصمیمگیریها و برنامهریزیهای بلندمدت کشور بهعنوان نقطه مثبت و قابل اتکا مورد توجه قرار گیرد. بر این اساس درست به همان اندازه که نقش جوانان در آینده کشور پررنگ تلقی میشود رسیدگی به امور آنها نیز باید مورد توجه قرار گیرد تا فرصت ایجاد شده به تهدید تبدیل نشود. این در حالی است که دولتهای گوناگون نیز هر یک به نحوی سعی داشتند تا با ایجاد سازوکاری برای مدیریت جوانان و بهرهگیری از این نیروی توانا وارد شوند تا ضمن برآورده کردن نیازهای این گروه مانند اشتغال و ازدواج هم درصدد مدیریت آسیبهای اجتماعی اقدام عملی انجام داده باشند و هم برای هدفمندسازی این ظرفیت بالقوه راهکاری تعریف کنند. تشکیل سازمان ملی جوانان یا ادغام آن با وزارت ورزش همگی از جمله برنامههایی هستند که فارغ از نتیجه عملیاتی به چنین اهدافی وارد فاز اجرایی شدند.
جوانان در حاشیه وزارت ورزش
در شرایطی که انتظار میرفت برخورداری جوانان از وزارتخانه بتواند اختیارات و تواناییهای بیشتری از نظر منابع و قدرت قانونی در مسیر رفع مشکل جوانان قرار دهد، نتیجهای خلاف توقع موجود رقم خورد. به باور بسیاری از کارشناسان حوزه جوانان در وزارت ورزش به حاشیه رفته و موضوعاتی مانند فوتبال و رسیدگی به امور ورزش بر رفع نگرانیهای جوانان ارجحیت
داده شده است.
مشکلات آماری جوانان!
آمار 4میلیونی جوانان تحصیلکرده مجرد که از سوی سازمان ثبت احوال اعلام شده یا تشکیل صفوف انتظار برای دریافت وام ازدواج، اشتغال جوانان در مشاغلی غیرمرتبط با رشتههای تحصیلی یا ورود برخی جوانان به جرگه تجرد قطعی همگی به نوعی گویای این موضوع هستند که تغییر محسوسی در حوزه جوانان اتفاق نیفتاده و سنگینتر شدن کفه مشکلات این گروه را میتوان تا حدودی به عنوان سنگمحک عملکرد وزارت ورزش و جوانان در نظر گرفت. هرچند مواضع گوناگونی درباره ادغام حوزه جوانان در وزارت ورزش مطرح شده است اما با وجود شورایعالی جوانان این انتظار وجود داشت که این شورا بهعنوان سیاستگذار اهداف کلی و خط اصلی برنامههای جوانان را ریلگذاری کند تا مشکلات حاشیهای ناشی از بروکراسیهای اداری و سازوکارهای اجرایی نتوانند در حد موانعی جدی مانع از عملیاتی شدن برنامهها شوند.
شورایعالی جوانان بدون برون داد
شورایعالی جوانان بهعنوان یکی از اصلیترین مجامع تصمیمگیری درباره جوانان با ریاست رئیسجمهور تشکیل میشود. این شورا که انتظار میرفت با توجه به حضور رئیسجمهور در راس این هرم که بالاترین مقام اجرایی کشور است تصمیمات جدی برای جوانان بگیرد و تدابیر این شورا خط پایانی بر تمام مشکلات اجرایی در حوزه جوانان باشد اما آنطور که عضو هیات رئیسه فراکسیون جوانان مجلس شورای اسلامی اذعان داشته است این شورا با ریاست حسن روحانی تشکیل شده اما در سال 93 آنطور که باید خروجی نداشت و هیچ کدام از مشکلات جوانان این مرز و بوم رفع نشده است.
کمکاری وزارت ورزش و جوانان
ازدواج و اشتغال به عنوان مهمترین مشکلات جوانان ایرانی مورد تایید رحمتالله نوروزی، عضو هیاترئیسه فراکسیون جوانان مجلس شورای اسلامی قرار گرفته است. وی در این باره به خانه ملت گفته است: وزارت ورزش و جوانان هیچ کاری برای جوانان انجام نداده است. نماینده مردم علیآباد کتول در مجلس شورای اسلامی افزود: ادغام موضوع جوانان با ورزش باعث شد مشکلات جوانان که بسیار مهم است، در سایه ورزش و فوتبال قرار گیرد و حق جوانان کشور به واسطه توجه مدیران به ورزش خورده شود.
چشم جوانان به دست مدیران
هرچند اختلافنظرهایی درباره تغییر سازمان ملی جوانان و تشکیل وزارت ورزش و جوانان وجود دارد که هر یک در جای خود نیازمند بررسی و دقتنظر است اما در حال حاضر جوانان بدون توجه به سازوکارهای موجود تنها خواستار رفع مشکلات خود و برطرف شدن دغدغههایشان هستند. نگرانیهایی که حتی حضور رئیسجمهور و تشکیل شورایعالی جوانان در سال 93 نیز نتوانست باری از دوش آنها بردارد. البته مشکلات اقتصادی پیشرو دولت را نیز نباید نادیده گرفت اما با توجه به آمار جوانان که بیشترین جمعیت کشور را به خود اختصاص داده نباید مدیران در اولویتبندیها جوانان را فراموش کنند، چرا که کمتوجهی به این گروه به بهانه مشکلات مالی هزینههای دیگری را به جامعه تحمیل خواهد کرد که شاید جبرانناپذیر باشد.