سخنرانی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل در جلسه مشترک کنگره در سوم مارس به‌عنوان یک راهنما درباره اینکه آمریکا چگونه باید توافقی را تدوین کند که مانع ساخت بمب هسته‌ای شود چندان مفید نبود.  نخست وزیر اسرائیل در میان تشویق‌های جمهوریخواهان و واکنش ضد و نقیض دموکرات‌ها بیشتر درباره این اعتقاد خود توضیح داد که توافقی که در حال حاضر با میانجیگری دولت آمریکا و دیگر قدرت‌های جهانی در حال تدوین است، به اندازه‌ای بد است که نه‌تنها مسیر ایران را برای دستیابی به بمب هسته‌ای مسدود نمی‌کند بلکه مسیر ایران را برای دستیابی به بمب هسته‌ای همواره می‌کند.  نتانیاهو به عناصری از یک توافق ممکن اشاره کرد که فکر می‌کند بویژه تاریخ انقضای 10 ساله آن درباره محدودیت‌هایی در برنامه هسته‌ای ایران، ساده‌لوحانه و احمقانه است.  نتانیاهو گفت این پیمان، در شکل کنونی آن، زیرساخت‌های گسترده هسته‌ای ایران را باقی می‌گذارد و متکی به بازرسان برای جلوگیری از رسیدن تهران به مرحله فرار هسته‌ای است.  نتانیاهو یک دهه را  بر هم زدن چشم  در زندگی رژیمی خواند که تمایل به فتح، انقیاد و ترور در سراسر خاورمیانه دارد.  او به توافقی جایگزین اشاره نکرد که بختی برای پذیرش از سوی ایران یا اروپا و دیگر کشورهای همکاری‌کننده با آمریکا داشته باشد. در عوض او مجموعه‌ای از 3 شرط غیرهسته‌ای و اضافی را مطرح کرد که قبل از آنکه تحریم‌ها برداشته شود باید ضد تهران اعمال شود؛ «اول، توقف تجاوز ایران علیه همسایگان خود در خاورمیانه. دوم، توقف حمایت از تروریسم در سراسر جهان. سوم، توقف تهدید به نابودی اسرائیل».  باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا معتقد است طرح نتانیاهو در واقع در حکم «هیچ توافقی» است. رئیس‌جمهور آمریکا پس از سخنرانی نتانیاهو که خودش در آن حضور نداشت گفت توافقی که تاسیسات زیر بنایی ایران را به مدت 10 سال متوقف کند همراه با بازرسی‌های سرزده، بهترین توافق ممکن است.  آنچه به خشم اوباما افزود، این بود که دیدار نتانیاهو از واشنگتن به دعوت رهبران جمهوریخواه در کنگره و بدون رایزنی با کاخ سفید برگزار شد.  با وجود اینکه سخنرانی نتانیاهو دیپلماسی ضعیف بود، راهنمایی خوبی در این باره بود که چطور بحث ایران ممکن است در ماه‌های آینده در عرصه سیاست داخلی آمریکا ایفای نقش کند.
اکونومیست