ام کی بهادراکومار: ایران با دیدار باراک اوباما و سران کشورهای شورای همکاری خلیج‌فارس در کمپ‌دیوید راحت کنار آمده است. آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر معظم ایران در تهران آشکارا بی‌اعتنایی خود را به این دیدار نشان داد.  آنچه برای تهران اهمیت دارد، این است که اوباما کشورهای عرب خلیج‌فارس را ساکت و «پشتیبانی» آنها را از توافق هسته‌ای قریب‌الوقوع ایران کسب کرده است. یک جمعیت پر سر و صدا در همسایگی ایران- که تهدید می‌کرد آشوب به راه بیندازد- متفرق شده است. کاملا قابل پیش‌بینی است که یک روز پادشاهان خلیج‌فارس دست تایید تکان خواهند داد و زیر لب خواهند گفت توافق هسته‌ای ایران در راستای «منافع امنیتی» آنان است. سران کشورهای خلیج‌فارس متوجه شدند توافق هسته‌ای ایران اهمیت حیاتی برای آمریکا دارد و آنها دو گزینه
پیش روی خود دارند که یکی جدایی از آمریکا و روی آوردن به گزینه نافرمانی راهبردی است و دیگری پذیرفتن واقعیت و کنار آمدن آبرومندانه با آن. برای این حاکمان اقتدارطلب که حمایت آمریکا از آنها به منزله رگ حیات است، چاره دیگری در این موضوع متصور نبود.  آیا درباره اسرائیل نیز می‌توان همین حرف را زد؟ بر خلاف نظام‌های اشراف‌سالاری کهنه عربی، اسرائیل یک دموکراسی مدرن است؛ اسرائیل دارای دولتی است که در نهایت فقط در برابر شهروندان خود پاسخگوست و لاغیر؛  هرچند ممکن است دریافت‌کننده کمک‌های چشمگیری از آمریکا باشد اما اقتصاد پرنشاطی دارد و طبق معیارهای جهانی رژیمی ثروتمند محسوب می‌شود. اسرائیل اصولا در موقعیت مناسبی برای تجدیدنظر در واکنش خود به توافق هسته‌ای احتمالی قرار گرفته است اما آیا این کار را خواهد کرد؟ با توجه به حمایت فراگیر بین‌المللی از مفاد توافق هسته‌ای ایران و با کمرنگ شدن هر چه بیشتر احتمال کارشکنی کنگره آمریکا در حصول این توافق، اسرائیل باید هر چه سریع‌تر در موضع خود به تجدیدنظر بپردازد. آخرین امید اسرائیل این بود که با نظام‌های اشراف‌سالار خلیج [فارس] یک جبهه واحد تشکیل دهد که این نیز در ریگ روان سیاست کشورهای این منطقه دفن شده است (نشست کمپ‌دیوید حتی درباره مساله فلسطین نیز با حمایت از راه‌حل دو کشور، موضعی غیردوستانه در برابر اسرائیل اتخاذ کرد). به نظر من، اوباما از حالا تا پایان ژوئن برای نشستی دیگر در کمپ‌دیوید و این بار با «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل تلاش نخواهد کرد اما اسرائیل نیز به چنین نشستی نیاز ندارد. دولت اسرائیل نیز عملگراست و نتانیاهو یک واقع‌گرای آبدیده. او می‌داند فریادهای سناتور «جان مک‌کین» برای بمباران ایران هیچ‌گاه واقع‌بینانه نبوده است.  با این حال، جالب است که ببینیم اسرائیل این قرص تلخ توافق هسته‌ای ایران را چگونه می‌بلعد. نتانیاهو می‌تواند زیرکی نشان دهد و با گرفتن چیزی واقعا ملموس از اوباما - بر خلاف امتیازات پیش پا افتاده مکرری که عرب‌های خلیج‌فارس از آمریکا دریافت می‌کنند- تلاش کند از یک موقعیت بد حداقل چیزی به دست آورد. آمریکا هرگز در برابر پیشنهاد اعطای کمک‌های بیشتر به اسرائیل مقاومت نکرده است. این اقدامی پرطرفدار در کنگره آمریکا، رسانه‌ها و اندیشکده‌های آمریکایی است. اوباما می‌تواند به پشتیبانی فراجناحی طبقه سیاسی آمریکا از افزایش کمک‌ها به اسرائیل مطمئن باشد. در نتیجه، این بستگی به زیرکی و نبوغ نتانیاهو دارد که یک «فهرست خواسته‌ها» آماده و به اوباما ارائه کند؛ البته در صورتی که قبلا این کار را نکرده باشد.
پایگاه اینترنتی آسیاتایمز