سرمربی تیم فوتبال استقلال پس از دیدار با ذوب‌آهن تاکید کرد تیمش در ۱۲ بازی از حریف پیش افتاده اما در نهایت یا مساوی کرده یا باخته است. حالا سوال این است که چرا کادر فنی استقلال این ایراد را برطرف نکرده است؟ برای پیدا کردن مشکلات یک تیم باید ابتدا پذیرفت که آن تیم مشکل دارد و در مرحله دوم به دنبال راه‌حل آن مشکلات گشت. استقلال بنا به گفته امیر قلعه‌نویی ۱۲ بازی است که از حریف خود جلو می‌افتد اما در نهایت یا بازی را می‌بازد یا مساوی می‌کند که اگر تنها 2 بازی از همین دوازده‌گانه‌ای که امیر قلعه‌نویی به آنها اشاره دارد چنین فرجامی نداشت، استقلال همین حالا در کورس قهرمانی بود و امید اول آن.
امیر قلعه‌نویی درست می‌گوید که اشتباهات استقلالی‌ها نباید ۱۲ بار تکرار شود اما باید از خود امیر قلعه‌نویی پرسید برای جلوگیری از آن اشتباهات خود سرمربی چه کرده است؟ آیا اشکال را یافته و برای رفع و برطرف کردن آن تمریناتی در نظر داشته یا اینکه تازه بعد از ۱۲ بازی و در انتهای لیگ متوجه شده که اشکال استقلال همین تعداد تکرار شده است؟
به مصاحبه‌های امیر قلعه‌نویی دقت می‌کنیم. او در تمام این دوازده‌گانه‌های تکراری اشکال را در استقلال نمی‌دید. یک بار داور از دید سرمربی استقلال اشتباه کرده بوده و پیروزی استقلال را گرفته، بار دوم او کرار و خسرو را نداشته است، بار سوم برنامه‌ریزی لیگ فشرده و غلط بوده، بار چهارم کی‌روش مقصر بوده است، بار پنجم، اشتباهات فردی داشته‌اند که مطلقا به کادر و تمرینات ربطی نداشته است، بار ششم ملی‌پوشان خسته بوده‌اند، بار هفتم، عمروعاص مقصر بوده، بار هشتم رسانه‌ها توطئه کرده‌اند، بار نهم، فردوسی‌پور از کی‌روش حمایت کرده و نظرسازی کرده، بار دهم...
در همه این مصاحبه‌ها امیر قلعه‌نویی هرگز نگفت که خودش هم در آن شکست‌ها یا تساوی‌ها نقش داشته است، قبول نکرد شاید خریدهایش خوب نبوده‌اند، نپذیرفت که تاکتیک‌هایش برای حمله از کناره‌ها دیگر جواب نمی‌دهد، هرگز نگفت که نبودن بدنساز برای یک نیم‌فصل حتما در این افت و مصدومیت‌های پیاپی نقش داشته است و از آن بدتر اینکه او هرگز به این موضوع فکر هم نکرد که چرا بازیکنانی که به خدمت می‌گیرد، در ابتدای خرید بازیکنان بهتری از آنچه در ادامه می‌بیند هستند؟
فرزاد حاتمی، ایمان موسوی، ایمان مبعلی، جاسم کرار، میلاد فخرالدینی و... تقریبا همه خریدهای امیر قلعه‌نویی در ابتدا بازیکنان بهتری بودند. امیر قلعه‌نویی اما این موضوع را در نظر نمی‌گیرد و چون این موارد را نمی‌بیند نمی‌تواند این مشکلات را حل کند.
امیر قلعه‌نویی حتی نمی‌بیند که ملی‌پوشانش وقتی از اردوی تیم‌ملی بازمی‌گردند نتایج بهتری را برای استقلال رقم می‌زنند. نمونه‌اش بازگشت از جام‌جهانی بود و پیروزی در 6 دیدار از 7 دیدار.
نمونه دیگرش بازگشت تیم‌ملی از جام‌ملت‌های آسیا بود و پیروزی‌های پی‌درپی استقلال اما هرچه از تیم‌ملی دورتر شدیم ملی‌پوشان در تمرینات استقلال تضعیف شدند اما سرمربی این تیم هرگز قبول نکرد که اشکالی وجود دارد و همیشه سعی کرد مشکل را برگردن داور و کی‌روش و بخت و اقبال و... بیندازد که در چنین حالتی استقلال با معایبش همچنان ادامه می‌دهد.