مایکل مور، فیلمساز جنجالی و معترض آمریکایی فیلم جدیدی را در سکوت خبری در انتقاد به دولت آمریکا ساخت. به‌گزارش مهر به نقل از گاردین، «جای حمله بعدی کجاست؟» فیلم جدید مایکل مور است که در سکوت خبری ساخته شده تا در آن نیاز دائمی دولتمردان آمریکا به وجود یک دشمن برای حفظ زندگی درهم‌آمیخته نظامی ـ صنعتی را زیر ذره‌بین ببرد. مایکل مور در فیلم جدیدش «جای حمله بعدی کجاست؟» به بررسی این می‌پردازد که چگونه دولت آمریکا به حالت دولت جنگ بی‌نهایت درآمده است. مور در اولین برنامه رسانه‌ای‌اش جزئیات خشنی از پروژه‌ای را که در خفا و از سال ۲۰۰۹ ساخت آن را شروع کرده است بیان کرد. او سخنانش را با پاسخ به سوال‌هایی از سوی هوادارانش که روی توئیتر پست شدند و با گفتن این جمله شروع کرد که دوست دارد به دوستانش که در حال تماشای این برنامه هستند سلام کند. او منتقد جدی اقدامات نظارت جمعی آژانس امنیت ملی است و ادوارد اسنودن را برای افشاگری‌هایش «قهرمان سال» خوانده است. او گفت فیلم «جای حمله بعدی کجاست؟» در 3 قاره فیلمبرداری شده و «حماسه‌ای در طبیعت» است که بی‌سروصدا و با یک گروه کوچک ساخته شده است. به‌نظر می‌رسد این فیلم که برای اولین بار قرار است در جشنواره فیلم تورنتو و در ماه سپتامبر به نمایش درآید، درباره برخی از همان موضوع‌هایی باشد که فیلم برنده نخل طلای او یعنی «فارنهایت ۱۱/۹» به آنها توجه نشان داده بود. در آن فیلم مور به انتقاد از سیاست «جنگ برای ترور» دولت بوش پرداخته بود و جزئیاتی از روش‌های دیکتاتورانه را که توسط دولت آمریکا در جهت حفظ درگیری برای منفعت رساندن به دولت در پیش گرفته شده بود، افشا می‌کرد. «فارنهایت ۱۱/۹» پرفروش‌ترین مستند تاریخ شد و فروشی ۱۲۰ میلیون دلاری را در باکس‌آفیس آمریکا ثبت کرد. مور گفت: مساله ایالات متحده در جنگ بی‌نهایت چیزی است که تقریبا همیشه توجه مرا به خود جلب کرده و طنز لازم را برای این فیلم نیز فراهم می‌کند. وی افزود: به‌نظر می‌رسد دولت آمریکا نیاز دارد همیشه یک دشمن را مطرح کند تا بتواند طیف نظامی ـ صنعتی را زنده نگه دارد و شرکت‌های زیادی را که در این حوزه پول زیادی به جریان می‌اندازند، سر پا نگه دارد. اما من همیشه کمی از این کار ناراحت می‌شوم و از همینجاست که کمدی شکل می‌گیرد. اعلامیه مبالغه‌آمیزی که در وب‌سایت جشنواره تورنتو برای معرفی این فیلم منتشر شده نیز نشان دهنده این است که مور دوباره از سبکی از روزنامه‌نگاری بهره‌گرفته که بتواند سیاست خارجی آمریکا را به تمسخر بگیرد. او در پرسش و پاسخ اینترنتی‌اش در پاسخ به سوال فردی که از او پرسیده بود ترجیح می‌دهد مردم را بخنداند یا پیامش را منتقل کند، پاسخ داد: هر دو! طنز یک وسیله بزرگ برای تفسیر اجتماعی درباره چیزهایی است که این روزها اتفاق می‌افتد.