شکست سپاه محمدعلی‌شاه از مشروطه‌طلبان (1288 ش)
در پی اعمال مستبدانه محمدعلی شاه قاجار و سرکوب آزادیخواهان، تعدادی از مشروطه‌طلبان به فکر فتح تهران و سرنگونی شاه افتادند. از این رو به سمت پایتخت به راه افتاده و وارد شهر شدند. پس از آنکه نیروهای محمدعلی شاه در نبردهای مختلف از قوای مشروطه شکست خوردند، سرانجام درگیری نهایی در تهران روی داد و مشروطه‏طلبان به‌راحتی تهران را تسخیر کردند. با ورود مشروطه‏طلبان و آزادیخواهان به تهران، محمدعلی شاه قاجار که خود را در برابر آنان ناتوان دید به سفارت روسیه پناهنده شد. پس از آن، لیاخوف روس فرمانده قزاقان نیز خود را به سپهدار اعظم، فاتح تهران تسلیم کرد و شمشیر خود را از کمر باز کرده، به‌عنوان تسلیم در مقابل وی بر زمین نهاد. ساعت 4 بعدازظهر همان روز، جلسه مهمی شامل 500 تن از نمایندگان مجلس، بزرگان پایتخت و آزادیخواهان معروف در بهارستان منعقد شد. این مجلس تاریخی که تحت عنوان مجلس عالی فوق‌العاده انعقاد یافت، محمدعلی شاه را که به سفارت روس پناه برده بود، از سلطنت عزل کرد و پسر 12 ساله او، احمدمیرزا ولیعهد را به سمت شاهنشاهی ایران اعلام کرد.

اشغال بوشهر توسط انگلیسى‏‌ها و آغاز قیام تنگستان (1333ق)
در آغاز جنگ اول جهانى (۱۹۱۴م) قواى روس از شمال و نیروهاى انگلیس از جنوب کشور، ایران را در معرض هجوم قرار دادند. کشتی‏هاى جنگى انگلیس در مقابل بوشهر لنگر انداختند و نیروهاى اشغالگر در 26 رمضان‏المبارک سال ۱۳۳۳ هجری قمری (۸ آگوست ۱۹۱۵م برابر با ۱۷ مرداد ۱۲۹۴ش) شهر بوشهر را به اشغال خود درآوردند. رئیسعلى دلوارى همین‏ که از حکم جهاد مرحوم شیخ محمدحسین برازجانى و دیگر مراجع دینى آگاهى مى‏یابد، آماده نبرد با قدرت امپراتورى انگلیس مى‏شود و مقدمات کار را فراهم مى‏کند. رئیسعلى همراه دوستش خالوحسین دشتى در اوایل ماه رمضان ۱۳۳۳ق در عمارت حاج‌سیدمحمدرضا کازرونى، پس از مذاکراتى با وى آمادگى خود را براى دفاع از بوشهر و جلوگیرى از پیشروى نیروهاى انگلیسى اعلام مى‏دارد. بدین‏ترتیب قیام دلیران تنگستان علیه اشغالگران انگلیس آغاز مى‏شود و نیروهاى متجاوز انگلیس که قریب به 5 هزار بودند در دام دلیرمردان تنگستانى گرفتار مى‏آیند و عده زیادى از متجاوزان انگلیسى در این حمله از بین مى‏روند. قیام مردم تنگستان روى هم 7 سال به طول مى‏انجامد.

اتحاد شوروی و انگلستان در جریان جنگ دوم جهانی (1941م)
هنگامی که هیتلر نقشه حمله به شوروی را در سر می‏پروراند، تصور می‏کرد که این حمله حرکتی بر ضد کمونیسم است لذا واکنش مخالفان غربی کمونیسم را برنخواهد انگیخت اما بزرگ‌ترین خطای هیتلر یا در واقع اشتباه محاسبه او در حمله به روسیه این بود که فکر می‏کرد مخالفت انگلیس و آمریکا با کمونیسم، زمینه مساعدتری برای سازش او با غرب فراهم خواهد آورد یا حداقل امکان سازشی بین استالینِ کمونیست و چرچیل و فرانکلین روزولتِ ضدکمونیست علیه او وجود نخواهد داشت. برخلاف تصور و انتظار او، چرچیل و روزولت فردای حمله آلمان به روسیه در 24 ژوئن 1941م آمادگی خود را برای همکاری با استالین در برابر هیتلر اعلام داشتند، زیرا آنها هیتلر را خطر بزرگ‌تر و نزدیک‏تری می‏دانستند و معتقد بودند اگر هیتلر بتواند روسیه را شکست دهد و بر منابع عظیم ثروت آن کشور دست یابد دیگر هیچ قدرتی قادر به جلوگیری از تسلط وی بر جهان نخواهد شد. استالین از پیام‏های کمک و همدردی چرچیل و روزولت استقبال کرد و به دنبال آن، نماینده‏ای از طرف دولت انگلستان برای عقد یک قرارداد دوستی و اتحاد عازم مسکو شد. براساس این قرارداد که در روز 13 جولای 1941م در مسکو به امضا رسید، انگلیس و شوروی در برابر خطر آلمان متحد و متعهد شدند که هیچ یک به عقد قرارداد جداگانه با آلمان مبادرت نکنند. در ادامه انعقاد قرارداد دوستی انگلیس با شوروی، آمریکا آمادگی خود را برای ارسال تجهیزات نظامی به شوروی اعلام کرد و زمینه‏های اشغال ایران از جانب انگلیس، آمریکا و شوروی فراهم شد.