یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در ساخت فیلم‌های تاریخی، بخش طراحی و ساخت اسباب و ملزومات زندگی است. فیلم محمد رسول‌الله(ص) از این نظر در سینمای ایران بی‌نظیر است. تا قبل از فیلم مجید مجیدی، دکورها و لوازم صحنه، معمولا برای سریال‌های تاریخی مهیا می‌شد اما فیلم محمد رسول‌الله(ص) نیازمند ساخت‌و‌ساز تازه و وسیعی بود، به گونه‌ای که برای آماده‌سازی آن 7 کارگاه بزرگ شکل گرفت تا لوازم ضروری ساخته شود، اگرچه به گفته سازندگان ایتالیایی دکورها و تجهیزات، ایران جای خوبی برای ساخت فیلم‌های تاریخی است، چون کشوری تمام صنعتی نیست و صنایع‌دستی و دست‌سازهای سنتی را به‌راحتی می‌توان در گوشه و کنار پیدا کرد. در این فیلم هم بسیاری از وسایل مورد نیاز اعم از مواد اولیه، ظروف، دستباف‌ها، پارچه‌ها و تزئینات سنتی و قدیمی، با سفر به شهرها و روستاهای تاریخی، انتخاب و خریداری شد اما به‌هر حال نیاز به ساخت لوازم، عوامل را متقاعد کرد که باید چند کارگاه از جمله کارگاه نجاری، کارگاه عمومی ساخت لوازم، کارگاه خیاطی، کارگاه بت‌سازی، کارگاه رنگ و پتینه و کهنه‌کاری، کارگاه محصولات چوبی خاص و کارگاه مدل‌سازی ساخته شود.
هر کدام از این کارگاه‌ها بخشی از تولید را برعهده گرفتند؛ مثلا کارگاه عمومی ساخت لوازم، وظیفه ساخت وسایل فلزی و همچنین تزئینات صندوق‌ها، کتاب‌ها، تومارها و... را برعهده داشت یا کارگاه مدل‌سازی، مسؤول ساخت ظروف به روش قالب‌ریزی با فایبرگلاس بود. وسایلی مثل گلدان، ظروف تزئینی فلزی، لوازم کلیسا و گل‌میخ‌ها در این واحد تولید شد. بیش از 4 هزار قطعه لوازم صحنه شامل وسایل خانه، لوازم سفر و تجارت، وسایل تزئینی، تجهیزات جنگی، وسایل خرید و فروش و لوازم بازار در این کارگاه‌ها ساخته شد، آن هم در شرایطی که مسؤولیت این کارگاه‌ها عمدتا با ایرانی‌ها بود و تنها یک ایتالیایی، در بخش کارگاه رنگ، پتینه‌کاری و کهنه‌کاری، در این بخش فعال بود. همه این افراد زیرنظر فرانکو فوماگالی، طراح ایتالیایی لوازم صحنه فعالیت می‌کردند. فوماگالی در شروع کار، ابتدا تعدادی طرح مدادی اولیـه از هر وسیله تهیه می‌کرد و آنها را با مدیر طراحی و کارگردان در میان می‌گذاشت. بعد از قطعی‌شدن طرح اولیه هر وسیله، بنا به روش تولید آن، یک نقشه دقیق برایش آماده می‌شد و به دست سازندگان می‌رسید. درباره وسایل پارچه‌ای، تنها طرح یا تصویر انتخاب‌شده از منابع کافی بود اما درباره لوازم فلزی و چوبی مثل روشنایی‌ها و قفسه‌ها، کمدها، ارابه‌ها، تخت‌ها و... نقشه تهیه می‌شد سپس از هر کدام یک نمونه و بعد از تایید کارگردان و مدیر طراحی، از آن به تعداد مورد نیاز ساخته می‌شد. فوماگالی معتقد است در این فیلم در مرحله پیش‌تولید، زمان کافی صرف شد و آنها توانستند یک مدل سه‌بعدی دیجیتال از وسیله مورد نظرشان را بسازند و درباره آن مشورت کنند تا به نتیجه دلخواه برسند. او می‌گوید حالا که به نتیجه کار نگاه می‌کند محمد رسول‌الله(ص) را بهترین فیلم تاریخی خودش می‌داند، اگرچه میراث اصلی‌اش را به‌دست‌آوردن آرشیو مفصلی از تصاویر و اطلاعات تاریخی مربوط به اسباب و وسایل زندگی صدر اسلام، آشنایی عوامل سینمای ایران با روش کار و استانداردهای سینمای جهان و انتقال دانش و تجربیات ایشان به یکدیگر، رسیدن به یک روش جدید ساخت مجسمه و ظروف به صورت مستقیم از پلاستوفوم با سرعت و کیفیت مطلوب، تولید و حفظ حجم بالایی از لوازم صحنه برای استفاده در دیگر فیلم‌های تاریخی و آماده‌سازی و تجهیز یک سایت کارگاهی دائمی برای ساخت لوازم صحنه می‌داند؛ میراثی که برای سینمای ایران می‌ماند.