باربد بهراد: وقتی مجلس قانون واگذاری را تصویب کرد کمتر کسی تصور می‌کرد کار به سازمان خصوصی‌سازی برسد اما 2 تیم سرخابی فروش نروند. استقلال و پرسپولیس همان‌طور که تیم‌های صنعتی حمایت می‌شوند محتاج پشتیبانی هستند اما حالا که بحث واگذاری ملغی شده کدام نهاد توان جمع کردن مشکلات بی‌پایان این
2 تیم را دارد؟ از آنجایی که چرخ فوتبال همیشه در ایران با اتکا به نیروی دولت چرخیده است همیشه این سوال وجود داشته که در صورت اهدای سرخابی‌ها به بخش خصوصی چه آینده‌ای پیش‌روی آنهاست. تا چند دهه این بحث واگذاری فقط در قالب یک گمانه‌زنی مطرح می‌شد اما سرانجام مردان بهارستان آن را قانون کردند و دولت یازدهم پس از روی کار آمدن نخستین قدم خود را در جهت اهدای این 2 تیم به بخش خصوصی برداشت. حتی کار به سازمان خصوصی‌سازی هم رسید.
4 بار هم سرخابی‌ها تا آستانه واگذاری پیش رفتند که هر بار یک مشکل مانع از انجام کار شد. بار نخست مشکل از ودیعه‌گذاری خریداران بود. سپس ودیعه که درست گذاشته شد بحث اهلیت پیش آمد و در بخش نهایی که 2 شرکت زیرمجموعه خودروسازان پا پیش گذاشتند این نمایندگان مجلس بودند که طرح خود را وتو کردند و با یک اعتراض 135 امضایی نشان دادند تمایلی به واگذاری ندارند. محمد دادگان درست در همان برهه بود که در سیمای ملی حاضر شد و قسم جلاله خورد سرخابی‌ها واگذار نمی‌شوند و همه این کارها یک «نمایش» است. حالا حرف دادگان واو به واو درست از آب درآمده است. برای اینکه بدانید دولت از اول هم می‌دانست بحث واگذاری شدنی نیست تنها لازم است به قرارداد اسپانسر استقلال توجه کنید. در حالی که طبق قانون می‌بایست اواسط و اواخر بهار 94 این 2 تیم به بخش خصوصی واگذار می‌شدند استقلال در اسفندماه سال 93 یک قرارداد 3 ساله با یک اسپانسر خاص بست به شرط دریافت 90 میلیارد تومان کمک! امضای این قرارداد نشان می‌داد که محمد دادگان بی‌جهت در تلویزیون این پیش‌بینی را انجام نداده است. نه مجلس و نه دولت حاضر به واگذاری
صد درصدی نبودند و تنها خواستار واگذاری به شکل «خصولتی» بودند. چیزی شبیه به واگذاری مخابرات و دیگر نهادهای استراتژیک و تقریبا امنیتی. اما مگر سرخابی‌ها امنیتی‌اند؟ شاید گره مشکل همین طرز فکر باشد. در این بین افرادی مثل حسین هدایتی و عابدینی بیشترین تلاش را کردند تا سرانجام مالک پرسپولیس شوند که این خواسته آنها دقیقا به مثابه پارو زدن هوا بود؛ بی‌حاصل، بی‌معنا و از دور مضحک و خنده‌دار! اینک هیأت‌وزیران آب پاکی را روی دست هواداران 2 تیم می‌ریزد؛ استقلال و پرسپولیس از بنگاه اقتصادی به بنگاه فرهنگی تغییر رویه می‌دهند و از این‌رو دیگر بحث واگذاری دنبال نمی‌شود. شاید همین پایان یک آغاز دیگر باشد. حالا که دولت یازدهم تصمیم گرفته این 2 تیم را حفظ کند باید روش دیگری را برای مدیریت آنها پیش بگیرد. اجاره دادن به این روش که مشخص نیست چه شرکت‌هایی به چه ضمانت‌هایی و مهم‌تر از همه با چه اهلیتی به سراغ آنها می‌آیند، درست نیست. اگر درست بود وضعیت امروز استقلال این نبود. به‌عنوان مثال؛ آقای شاهرخ سبک‌دست اسپانسر استقلال می‌گوید؛ گفتم 90 میلیارد در 3 سال می‌دهم اما نگفتم این پول را در چه زمانی می‌دهم! این یعنی یک گاف بزرگ مدیریتی برای مردان وزارت ورزش و جوانان که به عقیده‌شان اگر این بلا سر فوتبال آمده به خاطر سوء‌مدیریت فدراسیون فوتبال است. نه اینکه مدیریت کفاشیان آش دهان‌سوزی باشد اما مردان وزارت ورزش  در شمال خیابان سئول،در عمل نشان دادند که دست‌کمی از مردان این سوی خیابان ندارند. اینک که قرار شده دولت خرج دو تیم را بدهد بهتر است یک راهکار جدید و بکر دیگر پیدا کند اگرنه روش فعلی، چیزی نیست که آینده این
2 تیم را تضمین کند؛ صندلی فروشی، اجاره دادن به شرط حضور فلان مدیر و این دست از روش‌ها همه امتحان شده و پاسخش منفی بوده است.
پاسخ به اتفاقات جلسه مجلس
مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت ورزش و جوانان در واکنش به برخی خبرهای ضد و نقیض از محتوای جلسه دست‌اندرکاران فوتبال با نمایندگان مجلس، بیانیه‌ای صادر کرد. در بیانیه مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان آمده است:
1- نشست وزیر و مدیران ورزش کشور به‌دنبال دعوت نمایندگان مردم تبریز برای پاسخ نهایی به مسائل بازی نفت تهران و تراکتورسازی تبریز صورت گرفت و آقایان کفاشیان و تاج بنا بر مسؤولیت مستقیم درباره بازی‎های لیگ، تعیین تیم داوری، نظارت بر نحوه مسابقه و برگزاری لیگ و تشکیل کمیته حقیقت‌یاب در جلسه مذکور حضور یافتند.
2- با توجه به شکل اساسنامه فدراسیون فوتبال و استقلال مدیران فوتبالی در تصمیم‌گیری و اجرای برنامه‌های خود، دکتر گودرزی به توضیح این موضوع برای نمایندگان پرداخت و توجه‌دادن نمایندگان مردم به حساسیت نهادهای بین‎المللی بر دخالت دولت در امور فوتبال و به همین سبب باید آقای کفاشیان و مسؤولان سازمان لیگ پاسخگوی سوالات و ابهامات نمایندگان باشند.
3- وزیر ورزش و جوانان در این جلسه با طرح موضوع اختیار و تسلط وزارت ورزش به عنوان نهاد عالی دولت در موضوع ورزش، رویه موجود را به عنوان یک پارادوکس در موضوع اختیار و قدرت وزارتخانه در موضوعات فوتبال مطرح کرد و گفت: از آنجایی که در تمام مسائل در ‌‌نهایت وزیر و معاونان وزارت ورزش باید پاسخگو دولت و مجلس باشند با این رویه، برآورده کردن انتظارات نمایندگان مردم در موضوع فوتبال و رسیدگی به تخلفات و سوالات موجود برای بنده مشکل است.
4- دکتر گودرزی در ادامه سوالات نمایندگان درباره فوتبال و مرخصی مکرر و طولانی کی‌روش هم با اشاره به استقلال فدراسیون در استخدام سرمربی و نظارت بر نحوه کار او، یادآور شد که در این‌باره بعد از چند اظهارنظر از جایگاه وزیر و حتی کار‌شناس ورزش مورد تهاجم گسترده از طریق رسانه‌ها و فضای مجازی قرار گرفت و در این‌باره فرصت نظارت هم به وزیر ورزش داده نمی‌شود.
5- در ادامه جلسه نمایندگان تبریز از مسؤولان فدراسیون خواستار پاسخگویی درباره ابهامات بازی نفت تهران و تراکتور‌سازی تبریز، نحوه داوری‌ها در لیگ بر‌تر، حواشی زیاد تیم‌ها و برخی مربیان و بازیکنان و نحوه حضور کی‌روش در تیم ملی و... و مواردی از این دست شدند.
6- مطرح شدن مواردی مانند درگیری لفظی مدیران وزارتی و دست اندرکاران سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال ضمن اینکه موضوعیت نداشته است تلاشی برای بر هم زدن فضای گفت‌و‌گوی صمیمانه و مسؤولانه وزیر با نمایندگان مجلس شورای اسلامی بوده است.
7- فدراسیون فوتبال به عنوان یکی از
۵۲ فدراسیون حوزه وزارت ورزش و جوانان ضمن اینکه فرزند بزرگ وزارت ورزش و جوانان است و مجموعه مدیران خود را مکلف به حمایت و کمک از این فدراسیون می‌دانند ولی قاعدتا باید پاسخگوی تصمیمات و نحوه مدیریت خود بر فوتبال کشور در مقابل افکار عمومی، نمایندگان مردم و البته وزارت ورزش و جوانان به عنوان نماینده دولت برآمده از آرای مردم باشند.