مرتضی اسماعیل‌دوست: داستانی از دوستی فاصله‌دار میکائیل و رسول که یکی به سمت اجرای قانون رفته و یکی به سمت نقض قانون کشیده شده است اما در کنار همه این فاصله‌های زندگی، ریشه‌هایی از آشنایی نشسته است تا هنوز مرهمی باشد بر زخم روزگار. سیروس مقدم از سه‌گانه پرمخاطب «پایتخت» تا «به سوی افتخار» و «اغما» و «زیر هشت» نشان داده که متخصص در سریال‌سازی است و آثار تلویزیونی‌اش با انبوه مخاطبان ارتباط برقرار می‌کند. اگر در سریال «چاردیواری»، معضلات ازدواج و پیامدهای زندگی ناهنجار طرح شد و در سریال «تا ثریا»، تنهایی‌های آدمی به نمایش در آمد، در سریال میکائیل تعهد در برابر آشنایی قرار گرفت تا چالشی میان مسؤولیت‌پذیری و رفاقت پیش آید و همین موضوع ساده، دستمایه اثری قابل توجه و پرداختی ارزنده نزد نویسنده و کارگردان شد تا با صحنه‌های اکشن و قاب‌های چشمگیر در جغرافیای جنوب کشور همراه شویم. مقدم از چشم‌انداز بکر جزیره قشم به تصاویر زیبا و چشم‌نوازی رسیده و سعی کرده با اتکا به خرده‌روایت‌هایی در داستان، سریالی جذاب را بیافریند. قصه‌ای در بستر اجتماع امروز و جایی که شرایطی خاص برای رسول، دوست و خویشاوند میکائیل پیش می‌آید و به اشتباه قربانی توطئه اشرار می‌شود. میکائیل که پلیس سختکوش و پرتلاشی است، برای استقرار نظم و آرامش بیشتر، همه تلاش خود را معطوف کرده و با همه وجود سعی در حل معضل دارد. سیروس مقدم که پیش از این تجربه‌های خوبی در ژانر پلیسی داشته است، در این سریال هم سعی کرده با توجه به قلم ارزنده سعید نعمت‌الله، مضمونی پلیسی با پرداختی حرفه‌ای بسازد. سریالی که با مشارکت نیروی انتظامی در گروه فیلم و سریال شبکه اول سیما تولید شد. این سریال سومین اثر سیروس مقدم در ژانر پلیسی پس از «پلیس جوان» و «دیوار» است. اگر چه در سریال میکائیل توفیقاتی در زمینه تنوع لوکیشن و تصاویر چشم‌نواز به‌وجود آمده اما به نظر می‌رسد در بخش فیلمنامه نتوانسته است توفیق آنچنانی در جذب داستان‌هایی با شخصیت‌های تعریف‌شده داشته باشد. چیزی که به طور نمونه در سریال پایتخت با انواع کاراکترهای مشخص و قابل لمس وجود داشت. با این همه سریال میکائیل استانداردی بالا در زمینه تولید سریال‌های ایرانی دارد و همه چیز در قالبی مشخص در قاب‌بندی‌ها، تدوینی مناسب و بازی‌های ارزنده به خروجی نگاه تماشاگر می‌رسد. همچنین مقدم با انتخاب لوکیشن‌های متنوع از فضایی آپارتمانی و تعریف‌شده دوری کرده و سعی دارد با ارائه تصاویری لانگ‌شات و هلی‌شات به فضایی متمایز از دیگر سریال‌ها برسد. در سریال میکائیل، موضوع امنیت در جامعه به درستی مطرح و سعی شده از طریق تصاویری مهیج، فضای بصری به خوبی برای تماشاگر جلوه کند. یکی از موارد قابل اشاره در میکائیل، ساختار ملتهب و پرحادثه آن است، در واقع مساله‌ای که به اثر جدید مقدم شمایلی مطلوب می‌بخشد، حوادثی کار شده و پر از زد و خورد با استفاده از کارگردانی مناسب است و سازنده سعی کرده با استفاده از ترفندهای دوربین و قاب‌بندی‌های ارزنده به التهاب درونی اثر دست بزند. عقده‌های رشید، همسردوستی یاس، رفتار دوگانه آقاخان و نگاه قهرمانانه میکائیل در جهت اصلاح وضعیت و نابودی اشرار از جمله موارد مناسب شخصیت‌پردازانه در سریال میکائیل است. از طرفی نماهای به کار رفته و وجود شخصیتی اصلاح‌گر چون میکائیل و فضاسازی به عمل آمده به سریال شمایلی وسترن‌گونه بخشیده است و این شرایط موجب تغییر ذائقه مخاطب و البته رضایتمندی و اقبال عمومی سریال میکائیل در این مدت شده است. به نظر می‌رسد چند وقتی است که سازندگان سریال از آثاری ماورایی به موضوعاتی در ژانر پلیسی تمایل پیدا کرده‌اند و این مساله ضمن ارزنده بودن، می‌تواند به همسان بودن موضوعات و شکل ساخت سریال‌ها منتج شود. مساله‌ای که البته سازندگان سریال میکائیل از آن با موفقیت گذر کردند و سریالی قابل تحسین را برای تماشاگران خانگی تولید کردند.