هرمز برادران: نهم رمضان در جمعه سیاه، داعش بر تن کویتی‌ها هم زخم زد و آرامشی را که کویتی‌ها بدان می‌بالیدند به هم ریخت. طی 40 روز گذشته این چهارمین بار بود که داعش به مساجد شیعیان در منطقه خاورمیانه حمله می‌کرد: 2 مسجد در استان الشرقیه عربستان، یک مسجد در صنعا، پایتخت یمن، و این بار مسجد شیعیان در منطقه الصوابر شهر کویت. کویت از سال 2006 تاکنون حمله تروریستی ندیده بود و از این جهت کشوری امن به حساب می‌آمد اما چه شد که کویت صحنه تئاتر مرگ داعش شد؟
داعش یک سال پیش در اولین روز ماه مبارک رمضان تاسیس یک خلافت خودخوانده را اعلام کرد که هدف غایی آن سیطره بر آسیای مرکزی، قفقاز، بالکان، اسپانیا، شمال و مرکز آفریقا و غرب آسیاست. انتخاب این ماه ترفندی برای قداست بخشیدن به خلافت جعلی بود. یک سال پس از آن تاریخ و بعد از شکست‌های پی‌درپی در شهرهای سنجار، کوبانی، تکریت و... آنها حمله‌های انتحاری و شبیخون‌های شبانه را ابزاری برای نشان دادن علائم حیاتی خود قرار داده‌اند. در هدفی دیگر به منظور جشن گرفتن سالگرد خلافت خودخوانده و تجمیع نیرو، اواسط هفته گذشته ابومحمد عدنانی، سخنگوی داعش در پیامی صوتی خواستار گسترش «جهاد» علیه مخالفان در ماه مبارک رمضان شد. نتیجه این اعلان جنگ را بلافاصله در 3 قاره شاهد بودیم:
1- آسیا: شبیخون به کوبانی و قتل‌عام بیش از 100 غیرنظامی کرد به جرم اینکه تحت حمایت ائتلاف هوایی آمریکایی قرار گرفته‌اند، سپس هدف قراردادن مسجد شیعیان در کویت، نزدیک‌ترین شیخ‌نشین خلیج فارس به آمریکا.
2-آفریقا: به رگبار بستن توریست‌ها در یک پلاژ ساحلی تونس که حیاط خلوت گردشگران غربی بویژه انگلیسی‌ها به‌عنوان نزدیک‌ترین متحد آمریکا محسوب می‌شود.
3- اروپا: انفجار و سر بریدن نمادین در یک کارخانه آمریکایی در فرانسه.
اما چرا وجه مشترک این حملات تروریستی جهانی داعش، منافع آمریکایی هستند؟
تابوی آمریکا
سوءاستفاده خشونت‌آمیز از ماه مبارک رمضان به اسم مذهب و حمله به شیعیان درون مرزهای کویت که کشور محبوب یانکی‌هاست، ظاهرا سکویی برای حمله به آمریکا فراهم آورده است. 11 ماه پیش در آغازین روزهای حمله ائتلاف تحت رهبری آمریکا به داعش، یک حساب توئیتری منتسب به ابوبکر البغدادی خبر می‌داد که او کویت را محل پاسخ به تهاجم آمریکا قرار داده است: «امارت اسلامی امکان رفتن به سرزمین‌های آمریکایی را ندارد پس کویت می‌رویم. آمریکا هم به کویت می‌آید و با آنها می‌جنگیم و انتقام می‌گیریم».
مترسک النصره
در شرایط فعلی داعش از 3 جهت در تیررس مخالفان و دشمنانش است؛ نیروهای مردمی و ارتش عراق، جبهه‌النصره وابسته به القاعده و کردها در سوریه. برای فرار از این منگنه داعش کویت آرام را انتخاب کرد؛ یکی از شرکای ائتلاف آمریکایی که ترجیح داده با کلام کمتر و عمل و پول بیشتر در پشت پرده مقابله با داعش را به پیش ببرد.  در ماه‌های اخیر فعالیت اینترنتی و فیزیکی هواداران داعش در کویت زیر ذره‌بین و دوربین‌های مداربسته‌ نهادهای امنیتی قرار گرفت و در هفته‌های گذشته شماری از آنان بازداشت شدند. همزمان با آن در عربستان، برادر بزرگ‌تر کویت و برخی شیخ‌نشین‌ها نیز هسته‌های وابسته به داعش متلاشی شدند. افزون بر این، مفتیان سعودی و کویتی در راستای تطهیر و توجیه برخی سیاست‌های منطقه‌ای دولت‌هایشان به سود جبهه‌النصره داد سخن سر داده‌اند که به تقابل ایدئولوژیک با داعش منجر شده است. پاتک داعش در مقابل ضربات کویت و عربستان، حمله به مساجد جمعیت شیعیان در این کشورها بوده که دارای کارکردی دوگانه است. در یک روی این سکه، ناتوانی‌های حکام عربی در تامین امنیت شیعیان برجسته‌سازی شده و در روی دیگر، طرح ادامه دشمنی با شیعیان ضرب شده است. اگرچه شیعیان یک‌سوم از یک‌میلیون و 300 هزار نفر جمعیت بومی کویت را تشکیل می‌دهند و همزیستی مذاهب اسلامی در این کشور مشهود است با این حال، آزاد گذاشتن سلفی‌گری و فضای نسبتا باز سیاسی در کویت و سهولت برقراری ارتباط با صاحب‌منصبان و صاحبان سرمایه محیط رشد مناسبی برای داعش فراهم کرده است.