درگذشت «ملک‏الشعرای بهار» ادیب و سیاستمدار (1330 ش)
استاد محمدتقی بهار پسر ملک‌الشعرا محمدکاظم صبوری در سال 1266 ش در مشهد به دنیا آمد. از 7 سالگی به سرودن شعر روی آورد و در 18 سالگی از مظفرالدین‌شاه لقب ملک‌الشعرایی گرفت. وی از محضر ادیب نیشابوری استفاده برد و به‏رغم منع پدر از سرودن شعر، به دلیل علاقه و استعداد ذاتی، به این هنر گرایید. بهار بعدها به خدمت دولت درآمد و پس از مدتی اشتغال در مناصب دولتی، در سلک آزادیخواهان و مشروطه‏طلبان جای گرفت. بهار فعالیت‏های سیاسی خود را از آغاز نهضت مشروطه آغاز کرد و در این راه متحمل رنج زندان و تبعید و آوارگی شد. از لحاظ ادبی اهمیت شعر بهار بیشتر از آن جهت است که او زبان فصیح پیشینیان را به بهترین و دل‌انگیزترین صورت در سخن خود به کار برده است. تصحیح و حاشیه تاریخ سیستان و مجمل‌التواریخ و تألیف سبک‏شناسی نثر فارسی و دیوان اشعار و چند نوشتار سیاسی از جمله آثار اوست. استاد محمدتقی بهار سرانجام در اول اردیبهشت 1330 ش در 64 سالگی پس از ابتلا به مرض سل درگذشت.

روز بزرگداشت شیخ اجل «مصلح‏الدین سعدی شیرازی»
شیخ مصلح‌الدین سعدی‌شیرازی در حدود سال 606 ق در میان خاندانی از عالمان دین در شیراز ولادت یافت. وی در اوان جوانی برای تحصیل علوم ادبی و دینی راهی نظامیه بغداد شد و سپس به عراق و شام و حجاز سفرکرد. سعدی در اواسط قرن هفتم به شیراز بازگشت و منظومه حکمی بوستان را در سال 655 ق و گلستان را در مواعظ و حِکم به نثر مسجع و آمیخته با قطعات اشعار دل‏انگیز در سال 656 ق نگاشت. وی از آن پس، قسمت عمده عمر خود را در زادگاه خود گذراند تا اینکه در سال 691 ق در 85 سالگی درگذشت و در خانقاه خود به خاک سپرده شد. در سخن سعدی، غزل عاشقانه آخرین حد لطافت و زیبایی را درک کرده و لطیف‏ترین معانی در ساده‏ترین، فصیح‏ترین و کامل‏ترین الفاظ آمده است. سعدی در حکمت و موعظه و ایراد حِکَم و امثال از هر شاعر پارسی‌گوی موفق‏تر است و نثر مزین و آراسته و شیرین و جذاب او در گلستان، بهترین نمونه نثرهای فصیح فارسی است. در جمهوری اسلامی ایران، اول اردیبهشت به‌عنوان روز سعدی نامگذاری شده است که همه ساله در مراسم‏های ویژه، گرامی داشته می‏شود.

درگذشت علامه اقبال لاهوری متفکر برجسته پاکستانی (1938م)
علامه محمد اقبال‌ لاهوری شاعر، سیاستمدار و متفکر برجسته پاکستانی در نهم نوامبر ۱۸۷۲م در ایالت پنجاب پاکستان و در یک خانواده مسلمان و معتقد به‌دنیا آمد. اقبال پس از طی تحصیلات مقدماتی راهی لاهور شد و در آنجا به فراگیری فلسفه و علوم انسانی پرداخت. ذوق لطیف و طبع روان اقبال، در انجمن‏های اسلامی و ادبی که به اهل دانش مجال اظهارنظر می‌‏داد شکوفا شد و از آن پس، به سرودن اشعار فارسی علاقه‏مند شد. اقبال در سال ۱۹۰۵م به تشویق اساتید خود به لندن رفت و در انگلستان و آلمان به تحصیل ادامه داد. وی همچنین در آنجا به مطالعات گسترده درباره تاریخ ادبیات ایران و متون اصیل فارسی و عربی همت گماشت و با وقوف به رموز ادبیات و عرفان ایرانی، در زبان فارسی به کمال رسید. اقبال لاهوری پس از بازگشت از اروپا به‌سرعت در زمره پیشروان شبه‌قاره هند و در شمار بانیان تأسیس کشور مستقل پاکستان قرار گرفت. اقبال، بسیاری از اشعارش را در خدمت اهداف سیاسی خود قرار داده بود تا مطالب و مقصود خود را عرضه کند. در واقع، هدف اقبال اتحاد دنیای اسلام بود و برای بشریت، پیام محبت به‌همراه داشت. آثار اقبال در مجموعه‏هایی به‌نام «پیام مشرق»، «اسرار خودی و رموز بی‏خودی»، «ارمغان حجاز»، «جاویدنامه» و... مکرراً به چاپ رسیده است. علامه محمد اقبال لاهوری، سرانجام در تاریخ بیست‌ویکم آوریل سال ۱۹۳۸ میلادی در سن 66 سالگی درگذشت.