عقیل امامی: در خبرها آمده بود آقای علی‌ عسگری، مشاور رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام طی سخنانی در جشنواره بهار مشگین‌شهر ضمن حمله به دولت قبل که البته تعجب‌برانگیز نیست، خبر دروغی را به مسؤولان دولت دهم نسبت داد که حتی رسانه‌های همسوی وی نیز از آن به‌عنوان خبری عجیب یاد کردند. این مشاور دانا در سخنانش مدعی شد دولت روحانی در شرایطی کشور را تحویل گرفت که فقط برای 3 روز ذخیره گندم در سیلوها وجود داشت! اگرچه این خبر که قبلا نیز از سوی برخی متحدان سیاسی این مشاور، مصلحتی عنوان شده بود، توسط وزیران صنعت، معدن و تجارت و اقتصادی و دارایی دولت سابق با ارائه آمار مستدل به طور رسمی تکذیب و حتی مشخص شد دولت قبل ذخیره کالاهای اساسی مورد نیاز 6 ماه آینده کشور را که علی‌الاصول باید از سوی دولت جدید و با هزینه بسیار گزاف تامین می‌شد با بهای نازل خریداری و وارد انبارها کرده اما این سخنان که صرفا با اغراض سیاسی مطرح می‌شود، بیانگر نوع نگاه ناطق و همقطاران سیاسی وی به مصالح و منافع کشور است که از قضا عنوان راستگویان را بر خود نهاده‌اند! از سوی دیگر بر فرض محال که خبر بسیار کذب این ناطق محترم صحیح باشد، جای این سوال مطرح است چگونه دولت تازه‌کاری که هیچ‌گونه سازوبرگ دفتری و تشکیلاتی ندارد توانست در اندک زمانی با طی روند طولانی واردات کالا، ضمن ثبت سفارش و گشایش اعتبار از خزانه‌ای که به ادعای نادرست رئیس آن خالی نمایانده شد ولی در واقع موجودی آن بیش از یکهزار میلیارد تومان مثبت بود، گندم مورد نیاز کشور را وارد بنادر و روانه سیلوها کند و کشور را از خطر بسیار بزرگ برهاند؟! البته تجربه 2 سال اخیر به وضوح نشان داد برخی دولتمردان کابینه راستگویان به خاطر مطامع سیاسی و منافع حزبی خود و صرفاً با عینک عوامفریبی به موضوعات ملی و استراتژیک می‌نگرند که متأسفانه این نوع نگاه تاکنون خسارت‌های فراوان و بعضاً جبران‌ناپذیری را به بار آورده است و به‌طور محتوم تداوم این مشی نابخردانه و خلاف اصول تدبیر و امید که ترجمان سیاهنمایی و تأمین‌کننده خوراک تبلیغاتی رسانه‌های معاند و مغایر با مصالح پایدار نظام است، نخواهد توانست مقصود طراحان و اجراکنندگان این عملیات روانی را در درازمدت تأمین کند. از دیگر سو با توجه به ضرورت صیانت از سرمایه‌های اجتماعی نظام و لزوم تزریق الگوهای امیدبخش در کشور که به هیچ وجه نافی برخورد با روندهای ناصواب احتمالی در فرآیندهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی نیست، این سؤال بی‌پاسخ مانده که چرا با عاملان تابلودار سیاهنمایی علیه انقلاب به‌عنوان یک مطالبه ملی برخوردی صورت نمی‌گیرد و اساساً تا چه وقت قرار است این بی‌تدبیری‌ها تداوم داشته باشد؟!