درگیری در جریان رأی اعتماد به هژیر (1327 ش)
پس از سقوط دولت ابراهیم حکیمی، دربار کوشش میکرد یکی دیگر از ایادی خود را که مورد توجه سیاست انگلیس نیز باشد به عنوان نخست‌وزیر به ملت تحمیل کند و عبدالحسین هژیر، وزیر دارایی احمد قوام برای این سمت نامزد شد. اما مخالفت آیتالله کاشانی به عنوان پیشوای مذهبی مردم، مانع این امر شد، چرا که ایشان با افشاگری علیه دولتهای پس از شهریور 1320، آنها را با شکست روبه‌رو کرده بود. در این میان، مأموران سعی داشتند با تهدید و ارعاب مردم را به سکوت بکشانند. روزی که قرار بود هژیر کابینه خود را به مجلس معرفی کند، جمع کثیری از مردم در منزل آیتالله کاشانی اجتماع کردند و به طرف مجلس به حرکت درآمدند. این تظاهرات به صورت یک راهپیمایی از منزل کاشانی به سوی مجلس شکل گرفت. هنگامی که آنان نزدیک مجلس رسیدند ناگهان صدای گلولهها بلند شد. زد و خورد مأموران با مردم آغاز شد و جمعی نیز مجروح و مقتول شدند. با این شکل، هژیر در مجلس حاضر شد و رأی اعتماد گرفت. حادثه این روز با عکس‌العمل شدید مردم مواجه شد و مبارزه علیه هژیر را تودههای مردم به رهبری کاشانی به دست گرفتند. نخستوزیری هژیر و واقعه 27 خرداد 1327 پیکار ملت مسلمان ایران را در مقابله با نظام دیکتاتوری وابسته به استعمار انگلستان از حالت دفاعی و تبلیغاتی به حالت تهاجمی متحول کرد و دولت هژیر در برابر این اعتراضات بیش از یکصد روز تاب نیاورد.
تشکیل «جهاد سازندگی» به فرمان «حضرت امام خمینی»(ره) (1358 ش)
جهاد سازندگی در 27 خرداد 1358 با فرمان امام خمینی(ره) تشکیل شد و از همان آغاز کار توانست خیل عظیم نیروهای دلسوز، جوان و متخصصان متعهد و مسلمان در رشتههای گوناگون را برای احیا و نوسازی روستاها در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به خود جذب کند. خدمات ارزنده جهاد سازندگی علاوه بر سازندگی و آبادانی مناطق محروم کشور در طول 8 سال دفاع‌مقدس، از نقش مؤثر این نهاد انقلابی در حفظ استقلال و تمامیت ارضی ایران حکایت دارد. جهاد سازندگی در زمینههای صنایع روستایی، کشاورزی، دامداری، سدسازی، منابع طبیعی، آبخیزداری و دهها مورد دیگر، فعالیتهای گستردهای در سطح ایران و برخی کشورهای آفریقایی انجام داده است. جهاد سازندگی در سال 1362 تبدیل به یک وزارتخانه شد و پس از آنکه در سال 1379 در وزارت کشاورزی ادغام شد، وزارتخانه جهاد کشاورزی به وجود آمد.
ارتحال عارف وارسته «شیخ محمد باقر بهاری‌همدانی» (1333 ق)
شیخ محمدباقر بن‌محمد جعفر بهاری‌همدانی از علمای قرن چهاردهم هجری در سال 1277 ق در شهرستان بهار از توابع همدان به دنیا آمد. وی پس از پایان تحصیلات مقدماتی، راهی نجف اشرف شد و نزد ملا حسینقلی همدانی به سطوح بالای علمی دست یافت. شیخ محمدباقر همدانی پس از 20 سال توقف در نجف، به همدان بازگشت و تا پایان عمر در آن شهر زیست. از این عالم برجسته بیش از 40 اثر به جای مانده است که البَیان فی حقیقه.. الایمان، نثاراللباب و حاشیه بر قوانین الاصول و ایضاح الخطا از آن جمله است. شیخ محمد باقر بهاری سرانجام در 56 سالگی دارفانی را وداع گفت و در همدان مدفون شد.
امضای قرارداد منع سلاحهای میکروبی و شیمیایی (1925م)
براساس معاهده منع استفاده از سلاحهای میکروبی و شیمیایى که هفدهم ژوئن 1925م در ژنو به امضا رسید، استفاده از هرگونه سلاح میکروبی، گازهای کشنده، سموم شیمیایى و نظایر آن در جنگ ممنوع شد. امضاکنندگان این معاهده 29 کشور بودند که بعدها تعدادشان افزایش یافت. از دلایل مهم انعقاد پیمان منع استفاده از سلاحهای میکروبی و شیمیایی، استفاده گسترده آلمان از سلاحهای شیمیایی در جریان جنگ اول جهانی بود. با این حال این پیمان تاکنون توسط بسیاری از کشورها نقض شده است. از جمله آمریکا در جریان جنگ ویتنام و رژیم بعث عراق در ایام تجاوز نظامی به ایران، این معاهده را بشدت نقض کردند.