اولین اکتشاف نفت در ایران (1287 ش)
در پنجم خردادماه 1287 ش برابر با 26 مه1908 م در حالی که عملیات اکتشاف نفت به یأس تبدیل شده بود، نخستین چاه نفت ایران در شهرستان مسجدسلیمان از شهرهای استان خوزستان در عمق 600 متری زمین به نفت رسید و نفت تا ارتفاع 25 متر از سطح زمین فوران کرد. این واقعه، باعث شد امپراتوری انگلیس، جهت حفظ منابع نفتی، اقدام به احداث و گسترش تأسیسات عظیم استخراج، تصفیه، صدور نفت و تولیدات نفتی در جنوب ایران کند. یک سال بعد ساخت پالایشگاهی در این منطقه آغاز شد و به بنا نهادن شهر آبادان منجر شد و پالایشگاه آبادان، برای مدت‏های طولانی بزرگ‌ترین پالایشگاه جهان به شمار می‏رفت. شهر مسجدسلیمان از نظر وجود معادن و تأسیسات نفتی از اهمیت بسیاری برخوردار است و تاکنون بیش از 250 حلقه چاه نفت در آن حفر شده است. یکی از نویسندگان انگلیسی در این‏باره نوشته است: «به این ترتیب، صنعتی آغاز شد که در طی 2 جنگ جهانی، نیروی دریایی انگلستان را نجات داد ولی برای ایران زحمتی ایجاد کرد که از مجموع مزاحمت‏های دولت‏های دیگر، بیشتر بود».

امضای قرارداد «سالت» برای محدود کردن سلاح‏های استراتژیک (1972م)
سالت، مخفف کلمات مذاکرات محدود کردن سلاح‏های استراتژیک است که در سال 1969م بین آمریکا و شوروی آغاز شد و در 26 مه 1972م به امضای نخستین قرارداد محدود کردن سلاح‏های استراتژیک شامل موشک‏های کوتاه برد و قاره‏پیما با کلاهک هسته‏ای انجامید. پیمان سالت - 1 که بین ریچارد نیکسون و لئونید بِرِژِنف سران ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی در کاخ کرملین به امضا رسید، حاوی تعهدات 2 کشور برای کاهش نوبتی و دوره‏ای کلاهک‏های هسته‏ای و نیز کاهش تعداد سکوهای پرتاب موشک‏های میان‏برد هسته‏ای در اروپا بود و از معاهدات عمده آمریکا در دوران زمامداری نیکسون به شمار می‏رود. همچنین، برژنف از انعقاد این پیمان به خاطر استقرار
روز افزون سکوهای پرتاب موشک‏های آمریکایى در اروپا استقبال کرده بود. مدت اعتبار قرارداد سالت- 1 ، 5 سال یعنی تا سال 1977م مقرر شد اما در سال 1974م بین سران 2 کشور توافقی دیگر به امضا رسید که به موجب آن، این قرارداد تا 5 سال دیگر تمدید شد. با این حال، با تهاجم شوروی به افغانستان در دسامبر 1979م جیمی کارتر، رئیس‌جمهور وقت آمریکا این قرارداد را از کنگره پس گرفت و مسابقه تسلیحاتی بین آمریکا و شوروی همچنان ادامه یافت.

اعلام رسمی تشکیل شورای همکاری خلیج‌فارس (1981م)
شورای همکاری خلیج‏فارس با عضویت 6 کشور جنوب خلیج فارس یعنی عربستان سعودی، کویت، امارات عربی متحده، بحرین، قطر و عمان در 26 مه 1981م، یک سال پس از آغاز جنگ عراق علیه جمهوری اسلامی ایران اعلام موجودیت کرد. اهداف اعلام شده شورای همکاری خلیج‌فارس، همکاری‏های اقتصادی، سیاسی، نظامی و حمایت متقابل در برابر تهدیدات خارجی است. با این حال به علت اتکای کشورهای عضو این شورا به نیروهای بیگانه و شرکت نداشتن همه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس در شورای همکاری، این شورا نتوانسته است امنیتی پایدار براساس منافع جمعی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس را در این منطقه به وجود آورد. این شورا در طول جنگ 8 ساله عراق علیه ایران، به طور آشکار و پنهان به عراق گرایش نشان داد و حتی 2 عضو این شورا، یعنی عربستان سعودی و کویت، قسمتی از درآمد نفتی خود را به جبران قطع درآمدهای نفتی عراق در اختیار آن کشور قرار دادند. با این حال پس از حمله عراق به کویت، کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس، آمریکا و متحدان آن را برای دفع تجاوز عراق به کویت، به منطقه دعوت کردند. آنها همچنین علاوه بر فراهم کردن تسهیلات لازم برای نقل و انتقال نیروهای آمریکا و متحدان، میلیاردها دلار به تامین هزینه جنگ کمک کردند. اجلاس سران شورای همکاری خلیج‌فارس، سالی یکبار تشکیل می‏شود و یک اجلاس فرعی و مشورتی سران نیز هر 6 ماه یک بار، برگزار می‏شود. علاوه بر آن، در طول سال، وزیران خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در نشست‏هایی شرکت می‏کنند.