آموس هارل: اسرائیل رسما حماس را یک دشمن تلقی می‌کند و این جنبش را مسؤول اصلی هرگونه حمله از غزه می‌داند و به این حملات بشدت پاسخ می‌دهد. اما در عمل سیاست آن چیز دیگری است.
شلیک راکت از نوار غزه به صحرای نقب که هفته گذشته طی 3 روز 2 مرتبه اتفاق افتاد همچنان یک مساله داخلی است. این موشک‌ها را یک گروه افراطی سلفی در خلال درگیری محلی با دولت حماس در نوار غزه شلیک کرد. این درگیری پس از آن رخ داد که حماس برخی از فعالان این گروه را بازداشت کرد و یکی از آنها را نیز کشت. حماس در تلاش برای متوقف کردن این شلیک‌ها به اسرائیل است و اسرائیل نیز به حماس فرصت می‌دهد تا با این گروه مقابله کند. در همین حال اسرائیل همچنان امیدوار است رژیم حماس در غزه بتواند بر این تهدید داخلی فائق آید و تضمین کند این خشونت‌ها به حدی گسترش نخواهد یافت که منجر به ازسرگیری یک درگیری جدید با نیروهای دفاعی اسرائیل شود.
رسانه‌های اسرائیلی در پوشش خبری چنین خشونت‌هایی، از سازمانی که این راکت‌ها را شلیک می‌کند به‌عنوان داعش یاد می‌کنند. اما این ادعا تا حدودی نامشخص است. موفقیت‌های گروه داعش در سوریه و عراق طی چند ماه اخیر باعث شده است برخی گروه‌های جهانی مختلف در سراسر جهان عرب خودشان را شاخه‌ای از داعش معرفی کنند. در برخی نقاط مانند شبه‌جزیره سینا، ارتباطی بین یک گروه محلی با نام انصار بیت‌المقدس با داعش به‌وجود آمده است و ظاهرا داعش برای این گروه پول می‌فرستد. در دیگر نقاط از جمله غزه، چنین ارتباطی به نظر می‌رسد نمادین باشد.
اما توصیف این گروه در غزه به عنوان شاخه‌ای از داعش توسط تشکیلات امنیتی اسرائیل 2 هدف را دنبال می‌کند. چنین کاری باعث تقویت موضع بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل می‌شود که افراطیون در همه مرزهای اسرائیل را تروریست معرفی می‌کند و می‌تواند بهانه‌ای به دست نتانیاهو برای اقدام علیه آنها بدهد. اگر قرار باشد نتانیاهو بین حماس و داعش یکی را انتخاب کند، پس دلیلی وجود دارد که اسرائیل در سرنگون کردن دولت حماس عجله به خرج ندهد.
در همین حال نه حماس و نه اسرائیل با قاطعیت در حال مقابله با گروه‌های سلفی نیستند. اسرائیل تاکنون از حمله مستقیم علیه رهبران گروه‌های سلفی خودداری کرده و حماس نیز در مقابله با سلفی‌ها دوران سختی را پشت سر گذاشته است.  آنچه مورد بحث قرار نمی‌گیرد اختلاف شدید بین اظهارات علنی دولت اسرائیل و اقدامات آن است. اسرائیل رسما حماس را یک دشمن می‌داند، این جنبش را مسؤول کامل هرگونه حمله از غزه معرفی می‌کند و به هرگونه حمله از غزه با قاطعیت پاسخ می‌دهد. اما در عمل سیاست اسرائیل چیز دیگری است. اسرائیل بشدت تلاش می‌کند کنترل حماس بر نوار غزه تقویت شود و کانال‌های جدیدی را برای میانجیگری به کار می‌گیرد که این مساله باعث ناخرسندی مصر شده است.
مصر امروز نزدیک‌ترین شریک منطقه‌ای اسرائیل به شمار می‌رود. مصر و اسرائیل هر دو نیروهایی را برای مقابله با گروه محلی داعش در شبه‌جزیره سینا و دیگر سازمان‌های سلفی که در منطقه فعالیت دارند مشارکت داده‌اند و مواضع خودشان را در بسیاری از فعالیت‌ها هماهنگ می‌کنند. اما بر سر مساله غزه با یکدیگر توافق ندارند. مصر به نیات حماس کاملا بی‌اعتماد است و با بسته نگه داشتن مرز رفح به محاصره نوار غزه ادامه می‌دهد. مصر همچنین به دنبال مداخله بیشتر تشکیلات خودگردان فلسطینی در گذرگاه‌هاست.  اسرائیل درباره اینکه تشکیلات خودگردان فلسطین واقعا هرگونه مسؤولیت برای غزه را بپذیرد تردید دارد. علاوه بر این روابط بین بیت‌المقدس و رام‌الله به علت وابستگی دولت جدید نتانیاهو به راستگراها متشنج است.  براساس چنین دلایلی طبیعی است اسرائیل با حماس به تفاهم‌هایی غیرمستقیم و کلی دست یابد که نتانیاهو را نیز ملزم به ارائه هیچگونه امتیازی نمی‌کند.
هاآرتص