گروه ورزشی: استقلال در این فصل از رقابت‌های لیگ برتر فوتبال به توفیقی دست نیافت. این تیم که در نیم‌فصل اول نتایج خوبی را رقم زده بود، به تدریج ضعیف و ضعیف‌تر شد و از گردونه جام حذفی کنار رفت، شانس قهرمانی را از دست داد و عاقبت از کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا نیز عاجز ماند. این در حالی بود که امیر قلعه‌نویی در شروع و حتی بارها در طول فصل قویا قول قهرمانی داده بود و حتی عنوان کرد با وجود اینکه هیچ مربی‌ای قول قهرمانی نمی‌دهد اما من این بار قول می‌دهم استقلال جام را بالای سر ببرد. با پایان یافتن این مسابقات امیر قلعه‌نویی که هر دو داربی رفت و برگشت را به پرسپولیس واگذار کرد و مقابل همه مربیان خارجی لیگ نیز شکست خورد در تکاپو است تا با استدلال‌های خود، آب رفته را به جوی بازگرداند که به نظر می‌رسد در این راه نتواند گروه زیادی را با خود همراه کند اما در کنار وی باید به سکوت گروهی مدیران باشگاه استقلال نیز اشاره کرد. بعد از داربی پایتخت هیچ‌کدام از مسؤولان این باشگاه حاضر به پاسخگویی نشده و به نوعی خود را پنهان نگه داشته‌اند. آنها که در طول فصل با مصاحبه‌های آنچنانی خود را خدمتگزار استقلال معرفی کرده بودند اکنون به جای پاسخگویی درباره این ناکامی محض تصمیم به سکوت گرفته‌اند و هیچ‌کدام حتی حاضر به عذرخواهی از هواداران نیز نیستند. انتظار می‌رفت بعد از اتفاقاتی که در هفته‌های اخیر رخ داد هیات‌مدیره باشگاه دست‌کم بعد از پایان فصل تشکیل جلسه می‌داد تا در نشستی رسمی به بررسی مسائل پرداخته و برای یک بار هم که شده برخی ملاحظه‌کاری‌ها را کنار می‌گذاشت و دلایل واقعی ناکامی در این فصل را به طور رسمی اعلام می‌کرد اما خبری از این جلسه نیست و برخلاف گفته‌های قبل دیروز یکشنبه هم این جلسه برگزار نشد. در این بین بهرام افشارزاده که بعد از کنار گذاشتن افجه‌ای خود را سخنگوی باشگاه معرفی کرده بود و همواره پاسخگوی رسانه‌ها بود هم حاضر به پاسخگویی به رسانه‌ها نیست. او که قبلا بارها عنوان کرده بود آمدنش به فوتبال تصمیم درستی نبوده و تنها به خواست وزیر ورزش این کار را انجام داده است حالا در اندیشه تصمیمش مبنی بر جدایی است؛ تصمیمی که مدت‌ها پیش گرفته بود و اجرایش را به پایان فصل موکول کرد. افشارزاده روز گذشته(یکشنبه) هم قصد حضور در وزارت ورزش و تشکیل جلسه با مسؤولان وزارت را داشت و خسته‌تر از هر زمان دیگری به نظر می‌رسید تا جایی که دیگر جدایی وی را باید از استقلال حتمی دانست. در پیش بودن مزایده چهارم 2 باشگاه استقلال و پرسپولیس شاید دلیلی برای این سکوت مسؤولان باشگاه آبی‌پوش پایتخت باشد اما این احتمال هم وجود دارد مثل 3 مزایده قبل، متقاضی برای باشگاه استقلال پا پیش نگذارد تا روزهای فرسایشی آبی‌ها همچنان تداوم یابد. استقلال فصل خوبی را پشت سر نگذاشت. درگیری‌های بین سرمربی و ملی‌پوشان این باشگاه، جدایی برخی ستاره‌ها در میانه‌های راه، ملاحظه‌کاری‌های هیات‌مدیره در مواجهه با عملکرد کادر فنی و... باعث شد تا این تیم با وجود برخورداری از بیشترین یار ملی‌پوش تا حد یک تیم معمولی در نیم‌فصل دوم نزول کند و اکنون که زمان پاسخگویی درباره اتفاقات فصل است همه خود را پنهان نگه داشته‌اند.
جبهه‌گیری ملی‌پوشان استقلال در رختکن علیه قلعه‌نویی
رابطه بازیکنان ملی‌پوش استقلال در طول فصل با سرمربی تیمشان همواره با اصطکاک مواجه بود و در پایان داربی هشتادم که به شکست مجدد آبی‌ها منجر شد به بیشترین حد خود رسید. یکی از ترکش‌های شکست استقلال در داربی هشتادم عیان شدن اختلاف ملی‌پوشان استقلال با سرمربی این تیم بود. آنها که در طول فصل مرتب با کنایه‌های قلعه‌نویی مواجه بودند و با این اتهام روبه‌رو می‌شدند که برای کی‌روش بیشتر از استقلال مایه می‌‌گذارند، در خاتمه داربی در رختکن شروع به صحبت درباره اختلاف‌شان با قلعه‌نویی کردند. خسرو حیدری که از تعویضش ناراحت بود با هاشم بیک‌زاده در این باره صحبت می‌کرد و امیرحسین صادقی اعتقاد داشت اگر قلعه‌نویی همانند کی‌روش از او حمایت می‌کرد قادر بود نمایش بهتری را ارائه دهد. حتی نشستن بازیکنان روی نیمکت در دقایق پایانی و اخم آنها نشان می‌داد استقلال رسما به چند قسمت تقسیم شده است. رضا عنایتی که از حامیان سفت و سخت قلعه‌نویی به حساب می‌آمد در رختکن برای بازیکنان دیگر صحبت کرد و به آنها گفت قلعه‌نویی اعتبارش را برای آنها خرج کرده است اما سکوت ملی‌پوشان و سرتکان دادن طعنه‌آمیز آنها به خوبی نشان می‌داد آنها با عنایتی موافق نیستند البته آرش برهانی هم به جمع مخالفان پیوست و مرتب اعلام می‌کرد حالا فصل بعد می‌بینید فوتبال من به پایان رسیده است یا نه. پس از شکست استقلال در بازی مقابل تراکتورسازی، قلعه‌نویی در رختکن به برهانی گفته بود دیگر باید به فکر آویزان کردن کفش‌هایش باشد. بازیکنان استقلال اعتقاد دارند دیگر قلعه‌نویی با این کارنامه برای سال سوم جایی در استقلال ندارد و شاید همین اطمینان خاطر موجب شده بود آنها برای نخستین بار در رختکن آزادانه حرف‌های‌شان را بزنند.البته بازیکنانی مثل امید ابراهیمی و فروزان همچنان از موافقان قلعه‌نویی به حساب می‌آمدند که همین موضوع سبب می‌شد بازیکنان ناراضی با طعنه به این 2 بازیکن لقب پسران آقای سرمربی را بدهند. استقلال دچار تغییرات فراوانی خواهد شد و شاید جبهه‌گیری‌های بازیکنان بزودی با مصاحبه‌هایشان در رسانه‌ها آغاز شود، سیبل هم کاملا مشخص است؛ امیر قلعه‌نویی که در طول فصل همواره منتقد شماره یک بازیکنان بزرگ تیمش بود.
نجف‌نژاد: شاید قلعه‌نویی دیگر سرمربی استقلال نباشد
در چنین فضایی بود که روز گذشته رئیس هیأت‌مدیره استقلال به یکی از سایت‌ها گفت: شاید امیر قلعه‌نویی دیگر در استقلال نباشد اما حرمتش باید حفظ شود. مقداد نجف‌نژاد درباره نتایج ضعیف تیم فوتبال استقلال در لیگ چهاردهم و شکست در داربی هشتادم اظهار داشت: قرار است هیأت‌مدیره روز دوشنبه تشکیل جلسه دهد تا درباره فصلی که خوب نبود، تصمیم‌گیری شود. شرایط فعلی رضایتبخش نیست اما گذشته‌ها، گذشته و باید برای فصل آینده برنامه‌ریزی کنیم. وی درباره اینکه امیر قلعه‌نویی گفته نجف‌نژاد اشرافی به مسائل فنی ندارد، تصریح کرد: نمی‌خواهم پاسخ قلعه‌نویی را بدهم. او سرمایه فوتبال است و پیش از این نیز گفته بودم اگر بنا باشد قلعه‌نویی در استقلال نماند، باید شأن او حفظ شود. نباید همه چیز را فراموش کنیم و بدانیم نتایج بد برای تیم‌های بزرگ هم اتفاق افتاده است. مطمئن باشید کمتر پیش می‌آید مثلا استقلال با نتیجه 4 بر یک از تراکتورسازی شکست بخورد. رئیس هیات‌مدیره استقلال بیان کرد: باید در فصل جدید تیمی متفاوت را روانه مسابقات کنیم که انتظارات هواداران را برآورده کند. درست است که سال آینده در لیگ قهرمانان آسیا شرکت نداریم اما باید تیمی در حد آسیا آماده کنیم که در شأن استقلال باشد. نجف‌نژاد در واکنش به اظهارات شاهرخ بیانی مبنی بر اینکه هدف 10 بازیکن استقلال زمین زدن استقلال و قلعه‌نویی بود، گفت: این حرف را قبول ندارم و بازیکنان کم‌کاری نکردند. بضاعت استقلال در این فصل همین بود و همانطور که گفتم باید برای فصل آینده برنامه‌ریزی مناسبی را اتخاذ کنیم. وی درباره اینکه آیا صحبت‌های او به معنای تغییر در کادر فنی است، گفت: در جلسه روز دوشنبه به این مساله می‌پردازیم و تصمیم‌گیری می‌کنیم. تاکید می‌کنم شاید قلعه‌نویی دیگر در استقلال نباشد اما حرمتش باید حفظ شود.