امروز مردم بریتانیا غیرقابل پیش‌بینی‌ترین آزمون‌ سیاسی تاریخ معاصرشان را تجربه می‌کنند. انتخابات هفتم ماه مه 2015 برای انتخاب ۶۵۰ نماینده مجلس عوام بریتانیا (شامل نمایندگان انگلیس، ولز، اسکاتلند و ایرلندشمالی) و تعیین تکلیف دولت جدید را اگرچه می‌توان با انتخابات سراسری در سال‌های 1974 و 1992 مقایسه کرد اما نکته اینجاست که هیچ‌گاه هر دو حزب اکثریت پارلمان (محافظه‌کار و کارگر) فاقد چشم‌انداز نبودند. احتمالا 6 حزب سیاسی در تشکیل دولت ائتلافی لندن، نقش خواهند داشت و همگان قبول دارند که از زمان جنگ دوم جهانی تاکنون پیش‌بینی نتایج انتخابات عمومی در انگلیس تا این اندازه مشکل نبوده است.  انتخابات عمومی انگلیس که پنجاه‌وششمین انتخابات پارلمانی این کشور از سال 1801 میلادی به‌شمار می‌آید، قرار است امروز برگزار شود و حزب پیروز سکان دولت این کشور را به مدت 5 سال در دست خواهد گرفت.
پیتر اسنو (گوینده بازنشسته بی‌بی‌سی): این غیرقابل پیش‌بینی‌ترین انتخابات عمومی در انگلیس است و بدون شک، هیجان‌انگیزترین انتخابات در تاریخ معاصر این کشور خواهد بود. مردم در پی احزاب دیگرند زیرا سیاست‌های دو حزب کارگر و محافظه‌کار، بسیار به هم شبیه شده است.
آرموند یانوچی (سرمقاله‌نویس روزنامه ایندیپندنت): این سیستم دوحزبی را خرد کنید، این سیستم رای‌گیری را خرد کنید. کامرون و میلیبند فقط وقتی پیام ما را دریافت می‌کنند که این دموکراسی را توی صورتشان خرد کنیم. تنها کاری که کامرون و میلیبند در تبلیغات انتخاباتی چند روز گذشته انجام داده‌اند منجمد کردن زمان، متوقف کردن ساعت‌ها و وانمود کردن به این است که ما در این دموکراسی دوحزبی منجمد شده‌ایم».
دیوید باتلر (استاد دانشگاه آکسفورد و قدیمی‌ترین پژوهشگر و مفسر انتخابات انگلیس): من که کارشناسم، می‌دانم که نمی‌دانم چه خواهد شد. قطعا شرایط ویژه‌ای پدید آمده و نقطه عطفی در انتخابات عمومی انگلیس آغاز شده است. دیگر نمی‌توان به شرایط دو یا سه حزبی گذشته بازگشت و گویی مردم از وابستگی به احزاب سیاسی آزاد شده‌اند. نگاهی به روند کاهش آرای حزب کارگر نشان می‌دهد برخلاف گذشته، آرای کسر شده به سبد حزب محافظه‌کار ریخته نشده بلکه روانه صندوق دیگر احزاب سیاسی شده است.
۲ حزب لیبرال- دموکرات و محافظه‌کار نیز که در 5 سال گذشته، دولت ائتلافی را در دست داشتند، به علت اجرای سیاست‌های نامحبوب، مورد مجازات افکار عمومی قرار گرفته‌اند و مردم به آنها رای نمی‌دهند.
جرمی پاکسمن(گوینده بازنشسته بی‌بی‌سی): مردم از سیاست و سیاستمداران انگلیسی خسته شده‌اند. یک چیزی در روند دموکراسی این کشور، شکسته است اما احزاب بزرگ سیاسی، صدای آن را نشنیده‌اند.
دانکن ولدون (خبرنگار اقتصادی): نه‌تنها مقامات این دو حزب، بلکه اساسا هیچ حزبی به صورت شفاف نمی‌گوید که قرار است چگونه و از چه محلی، کسری بودجه را جبران کند یا کدام مالیات‌ها را افزایش خواهد داد.