برگزاری 3 مزایده بی‌نتیجه برای فروش باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس و تداوم این رویه ابهامات و سوالات زیادی را ایجاد کرده است. آیا غوغای رسانه‌ای سازمان خصوصی‌سازی را اغوا کرده یا واقعا همه دنبال مشتری خوب برای سرخابی‌ها هستند؟ مزایده باشگاه استقلال و پرسپولیس برای سومین‌بار در هیجان رسانه‌ای بی‌نتیجه به پایان رسید تا ابهامات در واگذاری این باشگاه‌ها بیشتر شود. سالیان سال است که بحث خصوصی کردن باشگاه‌های پرطرفدار پایتخت در میان تصمیم‌گیرندگان ورزش کشور مطرح شده است. در مزایده اول و دوم هیچ‌کس برای خرید سرخابی‌ها اعلام آمادگی نکرد تا اینکه این دو مزایده قبل از تاریخ برگزاری لغو شد اما در مزایده سوم که روز چهارشنبه 9 اردیبهشت‌ماه برگزار شد، 4 خریدار در مزایده شرکت کردند در حالی که خریدار باشگاه استقلال و یکی از خریداران باشگاه پرسپولیس به دلیل واریز نکردن وجه سپرده در مزایده، از رقابت با رقیبان خود حذف شدند، در نهایت پاکت‌های شرکت بهنام پیشرو کیش و شرکت استیل‌آذین ایرانیان برای بررسی نهایی به کمیته واگذاری رفت اما روز دوشنبه اعلام شد اهلیت هیچ‌کدام از این دو شرکت تایید نشده و مزایده باشگاه پرسپولیس هم برنده‌ای ندارد. طبق قانون، باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس باید از طریق مزایده به فروش برسند اما نکته قابل تامل این است که به‌رغم غیرقانونی نبودن تکرار مزایده واقعا قرار است چند بار برای فروش این باشگاه‌ها مزایده برگزار شود؟ وقتی در مزایده اول و دوم خریداری اعلام آمادگی نکرد و این مزایده‌ها قبل از برگزاری لغو شد، کسی نمی‌توانست به کار سازمان خصوصی‌سازی ایراد بگیرد اما وقتی 4 خریدار در مزایده سوم شرکت می‌کنند و هر کدام از آنها بنا به دلایلی از دور رقابت کنار می‌روند ابهامات زیادی در اذهان عمومی ایجاد می‌شود، به راستی چرا مزایده سوم برنده‌ای نداشت؟ شرکتی که برای خرید باشگاه استقلال پاکت خود را ارائه کرده بود، وجه سپرده در مزایده را به حساب سازمان خصوصی‌سازی واریز نکرد و مدارک ناقص را درون پاکت قرار داد و به سازمان خصوصی‌سازی ارائه کرد. حال سوال این است، شرکتی که ادعا می‌کند یک شرکت بزرگ رسمی است و قرار است چیزی حدود
 300 میلیارد تومان بابت خرید یک باشگاه بپردازد چطور از قوانین مزایده اطلاعی نداشته است؟ این در حالی است که طبق اطلاعیه سازمان خصوصی‌سازی که قبل از مزایده منتشر شد، مقرر شد کسانی که قرار است در مزایده شرکت کنند باید مبلغی را به عنوان سپرده به حساب سازمان خصوصی‌سازی واریز می‌کردند اما شرکت مذکور بدون اینکه پولی به حساب سازمان واریز کند، پاکت خود را ارائه کرد و در روز مزایده نام این شرکت به‌عنوان خریدار باشگاه استقلال مطرح شد. سوال این است چرا مسؤولان سازمان خصوصی‌سازی اجازه دادند خریداری که پول سپرده را واریز نکرده است، نامش در روز مزایده مطرح شود و به نوعی برای خود تبلیغ کند. نکته ابهام‌آمیز دیگری که مطرح است اینکه وقتی از بین 3 خریدار پرسپولیس 2 شرکت استیل‌آذین ایرانیان و بهنام پیشرو کیش برای بررسی‌های نهایی انتخاب می‌شوند، هیچ کدام از آنها صلاحیت‌شان تایید نمی‌شود. شرکت استیل‌آذین ایرانیان که متولی آن حسین هدایتی است، براساس آنچه مسؤولان سازمان خصوصی‌سازی اعلام کردند بدهی بانکی دارد. شرکت بهنام پیشرو کیش نیز به دلیل دیر واریز شدن مبلغ سپرده، نتوانست به‌عنوان برنده انتخاب شود. آیا بهتر نبود مسؤولان سازمان خصوصی‌سازی قبل از اینکه نام افراد و مبلغ پیشنهادی آنها را مطرح کنند، از صلاحیت آنها مطمئن می‌شدند تا اینکه اگر این شرکت‌ها صلاحیت‌شان تایید نمی‌شد در مزایده شرکت نمی‌کردند؟ کسی نمی‌داند چند بار قرار است مزایده برگزار شود. شاید برگزاری این مزایده‌های بی‌نتیجه برای بعضی‌ها به سرگرمی تبدیل شده باشد اما آنچه مسلم است اینکه می‌شود با اتخاذ تصمیم‌های درست، کاری کرد که این مزایده‌ها بدون برنده به پایان نرسد تا به نوعی افکار عمومی درگیر بازی بی‌پایان نشود. وقتی برگزاری 3 مزایده بی‌نتیجه به پایان می‌رسد خواه ناخواه ذهن‌ها را به سمتی می‌برد که گویی مسؤولان عزم جدی برای واگذاری باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی‌ ندارند به همین دلیل شاید بتوان گفت مزایده‌هایی که برگزار شد به نوعی بازی با افکار عمومی بود. حال که رئیس سازمان خصوصی‌سازی از برگزاری مزایده چهارم خبر داده امید است این مزایده طوری برگزار شود که در نهایت یک برنده به‌عنوان خریدار باشگاه انتخاب شود تا در فصل نقل‌وانتقالات این باشگاه‌ها همچنان بلاتکلیف نمانند و هواداران این تیم‌ها بدانند برای فصل آینده چه شخصی برای تیم‌شان تصمیم‌گیری خواهد کرد.