سایمون تیسدال: انتخابات عمومی هفته گذشته ترکیه که نوعی سنت‌شکنی بود، پاسخی منفی برای رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور این کشور و یک موفقیت سیاسی تاریخی برای اقلیت
18 میلیون نفری کردهای ترکیه محسوب می‌شود که برای اولین بار با یک حزب سیاسی در پارلمان حضور خواهند داشت.  با توجه به نتایج اولیه انتخابات، حزب حاکم عدالت و توسعه که اردوغان به تاسیس آن کمک کرده است نتوانست 276 کرسی لازم را برای کنترل پارلمان به دست بیاورد و این حزب اکثریت را در پارلمان از دست داد. این حزب قصد داشت دست‌کم 330 کرسی را از آن خود کند تا بدین‌وسیله دولت بتواند یک همه‌پرسی درباره ایجاد تغییراتی در قانون اساسی برگزار کند. اردوغان برای افزایش اختیارات رئیس‌جمهور به این همه‌پرسی نیاز داشت.  اما نگرانی‌ها درباره کاهش رشد اقتصادی، اشتغال، حقوق شهروندی و عدم پیشرفت در فرآیند صلح با کردها با این گمانه که اردوغان ممکن است به فکر قدرتی مشابه دیکتاتوری باشد افزوده شد و موجب شد وی نتواند به اکثریت کرسی‌های پارلمان دست یابد.  فرآیند صلح که پس از آتش‌بس سال 2013 با حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) آغاز شد ممکن است اکنون پس از بن‌بست‌ها و درگیری‌های پراکنده بار دیگر از سر گرفته شود اما این بستگی دارد که اردوغان که قدرتمندترین فرد در ساختار سیاسی ترکیه است، با این تغییرات چگونه برخورد کند. وی بازنده خوبی نیست و به شکست عادت ندارد. شایعاتی پیش از انتخابات منتشر شده بود مبنی بر اینکه اردوغان قصد دارد دور جدیدی از سرکوب‌ها را ضد روزنامه‌نگاران و دیگر مخالفانی که در دوران مبارزات انتخاباتی از وی انتقاد کرده‌اند آغاز کند.  رفتار اردوغان در دوران مبارزات انتخاباتی مناسب نبود زیرا از وی به‌عنوان رئیس‌جمهور انتظار می‌رفت موضع بی‌طرفانه‌ای اتخاذ کند اما او به سراسر کشور سفر و در حمایت از حزب عدالت و توسعه تجمع‌هایی را برگزار کرد. نتیجه انتخابات نیز شبیه مخالفت شخصی با وی بود.  نتایج کنونی نشان می‌دهد اردوغان مبارزات انتخاباتی بدی داشته و به همین علت نیز تنبیه شده است. رأی‌دهندگان با رأی خود رفتار وی را رد کردند. در نتیجه وی تبدیل به فرد ضعیفی خواهد شد که شهرت و نفوذش بشدت کاهش خواهد یافت.
گاردین