« ابتکار» در القای یأس به جامعه!
تغییر اولویت‌بندی در سازمان حفاظت محیط‌زیست، تاثیر سوءمدیریت بر تشدید ریزگردها و همچنین مأیوس شدن جامعه در پی عملکرد ضعیف این سازمان در مقابله با پدیده گردوغبار از جمله مهم‌ترین مواردی است که از تازه‌ترین اظهارات معصومه ابتکار درباره نحوه مدیریت ریزگردها به دست می‌آید. مهرداد بائوج‌لاهوتی، عضو فراکسیون محیط‌زیست مجلس با نگارش یادداشت اختصاصی که در اختیار گروه اجتماعی «وطن امروز» قرار گرفته است جزئیات بیشتری از این موضوع را تشریح کرده است. به باور این نماینده جای تعجب دارد که چطور فردی با سابقه طولانی در مباحث محیط‌زیستی جز القای حس یأس فعالیت دیگری انجام نمی‌دهد در شرایطی که به سادگی و با بکارگیری امکانات و اختیارات قانونی می‌تواند برای کاهش اثرات سوء این پدیده وارد عمل شود.  
***
پدیده ریزگردها و به پا شدن گردوخاک در آسمان کشور بویژه در مناطق جنوب و غرب ایران معضل زیست‌محیطی است که طی چند سال گذشته به دلیل خشکسالی‌های پی در پی ایجاد شده و با توجه به کاهش بارش در حال گسترش است.  به همین دلیل ساکنان مناطق درگیر با این مشکل که سلامت خود را به دلیل آلودگی هوا در خطر می‌بینند از سازمان حفاظت محیط‌زیست به‌عنوان متولی اصلی حفاظت از محیط‌زیست توقع دارند با بکارگیری روش‌های مرسوم و علمی که در دنیا برای کاهش اثرات سوء این پدیده مورد استفاده قرار می‌گیرد برای حفظ سلامتی‌شان وارد عمل شود اما در چنین شرایط حساسی، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست صحبت از کنار آمدن با چنین تهدیدی را مطرح کرد و باعث قطع امید جامعه از سازمان حفاظت محیط‌زیست شد. این اظهارنظر از 2 زاویه قابل بررسی است؛ اول اینکه از نگاه مردم سازمان حفاظت محیط‌زیست توان حمایت از آنها را ندارد و یأس و ناامیدی را در جامعه دامن زده است.
همچنین از نگاه نمایندگان مجلس هم این اظهارات نشان از وجود سوءمدیریت در این سازمان دارد، چرا که با توجه به روش‌هایی مانند مالچ‌پاشی و تقویت پوشش گیاهی مناطق می‌توان برای مقابله با پدیده گردوغبار وارد عمل شد اما بیان این موضوع که هیچ مدیری نمی‌تواند درباره مهار ریزگردها قول دهد نشان از ناتوانی در بکارگیری اختیارات و امکانات دارد.  سازمان حفاظت محیط‌زیست باید در مواجهه با چنین مشکلاتی اولویت‌بندی انجام داده و برای سازماندهی دستگاه‌ها و سازمان‌های مرتبط با موضوع به‌عنوان هماهنگ‌کننده وارد عمل شود. در حال حاضر این تصور غلط در سازمان حفاظت محیط‌زیست وجود دارد که باید منابع مالی مشخصی در اختیار این سازمان قرار گیرد تا وارد عمل شود در حالی که نقش این سازمان فراتر از یک سازمان اجرایی است و باید منابع و امکانات سایر دستگاه‌ها را برای مقابله با پدیده‌های زیست‌محیطی بسیج کند.   باید سازمان حفاظت محیط‌زیست از خودگرایی خارج شود و چنین انتظار نداشته باشد که بودجه و منابع را کامل در اختیار گیرد و خود مستقیم وارد فاز اجرا شود بلکه باید سایر سازمان‌ها و نهادها را که منابع لازم هم به آنها اختصاص داده شده با اعمال مدیریت صحیح مجبور کند در مسیر کاهش و کنترل گرد و غبار گام بردارند. متاسفانه این طرز نگاه در مدیریت سازمان حفاظت محیط‌زیست وجود ندارد و جای تعجب دارد که چطور فردی با سابقه طولانی در مباحث محیط‌زیستی جز القای حس یأس فعالیت دیگری انجام نمی‌دهد در شرایطی که به سادگی و با بکارگیری امکانات و اختیارات قانونی می‌تواند برای کاهش اثرات سوء این پدیده وارد عمل شود.