وفات حضرت «ابوطالب» عموی پیامبر اکرم در مکه (10 بعثت)
پس از وفات عبدالمطلب جد بزرگوار پیامبر اکرم(ص) ابوطالب سرپرستی آن حضرت را به عهده گرفت و در تمام مراحل، همراه برادرزاده خود بود. ابوطالب پس از بعثت پیامبر نیز از یاری حضرت محمد(ص) دست برنداشت و در مقابل مشرکان قریش میایستاد. با رحلت ابوطالب، مشرکان، آزار و اذیت بیشتری به پیامبر اسلام وارد کرده و آن حضرت را تحت فشار زیادتری قرار دادند.
قتل «میرزا جهانگیرخان شیرازی» مدیر روزنامه صور اسرافیل (1287 ش)
میرزا جهانگیرخان شیرازی در اوایل سلطنت محمدعلی شاه قاجار، روزنامه صور اسرافیل را راهاندازی کرد و از مشروطه دفاع نمود. جهانگیرخان سرانجام پس از اشغال مجلس توسط قوای روس، به دستور محمدعلی‌شاه دستگیر و به باغشاه منتقل شد. در باغشاه او را به همراه ملکالمتکلمین در سوم تیرماه 1287ش در 33 سالگی به طرزی فجیع به قتل رساندند.
قتل «ملک المتکلمین» خطیب و روشنفکر مشروطهخواه (1287 ش)
حاج‌میرزا نصرالله مَلِکُ المُتِکَلمین در جریان نهضت مشروطه با خطابهها و سخنرانیهای خود به آگاهی‌بخشی مردم پرداخت. ملکالمتکلمین که از خطبا و وعاظ مشهور دوره انقلاب مشروطیت به شمار میرود، پس از آنکه مجلس شورای ملی به فرمان محمدعلی شاه قاجار به توپ بسته شد، دستگیر و به دستور شاه در سوم تیرماه 1287ش در 47 سالگی به قتل رسید.
آغاز استبداد صغیر در دوران مشروطه (1287 ش)
با به توپ بستن مجلس شورای ملی و اعلام حکومت نظامی توسط محمدعلی شاه قاجار، مرحله اول مشروطیت که از 13مهر 1285ش همزمان با گشایش اولین دوره مجلس شورای ملی آغاز شده بود، پایان یافت. با آغاز استبداد جدید که به دلیل عمر کوتاه آن، استبداد صغیر نامیده میشود، بسیاری از روشنفکران غربگرا، صحنه مبارزات را رها کرده و یک‌بار دیگر جنبش مردم ایران با الهام گرفتن از روح مذهب و رهبری روحانیت، در اندک مدتی به اوج خود رسید. در این حال، مردم در تهران و شهرستانها دست به دفاع مسلحانه زده و در نهایت توانستند با محاصره پایتخت، آن را به تصرف خویش درآورند. انگیزه و محرک اصلی مردم در این قیام، دستورالعملهایی بود که از طرف علمای بزرگ بویژه از نجف اشرف به دست مردم میرسید. این بیانیهها و روشنگریها بود که بر مبنای وظیفه شرعی، مردم را در سراسر ایران به مقاومت در برابر استبداد برانگیخت و بهرغم حکومت نظامی، به دفاع مسلحانه واداشت تا اینکه سرانجام استبداد برای بار دوم سقوط کرد. در این میان، با برافراشته شدن 2 پرچم روس و انگلیس بر سر در عمارت سفارت روسیه که شاه فراری مستبد را پناه داده بود، برای چندمین‌بار ماهیت سیاستهای هماهنگ و مداخلهجویانه روس و انگلیس روشن شد. دوران استبداد صغیر، یک سال و 22 روز به طول انجامید و سرانجام با خلع محمدعلی شاه و آغاز انتخابات دوره دوم مجلس شورای ملی پایان یافت.
تحصن مشروطهطلبان به رهبری «شیخ فضلالله نوری» در حرم عبدالعظیم (1286ش)
پس از پیروزی نهضت مشروطه و روشن شدن خطر انحراف آن، اقدامات شیخ فضلالله نوری به‌عنوان یکی از عالمان بزرگ زمان، علیه مشروطه غیرمشروعه از اوایل سال 1286 ش آغاز شد. وی روز سوم تیر همان سال در رأس عدهای از روحانیون و طلاب و اصناف که بالغ بر 500 نفر میشدند در اعتراض به انحراف این نهضت به جریان غیردینی، در حرم حضرت عبدالعظیم در شهر ری متحصن شدند. وعاظ حاضر در آن تحصن، همه‌روزه ضمن ایراد سخنرانی، حکومت مشروطه را خلاف شرع دانسته و تقاضای جدی از شاه به عمل آوردند که باید مشروطه، مشروعه شود. در همان ایام شیخ فضلالله نوری به تمام علمای ایران تلگراف زد و ضمن برشمردن اعمال ضداسلامی که در قالب مشروطیت انجام میگرفت، از همه علما خواست علیه این جریان انحرافی به پا خیزند. این تحصن یکی از بهانههای مهم فاتحان تهران برای اعدام شیخ فضلالله نوری در 11 مرداد سال 1288ش برابر با 13 رجب 1327ق شد.