«نیویورک‌تایمز» جمهوری‌خواهان را افرادی ترسیم می‌کند که به صحبت وزیران گوش نمی‌کنند و حتی حاضر نیستند در جلسات غیرعلنی درباره پیامدهای امنیتی اقدامات خود سخنی بشنوند اما متهم کردن منتقدان توافق به بی‌توجهی به جزئیات آن درست نیست. چارچوب اصلی توافقنامه روشن است و مفاد آن موضوع بحث‌های عمومی قرار داشته است. مشکل دولت اوباما و طرفدارانش این نیست که مخالفان گوش نمی‌کنند بلکه این است که آنها (مخالفان) با تبلیغات رئیس‌جمهور و تیم او برای قبولاندن دروغ‌های آشکار مقابله می‌کنند. زمانی رئیس‌جمهور قول داد بازرسی‌ها، جامع و سرزده باشد اما حالا وزیران او می‌گویند ایران 3 هفته قبل از بازرسی خبردار می‌شود. آنها همچنین پیامدهای ادامه تحقیقات هسته‌ای ایران با تجهیزات پیشرفته را نادیده گرفته‌اند. شر در جزئیات توافق نهفته نیست بلکه در ماهیت بسته‌ای قرار دارد که هسته آن تمایل دولت اوباما برای استقبال از ایران و بیرون آوردن آن از انزوا و ورود به جامعه بین‌الملل است. دولت اوباما از این توافق به عنوان تنها گزینه جایگزین جنگ دفاع می‌کند اما این گزینه غلطی است که یک واقعیت را پنهان می‌کند: اینکه اوباما با دادن امتیاز و مصالحه با آیت‌الله‌ها در 2 سال گذشته اهرم‌های سیاسی و اقتصادی غرب در برابر ایران را از بین برده است اما حتی اگر این استدلال‌های فریبنده را کنار بگذاریم، اشکال واقعی شیوه آنها این است که با تمرکز محض بر جزئیات یک توافق هسته‌ای،‌ دولت در واقع خواسته است علت اصلی اینکه چرا ایران نباید به چنین توانمندی‌ای دست یابد را نادیده بگیرد.
پایگاه اینترنتی نشریه کامنتری