گروه بین‌الملل: «داعش نتیجه مستقیم رشد القاعده در عراق است که در نتیجه حمله ما به این کشور رشد پیدا کرد که این یکی از نمونه‌های تبعات ناخواسته (جنگ) است و به همین خاطر است که ما باید به طور کلی قبل از شلیک کردن، ابتدا نشانه بگیریم.» این نه بخشی از افشاگری‌های ادوارد اسنودن است و نه تکرار دهن‌کجی «جو بایدن» معاون رئیس‌جمهور آمریکا به شرکای ترک و عربی کاخ سفید در خاورمیانه. نوام چامسکی، زبانشناس بزرگ و منتقد سیاسی همیشگی سیاست‌های واشنگتن یا هموطن جمهوریخواهش ران پال هم اخیرا چنین چیزی نگفته‌اند اما مطمئنا صاحب این جملات یک آمریکایی است و البته نه یک شهروند معمولی بلکه نفر اول کاخ سفید که این چنین به رئیس‌جمهوری قبل از خود و سناتورهایی که از جنگ‌افروزی‌اش دفاع می‌کنند حمله می‌برد. وقتی  او در یک مصاحبه تلویزیونی در پاسخ به این سوال که داعش چگونه به این سرعت توانست بین تکفیری‌ها و پیکارجویان غربی «محبوبیت» به دست بیاورد و آنها را جذب کند عبارت بالا را به زبان می‌آورد، یک اعتراف بزرگ است که نتیجه کوچک شدن ابرقدرت سپری شده‌ای به نام آمریکاست. باراک اوباما در مصاحبه با سایت «وایس» در اعترافی بزرگ به مقصر بودن آمریکا درباره ظهور سرطان داعش متوقف نمی‌شود و تبدیل به نخستین رئیس‌جمهور ینگه دنیا می‌شود که علنا جلوی دوربین ابراز شرمندگی می‌کند. «برای آنها شرمنده‌ام. چون این روشی نیست که آمریکا با آن وارد داد و ستد می‌شود». او این را در واقع خطاب به 47 سناتوری می‌گوید  که با امضای نامه‌ای به توافق هسته‌ای با ایران هشدار داده بودند اما انگار او دارد خطاب به تاریخ و مردم جهان ابراز شرمندگی می‌کند. همین که سرانجام یک رئیس کاخ سفید از چیزی شرمنده شده است عالی است و عالی‌تر آنکه قطعا هیچ‌گاه یک رئیس‌جمهور آمریکا از موضع قدرت شرمنده نمی‌شود بلکه دیالوگ افشاگرانه امروز اوباما و حاکمان گذشته و حال آمریکا نشانه‌ای است از کوچک شدن کاخ سفید.