درگیری منافقین با مردم و نیروهای انقلابی (1360 ش)
با گسترده‏تر شدن اختلاف نیروهای انقلابی با عناصر ضدانقلاب به رهبری منافقین و بنی‌صدر، طرح عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر در مجلس عنوان شد و حضرت امام، طی حکمی در بیستم خرداد 1360، وی را از فرماندهی کل‌قوا عزل کردند. در این میان نیروهای انقلابی که خواستار سرعت عمل در عزل این عنصر غربزده توسط مجلس و تأیید حضرت امام بودند در روز 30 خرداد 1360 در بیرون مجلس تجمع کردند. از آن سو، گروهک‏های ضدانقلاب و طرفدار بنی‏صدر که تدارک وسیعی برای ایجاد آشوب و جلوگیری از کار مجلس دیده بودند، اعلان مبارزه مسلحانه کردند. در بعدازظهر این روز این گروهک‏ها به خیابان‏ها ریختند و به تخریب اموال عمومی و قتل و غارت و آشوب در تهران و بسیاری از شهرستان‏ها پرداختند. کم‌کم نیروهای مردمی، سپاه و کمیته‏ها به مقابله با آشوبگران برخاستند که در این میان درگیری‏های متعددی روی داد. سرانجام با مقاومت شدید انقلابیون، آشوبگران شکست خورده و متفرق شدند.

رحلت عالم کبیر «شیخ مفید» فقیه نامی و متکلم شهیر مسلمان(413 ق)
ابوعبدالله، محمد بن محمد بن نُعمان معروف به شیخ مفید، عالم نامی، از مراجع شیعه، فقیه، متکلم، متوفی و مدفون در بغداد، در 11 ذیقعده‏ سال 336 ق در روستایى در 10 فرسنگی شمال بغداد به دنیا آمد. وی در آنجا رشد و نمو کرد و تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود فرا گرفت؛ سپس برای تکمیل معلومات خود به بغداد رفت. شیخ مفید در مکتب ابن قولِوِیه و شیخ صدوق و ابوغالب رازی و ابن‌جنید کسب علم کرد و به درجه‏ اجتهاد رسید. از جمله شاگردان وی، سیدرضی و سیدمرتضی، شیخ طوسی، ابوالفتح کَراجَکی و نجاشی بوده‏اند. او از پایه‌گذاران علم کلام و اصول فقه استدلالی و منطقی به شمار می‏رود. تلاش علمی این عالم ربانی تا آن اندازه وسیع و گسترده بود که دانشمندان اهل‏تسنن به او لقب مفید دادند. آثار وی عبارتند از: الارشاد، الاختِصاص، امامَت امیرالمؤمنین و کشفُ السَّرائر و کتب دیگر. در احوال او نوشته‏اند شب‏ها مختصر می‏خوابید، باقی را به نماز یا مطالعه یا تدریس یا تلاوت قرآن مجید می‏گذراند. شیخ مفید از جمله کسانی است که توقیعات و نامه‏های مختلفی از ناحیه‏ مقدسه‏
صاحب الامر(ع) با عباراتی چون: السلام علیک ایها الوَلیُّ المَولی المخلصُ فی الدین، المخلص فینا... به او ارسال می‏شد. او را در پایین پای امام هفتم(ع) درکنار استادش ابن قولِوِیه به خاک سپردند.

آغاز انقلاب کبیر فرانسه (1789م)
در اوایل سال 1789م لویی شانزدهم پادشاه فرانسه، با توجه به خالی بودن خزانه با اعلام نوعی حالت فوق‏العاده، نمایندگان همه طبقات کشور را در مجمعی به نام مجلس طبقات گرد هم آورد اما از حضور مردم عادی در این اجتماع که با حضور اشراف و وابستگان دربار تشکیل شد، جلوگیری کردند. لویی شانزدهم در نطق افتتاحیه خود در 5 مه 1789م به جای اینکه وعده اصلاحات و تغییراتی را به نمایندگان بدهد و آنها را به طرح و ارائه پیشنهادات اصلاحی ترغیب کند فقط گفت وظیفه مجلس، مشورت و اظهارنظر برای حل مشکلات مالی کشور است و به دیگر سخن موظف است برای مالیات‏هایی که از طرف دولت وضع می‏شود به نام ملت صحه بگذارد. همچنین در این مجلس، به آرای طبقه سوم و پایین اعتنایی نشد و این امر باعث اجتماع ضدسلطنتی آنان شد. از این‏رو، در تاریخ 20 ژوئن 1789م سوگند یاد کردند تا قانون اساسی فرانسه بر پایه‏های محکمی استوار نشده باشد از هم جدا نشوند. از این تاریخ، انقلاب فرانسه وارد اولین مرحله خود شد و مجلس مؤسسان شروع به نوشتن قانون اساسی کرد. این انقلاب به عنوان مبدا تاریخ معاصر این کشور به شمار می‏آید. اگرچه انقلاب کبیر فرانسه با شعار فریبنده آزادی، برابری و برادری آغاز شد ولی حاصل آن نه آزادی و نه عدالت بود و نه برادری و برابری. خفقان دوران حکومت رهبران انقلاب کبیر فرانسه از هر دورانی در فرانسه بیشتر و دامنه ظلم و بی‏عدالتی از هر زمانی گسترده‏تر بود.