تولد ادیب و عارف نامی «نورالدین عبدالرحمن جامی» (817 ق)
نورالدین عبدالرحمن بن‌احمدجامی در خراسان به دنیا آمد. تحصیلات او در هرات و سمرقند در علوم ادبی و دینی و عرفانی، با سیر و سلوک در مراحل تصوف صورت گرفت تا به مرتبه ارشاد رسید. بعدها در سلک رؤسای طریقه نقشبندیه درآمد و بعد از وفات سعدالدین کاشغری، خلافت نقشبندیان به او تعلق گرفت. جامی مشهورترین شاعر آخر عهد تیموری است که باید او را بزرگ‌ترین شاعر آن عهد و گوینده نامدار ایران بعد از حافظ شمرد. جامی را خاتم شعرای بزرگ ایران گفتهاند. او شاعر، عارف، ادیب و محقق بزرگ زمان خود و صاحب کتب نظم و نثر پارسی و عربی فراوانی است. در اشعار جامی، افکار صوفیانه، داستانها، حکمت، اندرز و تصورات غزلی به وفور دیده میشود. او همچنین در ابتکار مضامین تازه و قدرت بیان و لطف معانی در اشعارش، استاد بود. هفت اورنگ، سلامان و ابسال، یوسف و زلیخا و دیوان جامی از جمله مصنفات اوست. وفات جامی در سال 898 ق در 81 سالگی روی داد.
تجزیه نور خورشید با به‌کارگیری روشهای علمی (1855م)
یازدهم ژوئن 1855م تجزیه نور خورشید برای نخستین بار در تاریخ تحقیقات نوین فیزیکی توسط 2 دانشمند آلمانی به نامهای کی‌یر شهوف و بونسون انجام شد. البته بحث تجزیه نور خورشید از روزگاران دور مورد توجه بوده است. نظریه ارسطو درباره رنگین‌کمان قدیمیترین نظریهای است که بعدها دانشمندان دیگر نیز با آن آشنا شدهاند. ابوعلی سینا، ابن هیثم و قطب‌الدین شیرازی دانشمندان مسلمانی هستند که با افزودن مطالبی بر نظریه ارسطو آن را به نحو قابل قبولی توجیه و تکمیل کردند و سرانجام کی‌یر شهوف و بونسون با استفاده از روش تجربی آن را ثابت کردند.
مرگ «ارنست رادرفورد» فیزیکدان و پدر انرژی هستهای (1937م)
ارنست رادرفورد فیزیکدان انگلیسی و پدر انرژی هستهای در 30 آگوست 1871م در شهر نلسون زلاندنو به دنیا آمد. وی پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در زادگاهش راهی کمبریج در انگلستان شد و از سال 1919م به استادی فیزیک تجربی دانشگاه کمبریج دست یافت. رادرفورد در این هنگام، تحقیقات و مطالعات خود را در راه تجزیه و تحلیل تشعشعات رادیواکتیو متمرکز کرد. رادرفورد در اوایل کار تحقیقاتی خود، با انجام آزمایشی که فکر آن از خود وی بود، 2 تابش رادیواکتیوی ناهمانند شناسایى کرد. وی اشعه اول را که تابشی با بار الکتریکی مثبت بود و به سهولت در مواد جذب میشد اشعه آلفا نام داد و اشعه دوم را که تابشی با بار الکتریکی منفی بود و تشعشع کمتری ایجاد میکرد اما قابلیت نفوذ آن در مواد، زیاد بود، اشعه بتا نامید. رادرفورد همچنین پس از چندی اشعه سومی را که شبیه پرتوهای ایکس بود و نافذترین تابش را داشت، پرتو گاما نامگذاری کرد. وی سپس قسمتی از اشعه صادر شده از عنصر رادیواکتیو رادیوم را در لولهای جمعآوری کرد و پس از بررسیهای فراوان، طیف هلیوم را که عنصر دیگر رادیواکتیو است در آن مشاهده کرد. رادرفورد در این آزمایش متوجه شد که ذره آلفا، همان اتمهای هلیوم است. رادرفورد در سال 1903م به عضویت انجمن سلطنتی لندن درآمد و در سال 1904م نخستین کتاب خود به نام فعالیت تشعشعی را منتشر کرد. وی در سال 1908م به دلیل تحقیق در زمینه فعالیت تشعشعی عناصر، موفق به اخذ جایزه نوبل شیمی شد. بزرگ‌ترین دستاورد علمی رادرفورد در این سالها، کشف ساختار هسته اتم بود که این امر، دانش فراوانی درباره ماهیت ماده برای جامعه علمی به ارمغان آورد. او آشکارا بزرگ‌ترین فیزیکدان آزمایشگر زمان خود بود و به دلیل پژوهشهای طولانی درباره اتم به پدر انرژی هستهای شهرت یافت. رادرفورد اتم را موجود سختی میدانست که یک منظومه شمسی بسیار ریز متشکل از ذرات بیشمار است که دارای اسرار نهفته فراوانی است. ارنست رادرفورد سرانجام در یازدهم ژوئن 1937م در 66 سالگی درگذشت.