به شهادت رسیدن «مختار بن ابوعبیده ثقفی» (67 ق)
مختار بن ابوعبیده ثقفی پس از هلاکت معاویه‌بن ابیسفیان، از جمله رهبران انقلابی کوفه بود که از امام حسین(ع) و نمایندهاش حضرت مسلم بن‌عقیل(ع) حمایت کرد و در نتیجه، از سوی عبیدالله بن زیاد، عامل یزید در کوفه، دستگیر و زندانی شد. مختار در ایام قیام امام حسین(ع) همچنان در زندان عبیدالله بن‌زیاد به سر میبرد تا اینکه به وساطت شوهر خواهرش، عبدالله بن‌عمر در نزد یزید بن‌معاویه، از زندان آزاد شد. پس از مرگ یزید، جهت خونخواهی امام حسین(ع) در کوفه قیام کرد و جمع کثیری به او پیوسته و تمام قاتلان امام حسین(ع) و عناصر اصلی ضد امام حسین(ع) و اهل‌بیت(ع) را دستگیر و به مکافات اعمالشان رساند. مختار ثقفی پس از 18 ماه حکومت در کوفه و نواحی آن، در چهاردهم رمضان سال 67 قمری در برابر لشکریان عبدالله بن‌زبیر به فرماندهی مصعب بن‌زبیر، متحمل شکست شده و در این نبرد به شهادت رسید.
فاجعه کشتار مسلمانان فلسطینی
در شهر الخلیل (1414 ق)
در این روز، یک صهیونیست افراطی، نمازگزاران روزهدار فلسطینی را در حرم مطهر حضرت ابراهیم(ع) در شهر الخلیل واقع در کرانه غربی رود اردن به رگبار مسلسل بست و 29 تن را شهید و تعداد زیادی را مجروح کرد. این ترور که بار دیگر خصومت صهیونیستها با مسلمانان را به اثبات رساند، واکنش تند جهان اسلام را به دنبال داشت به طوری که مذاکرات سازش اعراب و اسرائیل را برای مدتی به حال تعلیق درآورد. این حمله وحشیانه باعث گسترش ناآرامی در سرزمینهای اشغالی شد و مقابله با رژیم صهیونیستی را شدت بخشید. با توجه به این واکنشها، تل‌آویو، فرد تروریست را دستگیر و محاکمه کرد اما با ادعای اینکه او دیوانه است و جنون دارد از مجازاتش سر باز زد.
بازگرداندن حاکمیت «هنگ‌کنگ» از انگلیس به چین (1997م)
جزیره هنگ‌کنگ با وسعت 1035 کیلومتر مربع در ساحل شرقی سرزمین اصلی چین قرار دارد. این سرزمین طی جنگ اول تریاک که در سال 1839م میان چین و انگلیس روی داد، طی قراردادی، به‌عنوان امتیازی استعماری، در اختیار انگلستان قرار گرفت و در سال 1898م، انگلستان طی یک قرارداد 99 ساله با دولت چین، آن را به اجاره خود درآورد. هنگ‌کنگ به مرور رو به توسعه و پیشرفت نهاد و به یک مرکز بازرگانی و داد و ستد مهم در آسیای خاوری مبدل شد. شرایط خاص اقتصادی حاکم بر هنگ‌کنگ به ویژه پس از روی کار آمدن دولت کمونیست چین در اواخر دهه 1940م، آن را به منطقهای خودکفا، مولد و صادرکننده صنایع سبک و... مبدل کرد و پول و ثروت هنگفتی را در آنجا متمرکز کرد. در اوایل دهه 1980م مذاکراتی میان پکن و لندن آغاز شد و درباره سرنوشت و آینده هنگ‌کنگ که قرارداد اجاره 99 ساله آن در سال 1997م به پایان میرسید، بررسیهایى صورت گرفت. در نهایت، توافق شد مالکیت چین بر هنگ‌کنگ بدون هیچ ابهامی محترم و به رسمیت شناخته شود و این جزیره از خودمختاری داخلی در حد عالی برخوردار باشد. در سپتامبر 1991م مردم هنگ‌کنگ پس از یکصد و پنجاه سال به پای صندوقهای رأی رفتند و نمایندگان مجلس قانونگذاری خود را انتخاب کردند. سرانجام در ساعت صفر روز اول جولای سال 1997م، چین، طی تشریفات از پیش طراحی شدهای، هنگ‌کنگ را رسماً تحویل گرفت و این بندر، پس از 157 سال به سرزمین مادری‌اش بازگشت. بنا بر توافق قبلی و قانونی، مردم هنگ‌کنگ، حقوق و آزادیهای خود را همچنان حفظ خواهند کرد و استقلال و آزادی عمل این منطقه به عنوان یک مرکز داد و ستد مالی بینالمللی محترم شمرده خواهد شد. با الحاق هنگ‌کنگ به چین، اقتصاد باز و آزاد و آزادیهای اجتماعی هنگ‌کنگ از یک سو و سیاست کنترل جدی در دیگر نواحی سرزمین پهناور چین از سوی دیگر، کشور چین را به مملکتی با 2 نظام حکومتی متفاوت مبدل کرده است.