بعد از اخراج کارلو آنچلوتی رسانه‌ها به مقایسه این مربی ایتالیایی با ژوزه مورینیو، سرمربی سابق کهکشانی‌ها پرداختند تا نشان دهند کدام یک از این مربیان عملکرد بهتری داشت. در این گزارش ثابت می‌شود آنچلوتی هر چند یک سال کمتر از مورینیو در رئال‌مادرید باقی ماند اما نتایج بهتری به دست آورد. هر چند کارلو آنچلوتی از هدایت رئال‌مادرید کنار گذاشته شد اما در توانایی این مربی ایتالیایی هیچ شکی وجود ندارد. او در فصل نخست حضورش در رئال‌مادرید توانست این تیم را به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا برساند. او امیدوار بود در فصل جاری نیز با کهکشانی‌ها عملکرد درخشانی از خود نشان دهد و به تاریخ‌سازی در این تیم بپردازد اما بخت با او یار نبود و رویاهای او نقش برآب شد و در نهایت هم از مربیگری رئال کنار گذاشته شد.آنچلوتی در فصل جاری نتوانست در هیچ جامی به عنوان قهرمانی دست یابد و طبیعی بود که از هدایت رئال‌مادرید کنار گذاشته شود چرا که رئال تیمی نیست که یک فصل بدون جام بماند و سران این باشگاه دست به هیچ کاری نزنند. برای سران رئال تنها کسب جام مهم بود و اسم و رسم مربی هیچ اعتباری برای آنها ندارد. رئال‌مادرید در فصل جاری قهرمانی در سوپر جام اروپا را به دست آورد اما در سوپرجام اسپانیا و جام حذفی برابر اتلتیکو مادرید بازی را واگذار کرد. در لیگ قهرمانان اروپا نیز که به دست یوونتوس حذف شد و در رقابت‌های لیگا نیز رقابت را به حریف سنتی خود بارسلونا واگذار کرد تا فصل برای این تیم به بدترین نحو به پایان برسد.
کارلو آنچلوتی
این مربی ایتالیایی در 119 بازی روی نیمکت رئال‌مادرید نشست که حاصل آن 89 پیروزی، 16 شکست و 14 تساوی بود. او توانست در این 2 سالی که هدایت رئال‌مادرید را برعهده گرفت قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، قهرمانی در جام حذفی اسپانیا، قهرمانی در جام‌جهانی باشگاهی و قهرمانی در سوپر جام اروپا را به دست آورد. او در سال پایانی حضورش در رئال نایب‌قهرمانی در رقابت‌های لیگا را نیاز به دست آورد و به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا نیز راه یافت اما برابر یوونتوس بازی را واگذار کرد.
ژوزه مورینیو
این مربی پرتغالی 172 بار روی نیمکت رئال‌مادرید نشست که حاصل آن 125 پیروزی، 20 تساوی و 27 شکست بود. مورینیو در 3 سالی که هدایت رئال‌مادرید را برعهده گرفت توانست 3 جام به دست آورد. او در فصل 11-2010 قهرمانی در جام حذفی اسپانیا را به دست آورد. در فصل بعد از آن توانست با اقتدار رئال‌مادرید را قهرمان رقابت‌های لیگا بکند و در فصل آخر حضور خود نیز در این تیم اسپانیایی به قهرمانی در سوپر جام اسپانیا دست یافت تا با 3 قهرمانی به کار خود خاتمه دهد. این آمار نشان می‌دهد کارلو آنچلوتی نتایج بهتری نسبت به ژوزه مورینیو کسب کرده است. آمار کارلو آنچلوتی نه تنها از مورینیو بهتر است بلکه از بسیاری از مربیان سرشناس رئال نیز بهتر است. آنچلوتی نخستین مربی در تاریخ باشگاه رئال‌مادرید به شمار می‌آید که در 100 بازی 78 پیروزی به دست آورده، این در حالی است که مورینیو در 100 بازی 76 پیروزی کسب کرده است. از نظر تعداد جام نیز کارلو آنچلوتی به مراتب عملکرد بهتری نسبت به همتای پرتغالی خود داشته است. این مربی ایتالیایی در 2 سالی که هدایت رئال‌مادرید را برعهده گرفت توانست 4 جام به دست آورد این در حالی است که مورینیو در 3 سال تنها 3 جام به دست آورد.
مقایسه از نظر بازیکنانی که در اختیار داشتند
می‌توان گفت در دوران ژوزه مورینیو رئال‌مادرید ستاره‌های بیشتری در اختیار داشت. مسعوت اوزیل، آنخل دی ماریا، دیگو لوپز، چابی آلونسو، کاکا و گونزالو هیگوآین ستاره‌های بودند که یک سال یا بلافاصله بعد از جدایی مورینیو از رئال‌مادرید این تیم را ترک کردند. می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که تیم مورینیو از نظر فنی و بدنی در شرایط بهتری نسبت به تیم آنچلوتی قرار داشت. در نظر بگیرید که آنچلوتی در فصل جاری با چه مشکلاتی مواجه شد. این تیم در خط حمله حتی با وجود کریم بنزما مشکل داشت حال چه برسد به آسیب‌دیدگی این مهاجم فرانسوی اما تیم مورینیو 2 مهاجم آماده به نام‌های هیگوآین و کریم بنزما داشت که هر کدام از آنها بهترین بازی‌ها را برای رئال‌مادرید به نمایش می‌گذاشت و روی نیمکت هم بازیکن باانگیزه‌ای همچون آلوارو موراتا حضور داشت. رئال‌مادرید در دوران آنچلوتی نیمکت خوبی نداشت تا جایی که این مربی ایتالیایی مجبور می‌شد بعد از آسیب‌دیدگی لوکا مودریچ از سرخیو راموس در پست غیرتخصصی‌اش استفاده کند. درست است که رئال‌مادرید در دوران آنچلوتی ستاره‌هایی همچون تونی کروس، گرت بیل و خامس رودریگز را جذب کرد اما این ستاره‌ها بازی‌های زیادی را به خاطر آسیب‌دیدگی از دست دادند و همین باعث شده تا نقشه‌های آنچلوتی به کلی به هم بریزد البته بدشانسی بزرگ او آسیب‌دیدگی‌های پیاپی لوکا مودریچ بود. این بازیکن کروات یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان تیم آنچلوتی به شمار می‌آمد و شاید بتوان گفت حضور او در میدان حتی مهم‌تر از رونالدو هم بود اما از بخت بد آنچلوتی 2 بار با آسیب‌دیدگی شدید مواجه شد و بازی‌های زیادی را از دست داد. آنچلوتی نیمکت ضعیفی داشت و نمی‌توانست جانشینان شایسته‌ای برای بازیکنان آسیب‌دیده خود انتخاب کند. شاید بتوان گفت ایسکو تنها نیمکت‌نشین رئال‌مادرید بود که توانست انتظارات را برآورده کند و جانشینی شایسته برای بازیکنان آسیب‌دیده باشد اما دیگر بازیکنان نمی‌توانستند عملکرد خوبی از خود نشان دهند اما نیمکت تیم مورینیو بسیار قوی بود و این مربی پرتغالی می‌توانست جانشینان شایسته‌ای برای بازیکنان خود انتخاب کند. در اینجا اشاره به یک نکته ضروری است و آن اینکه مورینیو در شرایط بدی هدایت رئال‌مادرید را برعهده گرفت. این مربی پرتغالی در حالی هدایت رئال‌مادرید را برعهده گرفت که این تیم سال‌ها بود در بعضی از رقابت‌ها حرفی برای گفتن نداشت و بازیکنان و هواداران این تیم ناامید به نظر می‌رسیدند؛ به‌عنوان مثال مورینیو توانست رئال را بعد از 20 سال قهرمان جام حذفی اسپانیا کند همچنان که 3 بار پیاپی این تیم را به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند. این در حالی بود که در سال‌های قبل خیلی سریع از دور رقابت‌ها کنار می‌رفت. مورینیو توانست بار دیگر به رئال‌مادرید اعتبار بخشد و روحیه پیروزی را در این تیم به وجود آورد اما تیم او یک مشکل اساسی داشت و آن اینکه بازیکنان همدل و یک‌صدا نبودند و گاهی اوقات مشکلات آنها رسانه‌ای شد. مورینیو خود مربی بسیار جنجالی و حاشیه‌ای بود و همین باعث شد تا تیم او نیز در حاشیه فرو برود. اگر این مربی پرتغالی می‌توانست بین بازیکنان تیمش همدلی ایجاد کند بدون شک نتایج بهتری به دست می‌آورد اما آنچلوتی برای نتیجه گرفتن در رئال‌مادرید تنها کافی بود فضای صمیمی به وجود آورد و اعتماد به نفس را به این تیم بازگرداند. او مربی بسیار آرام و متینی بود و توانست با این روحیه خود آرامش را به رئال‌مادرید برگرداند و این تیم را به کلی از حاشیه دور کند. تفاوت آشکار دیگری که بین مورینیو و آنچلوتی وجود داشت این بود که سرمربی پرتغالی سابق رئال‌مادرید با بعضی از ستاره‌های این تیم از جمله ایکر کاسیاس، په‌په و حتی رونالدو به مشکل خورد اما آنچلوتی رابطه بسیار خوبی با این بازیکنان داشت و فضای صمیمی‌ای در رئال‌مادرید ایجاد کرد و این یکی از دلایل اصلی موفقیت او بود. آنچلوتی در حالی از رئال‌مادرید اخراج شد که هواداران و بازیکنان دوست داشتند دوباره به او فرصت داده شود اما فلورنتینو پرس این کار را نکرد تا نشان دهد رئیس کم صبر و حوصله‌ای است.