مرتضی پاینده: علی‌اکبر صالحی هفته گذشته در جلسه غیر علنی مجلس به نمایندگان گفت یک مقام عالیرتبه نظام به جواد ظریف دستور داده‌اند یک روایت ایرانی از توافق لوزان منتشر کند. این روایت یا همان فکت‌شیت از آنجا در فضای رسانه‌ای مطرح و برجسته شده که آمریکایی‌ها هم پس از توافق ژنو و هم پس از توافق لوزان، با انتشار آن تلاش کرده‌اند به افکار عمومی کشور خود بقبولانند آنها در مذاکرات پیروز شده و امتیازات فراوانی از ایران دریافت کرده‌اند. یکی دیگر از نکاتی که انتشار فکت‌شیت توسط آمریکایی‌ها را نگران‌کننده کرده، تلاش رسانه‌های غربی برای رواج و انتشار این روایت آمریکایی‌ها از توافق است. در واقع رسانه‌های آمریکایی و دوستان آنها در اروپا با انتشار فکت‌شیت آمریکایی‌ها تلاش می‌کنند بر روند مذاکرات و بده بستان‌های طرفین تاثیر بگذارند.
به گزارش «وطن امروز»، در ایران اما تاکنون وزارت خارجه واکنش قابل توجهی به این اقدام آمریکایی‌ها نشان نداده است. یعنی یک روایت ایرانی از توافقات صورت گرفته به اطلاع مردم نرسیده است. به عبارت دقیق‌تر، افکار عمومی در ایران حقیقتا نسبت به محتوای مذاکرات هسته‌ای و بویژه آنچه در لوزان اتفاق افتاده، اطلاعات چندانی ندارد. همین بی‌اطلاعی مردم از روند مذاکراتی که به بهانه بهتر شدن سفره آنها انجام می‌شود و نیز سوءاستفاده آمریکایی‌ها با انتشار فکت‌شیت‌های مطلوب، باعث شد ضرورت انتشار یک فکت‌شیت ایرانی احساس شود. به همین دلیل بود که مقامات عالی نظام به جواد ظریف دستور دادند یک فکت‌شیت ایرانی از توافق لوزان تهیه و در اختیار مردم قرار دهد. این خبر را همانگونه که گفته شد، علی‌اکبر صالحی اعلام کرد. رئیس سازمان انرژی اتمی یک روز بعد از آن نیز گفت این فکت‌شیت تهیه شده و در اختیار جواد ظریف است اما متاسفانه در حالی که همه در انتظار انتشار این فکت‌شیت بودند، ناگهان باز هم گفته شد وزیر امور خارجه تصمیمی برای انتشار این فکت‌شیت ندارد. هم صالحی و هم عراقچی پنجشنبه هفته گذشته گفتند فکت‌شیت ایرانی همین اظهارنظرهای شفاهی آنها و ظریف است و فعلاً بنای مکتوب کردن آن را ندارند.
درباره این اقدام غیرصادقانه چند نکته قابل ذکر است:
1- روایت آمریکایی‌ها از توافق لوزان در دسترس است. آمریکایی‌ها جزئیاتی از بده‌بستان توافق لوزان منتشر کردند. اگرچه در ایران جریان منتقد نیز معتقد است بخشی از این فکت‌شیت واقعیت ندارد اما در عمل، تنها روایت موجود از توافق، همان روایت آمریکایی‌هاست. بنابراین جواد ظریف به دلایلی که البته بر ما پوشیده نیست، با اصرار بر عدم انتشار فکت‌شیت ایرانی، باعث شده است روند استناد به روایت آمریکایی‌ها از توافق تسریع و تقویت شود! آیا این به سود منافع مردم ایران در مذاکرات هسته‌ای است؟
2- آقای صالحی گفته است اظهارات او و ظریف در واقع همان فکت‌شیت ایرانی است! اما بلافاصله تاکید کرده آنها نمی‌خواهند این اظهارات را مکتوب کنند. چرا؟ چه ایرادی دارد آقای ظریف اظهارنظرهای خود را مکتوب کند و در اختیار مردم قرار دهد؟ این رفتار وزیر امور خارجه خدای ناکرده شائبه‌آفرین است. مهم‌ترین شائبه‌ای که ایجاد می‌شود این است که وقتی وزیر امور خارجه نمی‌خواهد رسما پای اظهارات خود را امضا کند؛ یعنی در واقع نمی‌خواهد مسؤولیت این اظهارات را بر عهده بگیرد. این شائبه حقیقتا خطرناک و با توجه به سرنوشت حقوق مردم، ترسناک است! آقای ظریف حاضر نیست مسؤولیت اظهارات خود در قبال توافق را بر عهده بگیرد؟
3- طی بیش از یک سال و نیمی که از مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا می‌گذرد؛ آقای جواد ظریف بارها و بارها اقداماتی مرتکب شده که نشان می‌دهد او اعتقادی به اینکه محتوای مذاکرات هسته‌ای با مردم به اشتراک گذاشته شود؛ ندارد! او یک بار و در مقابل اصرار نمایندگان برای توضیح بخشی از جزئیات مذاکرات صراحتا گفت که حتی اگر استیضاح شود هم جزئیات مذاکرات را به آنها نمی‌گوید. در طول این مدت نیز به‌رغم انتقادات گسترده و ایجاد یک جامعه گسترده منتقدان، او نه تنها علاقه‌ای برای پاسخگویی به انتقادات از خود نشان نداد بلکه هر بار با ادبیات تند و توهین‌آمیز منتقدان را متهم می‌کرد که با اسرائیل علیه او همنوا شده‌اند! در تازه‌ترین اظهارنظرها هم پس از توافق لوزان، در برنامه نگاه یک در اظهارنظری بی‌سابقه گفت که تصمیمی ندارد قبل از توافق جامع با منتقدان جلسه‌ای داشته باشد و تنها پس از توافق می‌تواند حرف منتقدان را بشنود! در کنار این موضوعات اما در همین موضوع لوزان، به‌رغم دستور مقامات عالیه نظام برای انتشار فکت‌شیت و قرار گرفتن مردم در جریان مذاکرات هسته‌ای، آقای ظریف از این موضوع استنکاف کرده است. رهبر انقلاب روز پنجشنبه در دیدار مداحان نیز صراحتا اعلام کردند که مردم نامحرم نیستند و موضوع محرمانه‌ای برای مردم وجود ندارد و باید با منتقدان، جلسات هم‌اندیشی گذاشته شود. با این حال هنوز نیز متاسفانه جواد ظریف نسبت به ایجاد یک رابطه اعتمادساز با مردم تمایل نشان نداده است و البته همچنان نسبت به جامعه منتقدان نیز بی‌اعتنایی می‌کند. در واقع نگران‌کننده‌ترین نکته درباره این ماجرا نیز همین است که وزیر امور خارجه با این رفتار، عملا انگاره و شائبه نامحرم بودن مردم در مذاکرات هسته‌ای را ایجاد کرده است! درحالی که مذاکرات هسته‌ای به بهانه مردم انجام می‌شود و در این مذاکرات درباره حقوق مردم چانه‌زنی می‌شود؛ آیا آنها حق ندارند در جریان جزئیات این مذاکرات قرار گیرند؟ مردم نباید بدانند در مذاکرات بر سر حقوق آنها چه می‌آید؟ شاید یکی از دلایل اینکه پس از اعلام توافق لوزان، مردم نسبت به ادعاهای حامیان دولت مبنی بر پیروزی هسته‌ای و لغو تحریم‌ها بی‌اعتنا بودند و جشن پیروزی تنها با دور دور چند ماشین لوکس در خیابان‌های شمال پایتخت برگزار شد، همین نوع نگاه نامحرمی به مردم و در جریان نبودن مردم از روند مذاکرات است!