شما باید اوباما را ببخشید. رهبر جهان آزاد هنوز هم در پذیرش این موضوع با مشکل روبه‌رو است که اسرائیلی‌ها خودشان نخست‌وزیرشان را صرف‌نظر از اولویت‌های اوباما انتخاب می‌کنند.
تازه‌ترین اوقات‌تلخی کاخ‌سفید در پی انتخاب مجدد نتانیاهو، سخنرانی «دنیس مک‌دونا» رئیس کارکنان کاخ‌سفید بود. وی در این سخنرانی گفت: «اشغالگری‌ای که تقریبا 50 سال به طول انجامیده است باید پایان یابد». وقتی چنین مقامی بویژه به‌عنوان سخنران اصلی در یک رویداد برنامه‌ریزی شده و به‌صورت عمومی چنین سخنانی را بیان می‌کند، رئیس‌جمهور با وی موافق است. در این باره مخاطبان نیز به دقت انتخاب شده بودند؛ کنفرانس سالانه «جی‌استریت»، یک گروه لابی یهودی متمایل به چپ که هرگز امتیازی از اسرائیل نگرفته است. مساله ناراحت‌کننده‌تر این است که آقای مک‌دونا درباره اسرائیل با لحنی صحبت کرد که معمولا گروه‌های جهادی فلسطینی صحبت می‌کنند. اظهارات مک‌دونا در حالی بیان شده که اظهارات دیگری حاکی از رنجش رئیس‌جمهور آمریکا بیان شده است از جمله تهدید بی‌سابقه‌ای مبنی بر اینکه انتخاب مجدد نتانیاهو ممکن است به معنای پایان حمایت آمریکا از اسرائیل در سازمان ملل متحد باشد و گزارش وال‌استریت‌ژورنال که اسرائیل از مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا جاسوسی کرده است (اسرائیل این موضوع را انکار می‌کند اما آمریکا نیز نباید متحدان و کنگره را بی‌اطلاع نگه دارد). دیگر به توهین‌ها و بی‌اعتنایی‌های مقامات ناشناس دولت اوباما اشاره نمی‌کنیم که یکی از آنها وی را «ترسو» خواند. اوباما بر این موضوع حساب کرده بود که نتانیاهو در انتخابات شکست می‌خورد و رئیس‌جمهور آنچه برای کمک به این شکست می‌توانست، انجام داد اما دشمنی آشکار آقای اوباما نتیجه معکوس داشت.
در عوض، پرزیدنت اوباما و تیمش به نظر می‌رسد به دنبال انتقام هستند. نتانیاهو نظر خود را درباره مخالفت با کشور فلسطین روشن کرده است (او می‌گوید از راه‌حل «دو کشور» حمایت می‌کند اما اکنون زمان این کار نیست). نتانیاهو همچنین در ساعات پایانی رای‌گیری از اعراب اسرائیلی به سبب اظهارات خود عذرخواهی کرد. رئیس‌جمهور اوباما و تیم وی اوضاع را متشنج کرده‌اند. شاید این نشانه آن است که مذاکرات هسته‌ای با ایران با وجود تمایل اوباما به اینکه ایران بسیاری از زیرساخت‌های هسته‌ای خود را حفظ کند، به آن خوبی که اوباما برنامه‌ریزی کرده بود پیش نرفته است. آمریکا به قدری خواستار توافق با ایران است که فرانسه مانند طرفی تندرو به نظر می‌رسد.
اما این بداخلاقی‌ها درباره اسرائیل از طرف کاخ‌سفید، می‌تواند به معنای چیز دیگری باشد یعنی اوباما به آنچه او و تیم او می‌گویند معتقد است؛ اسرائیلی‌ها اشغالگرانی ناعادل و مانعی بر سر راه صلح در منطقه هستند و دیگر شایسته حمایت کاملی که از لحاظ تاریخی از آمریکا دریافت می‌کردند، نیستند. با این حال حتی اگر فکر می‌کنید چالش اصلی در منطقه وادار کردن اسرائیل به دادن قلمرو بیشتری به فلسطینی‌هاست، تا زمانی که اسرائیلی‌ها احساس امنیت نکنند این اتفاق نمی‌افتد اما اسرائیلی‌ها را می‌توان به سبب داشتن احساسی مخالف در خصوص این موارد بخشید؛ جنگ داخلی در سوریه، داعش، شاخه‌ای از القاعده که نزدیک بلندی‌های جولان فعال است، ژنرال قاسم سلیمانی که شبه‌نظامیان شیعه در عراق را هدایت می‌کند و اینکه به نظر می‌رسد آمریکا به شکلی عمل می‌کند که گویا ایران می‌تواند یک شریک سازنده‌تر از اسرائیل برای صلح باشد.
تهدید اصلی برای صلح خاورمیانه حتی فراتر از جنگجویان داعش، ظهور ایران امپریالیست با استفاده از نیروهای خود یا گروه‌های وابسته‌ای است که کشورهای عرب را عملا مستعمره خود می‌کنند.
چشم‌انداز ایران امپریالیست و در آستانه تبدیل شدن به یک قدرت هسته‌ای موضوعی است که موجب شد تمام دوستان سنتی عرب آمریکا در منطقه در حال حاضر به نظر نتانیاهو درباره خاورمیانه بیشتر از نظر اوباما در این باره نزدیک شوند. آقای مک‌دونا از سخنرانی خود برای صحبت درباره نظرات انتخاباتی نتانیاهو استفاده کرد و گفت: «ما صرفا نمی‌توانیم تظاهر کنیم این اظهارات هرگز بیان نشده است». اما سخنان‌مک دونا ممکن است به راحتی برعکس شود. زمانی که رئیس کارکنان رئیس‌جمهور از واژگان گروه‌های جهادی فلسطینی برای توصیف دموکراسی اسرائیل استفاده می‌کند، آمریکا و جهانیان متعجب شده‌اند.
رهبر جهان آزاد جانب کدام طرف را می‌گیرد؟
وال‌استریت‌ژورنال