شاید تا قبل از کنفرانس مطبوعاتی سه‌شنبه کارلوس کی‌‌روش به طور دقیق مشخص نبود سرمربی پرتغالی تیم‌ملی چه می‌خواهد و به قول منتقدانش چرا این همه «بهانه‌گیری» می‌کند اما حرف‌هایی که او مطرح کرد زنگ خطری جدی برای فوتبال ایران به حساب می‌آید؛ آنجایی که او از «برخی مشکلات مدیریتی» در فدراسیون گفت یا آنجایی که مثل همیشه حرف از بی‌امکاناتی فوتبال ایران زد.
مشکلات مدیریتی فدراسیون فوتبال
عصر سه‌شنبه کارلوس کی‌روش حرف‌های جدیدی را به زبان آورد. انتقادهای تندش به وضعیت سرپرستی تیم‌ملی نشان می‌دهد که او دل پری از این شرایط داشته اما سعی کرده با سکوتش به تیم‌ملی کمک کند. اینکه او بعد از 3 سال ماجرای عجیب سفر تیم‌ملی به ازبکستان را افشا می‌کند یا در معدود دفعات به اتفاقات پیش از بازی با اندونزی اشاره دارد و می‌گوید سرپرست وقت تیم‌ملی به جای دادن دستمزد روزانه بازیکنان، دوستانش را با خود به سفرها می‌برد نشان می‌دهد که کاسه صبر کی‌روش لبریز شده است. کی‌روش اگر از «برخی» مشکلات مدیریتی در فدراسیون فوتبال می‌گوید به همین مشکلاتی اشاره می‌کند که در 4 سال گذشته بلای جان تیم‌ملی شده بود. جدا از این، کی‌روش بعد از بازی ایران و سوئد هم با اشاره به اختلاف‌نظرهای کفاشیان و اسدی گفته بود که فدراسیون فوتبال ایران «دو پاره» شده و کار کردن در این شرایط بسیار دشوار است. او در همان مصاحبه گفت که چطور وقتی کفاشیان می‌گوید «از کارم راضی است، اسدی می‌گوید پایین‌تر از استانداردهایش کار کرده‌ام.» او البته دیروز اشاره‌ای مستقیم به دبیرکل جدید فدراسیون فوتبال نداشت اما وقتی از مشکلات مدیریتی در فدراسیون گفت مشخص بود که بخشی از منظورش چه کسی است و چرا به گفته او فدراسیون به چند جزیره خودمختار تبدیل شده است.
مشکلات مالی و امکانات
کی‌روش معتقد است برای موفقیت تیم‌ملی در انتخابی جام‌جهانی باید 3 موضوع در کنار هم پیکانی شوند برای رسیدن به هدف و اگر در هر یک از این 3 محور، کمبودی وجود داشته باشد همانطور که سه‌شنبه هم تاکید کرد «ادامه راه موفقیت‌آمیز میسر نخواهد بود». به غیر از مسائل فنی که شاید نیازی به توضیح نداشته باشد، یک تیم مدیریتی خوب در کنار توان مالی و امکانات باید مدنظر قرار بگیرد تا تیم‌ملی موفق شود و خواسته‌های بحق مردم و هواداران را برآورده کند. خیال کی‌روش از بابت مسائل فنی راحت است چرا که او به تیم فنی‌اش اعتماد کامل دارد اما 2 محور دیگر، سرمربی تیم‌ملی را با تردیدهایی روبه‌رو کرده است. او مطمئن نیست مشکلات مدیریتی فدراسیون فوتبال حل شود و از طرف دیگر بدقولی‌های فدراسیون در تامین خواسته‌های فنی کی‌روش نظیر برگزاری اردوها، بازی‌های دوستانه و حتی تجهیز زمین چمن کمپ تیم‌ملی را هم به خوبی دیده است. کی‌روش این را هم خوب می‌داند که دیگر وقت قول دادن و عمل نکردن از طرف فدراسیون فوتبال نیست و اگر قرار باشد شرایط مثل 4 سال قبل باشد و فدراسیون فقط قول بدهد و عمل نکند، دودش به چشم تیمی می‌رود که در این 4 سال صاحب ساختار و استاندارد شده است. به هر حال چه کی‌روش بماند و چه با وجود خواست مردم از تیم‌ملی برود، تنها 36 روز تا شروع برنامه‌های تیم‌ملی در راه مسابقات انتخابی جام‌جهانی زمان باقی مانده و با این شرایط شاید امیدها برای رسیدن به جام جهانی روسیه بسیار کمرنگ شود، آن هم در شرایطی که با توجه به حضور اسپانسرهایی همچون ال جی، سامسونگ یا سونی در جام‌جهانی و البته قدرت فراوان کره و بویژه ژاپن 2 سهمیه قطعی آسیا را باید برای این دو تیم کنار بگذاریم و سهمیه سوم هم بدون شک با توجه به حضور بازیکنان پرتعداد استرالیا در لیگ‌های اروپایی به این تیم می‌رسد. در این شرایط تنها سهمیه چهارم می‌ماند و جنگ نابرابر ایران با عربستان بیلسا، امارات، قطر و حتی چین و عراق.