الکساندر مکندریک در آمریکا از پدر و مادری اسکاتلندی به دنیا آمد. در 6 سالگی پدرش را بر اثر آنفلوآنزا از دست داد و مادرش او را نزد مادربزرگش در اسکاتلند فرستاد و آنجا بزرگ شد. در اوایل دهه ۳۰ به لندن رفت. به عنوان طراح تبلیغات کار خود را شروع کرد. با ساخت یک انیمیشن تبلیغاتی علاقه‌اش به دنیای سینما را کشف کرد. در دهه ۴۰ چندین مستند ساخت، با رادیو کار کرد و چندین فیلمنامه نوشت. در ابتدای جنگ دوم جهانی به استخدام وزارت اطلاعات انگلیس درآمد و فیلم‌های پروپاگاندا می‌ساخت. در ۱۹۴۲ برای کار در پروژه‌های وابسته به بخش روانشناسی جنگ به الجزیره و ایتالیا سفر کرد. پس از اتمام جنگ به انگلیس برگشت و اولین فیلم بلند سینمایی‌اش «نوشیدنی فراوان» (۱۹۴۹) بود که در اسکاتلند فیلمبرداری شد. بیش از نیمی از فیلم‌هایش شامل شاهکارهایی چون «مردی در کت و شلوار سفید» (۱۹۵۱) و «قاتلین پیرزن» و اولین فیلم رنگی خود (که کمدی‌های تلخ‌تر و هجوآمیزتری نسبت به دیگر کمدی‌های انگلیسی هم‌عصر خود بودند) را در استودیوی آیلینگ ساخت. در اولین فیلم هالیوودی‌اش «بوی خوش موفقیت» (۱۹۵۷) این سبک را به نهایت خود رساند؛ پرتره تمام و کمالی از دنیای بی‌رحم روزنامه‌نگاران ستون شایعات نیویورک. اگر چه این فیلم امروزه به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های آمریکایی شناخته می‌شود اما در زمان خود علاوه بر انتقادهای شدید، شکست تجاری عظیمی خورد. تهیه‌کننده‌ها مکندریک را کمال‌گرا می‌خواندند و این، وی را مطمئن کرد که هرگز به آن اوج باز نخواهد گشت. بعد از آن دو فیلم دیگر در آمریکا و یکی در انگلیس ساخت. او به دلیل بیماری آمفیزم در رفت‌و‌آمد‌هایش به انگلیس برای ساختن فیلم‌های تبلیغاتی با مشکل روبه‌رو بود. در ۱۹۶۹ به عنوان رئیس دپارتمان فیلم موسسه فیلم کالیفرنیا تا آخر عمر مشغول به کار شد و در ۸۱ سالگی بر اثر التهاب ریه درگذشت.