دویله مک مانوس: باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا به منظور تقویت اتحاد با دولت‌های مسلمان سنی؛ پادشاهان،‌ امیران و شیوخ کشورهای نفتخیز منطقه خلیج فارس را در کمپ‌دیوید گرد هم آورد. این یک ازدواج مصلحتی دشوار است و هر دو طرف به آن واقف هستند.  به مدت چند دهه است که توافقی میان عربستان و دیگر شیخ‌نشینان سنی با آمریکا وجود دارد. آمریکا در ازای نفت به آنها سلاح و نیرو می‌دهد. اخیرا نیز به محض آنکه این کشورهای سلطان‌نشین متوجه شدند تروریسم آنها و آمریکا را تهدید می‌کند، واشنگتن با آنها در مقابله با القاعده همکاری کرد.  اما این اتحاد رو به زوال است و علت اصلی آن اختلاف نظر درباره ایران است؛ کشوری که رقیب کشورهای عربی و تحت حکومت شیعیان است. از نظر عربستان و بسیاری دیگر از کشورهای سلطان‌نشین سنی، ایران ریشه همه شرارت‌هاست. «ملک‌عبدالله،» پادشاه پیشین عربستان از «جورج بوش» و «باراک اوباما» رؤسای جمهوری پیشین و کنونی آمریکا خواسته بود برای «بریدن سر این مار» به ایران حمله نظامی کنند.  در ماه‌های اخیر که دولت اوباما به امضای توافق برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران نزدیک شده است، عربستان و متحدان آن واکنش‌هایی از روی ترس از خود نشان داده‌اند، زیرا نگران هستند آمریکا و ایران روابط حسنه برقرار کنند و حتی تبدیل به متحدان تاکتیکی یکدیگر شوند.  ترس از اتحاد میان ایران و آمریکا بی‌مورد است اما ترس از برقراری روابط حسنه میان آنها بی‌جا نیست. اوباما و «جان کری» وزیر خارجه وی بر این عقیده‌اند چه بسا روابط ایران و آمریکا از خصومت به همزیستی مسالمت‌آمیز و در برخی موارد همکاری، تغییر شکل دهد.  اوباما ماه گذشته به روزنامه «نیویورک‌تایمز» گفته بود اگر همکاری امنیتی و دفاعی خوبی میان آمریکا و کشورهای سنی برقرار شده است پس می‌توان شاهد توازنی در منطقه میان سنی و شیعه و عربستان و ایران نیز بود.  سخنان اوباما برای عربستان و متحدانش خوشایند نبود. آنها توازنی که به ایران وضعیت یک قدرت بزرگ را بدهد نمی‌خواهند. آنها می‌خواهند مانع پیشرفت ایران شوند. آنها فکر می‌کنند ایران بشدت مصمم است نفوذ خود را گسترش دهد. این کشورها با توجه به تجربه‌ای که از دیپلماسی ناهماهنگ آمریکا در منطقه دارند، مطمئن نیستند بتوانند روی آمریکا برای ایجاد توازن در منطقه حساب کنند. آنها می‌خواهند ایران در جای خود نگه داشته شود.
ایندیپندنت