دیگر شکست برای آرسنال طبیعی شده است و این تیم در هر دیدار احتمال دارد که بازی را واگذار کند. به نظر می‌رسد مشکل توپچی‌ها بازیکن نیست بلکه تفکر فنی و تاکتیکی است. ونگر باید ثابت کند آرسنال را دوست دارد و به هواداران این تیم علاقه دارد. او برای اثبات این عشق یک راه‌حل بیشتر پیش رو ندارد و آن اینکه از توپچی‌ها جدا شود. او باید این فرصت را به هواداران آرسنال بدهد تا بار دیگر رویای قهرمانی را در سر بپرورانند.
به گزارش شفقنا، آرسنال بدترین شروع خود را در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا داشته است. این تیم در دیدار نخست خود برابر دیناموزاگرب کرواسی تن به شکست داد تا یکی از عجیب‌ترین نتیجه‌های هفته نخست رقم بخورد. توپچی‌های لندن در هفته دوم در ورزشگاه خانگی خود از المپیاکوس یونان پذیرایی کردند. شاگردان آرسن ونگر باید در این دیدار به پیروزی می‌رسیدند تا در گروهی که بایرن‌مونیخ آماده در آن قرار داشت شانسی برای صعود داشته باشند اما در میان بهت حاضران در ورزشگاه امارات تیم محبوب آنها با نتیجه ۳ بر 2 بازی را واگذار کرد تا بار دیگر بر همه ثابت شود که دیگر دوران آرسن ونگر در لندن به سر آمده است و این مربی فرانسوی بهتر است تا شرایط برای او وخیم‌تر نشده و اندک محبوبیتی برایش باقی مانده است از آرسنال جدا شود. حتما برای اینکه دلمان به حال آرسنال بسوزد لازم نیست طرفدار این تیم باشیم. چه بسا برای همه ثابت شده باشد تیمی که زمانی شکست دادنش آرزوی هر تیمی بود الان به حال و روزی افتاده است که هر تیمی می‌تواند برابر آن به پیروزی برسد. اصلا صعود کردن یا صعود نکردن آرسنال از مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا در فصل جاری مطرح نیست. هر هوادار و دوستدار فوتبال وقتی می‌بیند آرسنال بدترین شروع خود در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا را داشته است و برابر 2 تیمی که از ضعیف‌ترین تیم‌های مرحله گروهی هستند تن به شکست می‌دهد احساس نگرانی و چه بسا تعجب می‌کند.
توپچی‌ها فصل قبل هم با شکست برابر موناکو از دور رقابت‌ها کنار رفتند و این نشان می‌دهد در شرایط خوبی به سر نمی‌برند. آرسنال در یک دهه اخیر ستاره‌های زیادی را به دیگر تیم‌ها داده است؛ از تیری آنری گرفته تا رابین فان‌پرسی، سمیر نصری و چندین و چند ستاره بزرگ دیگر. از طرف دیگر سران باشگاه آرسنال به جذب بازیکنان جوان و بی‌نام و نشان لیگ فرانسه اکتفا می‌کردند و این باعث می‌شد هواداران آرسنال هم از تیم محبوب خود انتظار قهرمانی نداشته باشند اما در یکی- دو سال اخیر شرایط کمی فرق کرده است. سران باشگاه آرسنال و آرسن ونگر در یکی- دو سال اخیر پیام‌های تهدیدآمیز هواداران خود را شنیدند. ونگر پس از مدت‌ها خطر منفور شدن را احساس کرد. او چاره‌ای نداشت تا چند ستاره بزرگ را به تیم خود اضافه کند.
آرسنال در سال ۲۰۰۴ و حتی قبل از آن تیمی دست‌نیافتنی در لیگ جزیره بود و توانست بدون شکست جام قهرمانی را بالای سر برد اما الان به شرکت تجاری می‌ماند که تنها به کسب سود بیشتر فکر می‌کند. توپچی‌ها زمانی بهترین بازیکنان لیگ جزیره را در اختیار داشتند اما الان به سوپرمارکتی تبدیل شده‌اند که تنها به فکر تامین کالاهای مورد نیاز دیگر تیم‌های بزرگ هستند. آیا ونگر فکر می‌کند با این شرایط تیمش می‌تواند شانسی برای کسب عنوان قهرمانی در رقابت‌های لیگ برتر انگلیس داشته باشد؟ ونگر حتی به احتمال آسیب‌دیدگی بازیکنانش توجهی نمی‌کند و این در حالی است که تیم او یکی از بدشانس‌ترین تیم‌های لیگ جزیره و فوتبال اروپاست و همواره بازیکنان زیادی از این تیم آسیب می‌بینند. ونگر در فصل جاری بازیکنانی مانند جک ویلشر، کوشیلنی و دنی ولبک را به خاطر آسیب‌دیدگی از دست داده است اما جایگزین این بازیکنان چه کسانی هستند؟ چرا ونگر در فصل جابه‌جایی تابستانی تلاش نکرد تا جایگزینانی برای این ستاره‌های خود پیدا کند، این درحالی است که به خوبی می‌داند لیگ جزیره فشرده‌ترین لیگ فوتبالی در اروپاست و امکان آسیب‌دیدگی بازیکنان در آن بسیار زیاد است؟ به احتمال زیاد ونگر جوابی برای این پرسش‌ها ندارد.  آرسنال تیمی است که فوتبال زیبا و تماشاگرپسند را در دستور کار خود قرار می‌دهد و تنها آرسن ونگر در این سبک بازی تبحر ندارد.
با توجه به آنکه یورگن کلوپ و کارلو آنچلوتی الان بدون تیم هستند هر کدام از آنها می‌تواند با توجه به تجربه و لیاقتی که دارد گزینه مناسبی برای نیمکت آرسنال باشد بویژه یورگن کلوپ که تفکرات او بسیار نزدیک به آرسن ونگر است و می‌تواند روزهای خوبی را برای توپچی‌ها رقم بزند.