معصومه ابتکار از دانشجویان شرکت‌کننده در تسخیر لانه جاسوسی در کتاب خاطرات خود نحوه اطلاع‌رسانی اشغال انقلابی سفارت آمریکا را به رادیو اینگونه تعریف می‌کند:
چند ساعت بعد از اشغال، شورای مرکزی پی‌نویس نخستین بیانیه خود را تهیه و در آن دلایل این اقدام را تشریح کرد. آنها متن را قبلا تهیه کرده بودند ولی اکنون با توجه به حوادث پیش آمده، بیانیه به اصلاحاتی نیاز داشت. این کار سریعا انجام شد. متن نهایی بیانیه این بود:
بسم الله الرحمن الرحیم
اطلاعیه شماره 1
«بر دانش‌آموزان، دانشگاهیان، محصلین علوم دینیه است که با قدرت تمام حملات خود را علیه آمریکا و اسرائیل گسترش داده تا آمریکا را وادار به استرداد این شاه مخلوع جنایتکار نمایند».
از پیام امام به مناسبت 13 آبان
انقلاب اسلامی ایران با عملکردهای نوین در پهنه مبارزات خلق‌ها و ابر قدرت‌های غارتگر، امیدی پرشور در دل ملت‌های در بند، زنده کرد و اسطوره‌ای از اعتماد به نفس و اتکای به مکتب و فرهنگ ملی را در جدال با امپریالیسم بخشیده که حقیقتا فتحی بود بر طلسم کوربازی ابرقدرت‌ها که حتی روشنفکران جهان مظلوم نیز رهایی خود را نمی‌دیدند، مگر در سایه ابرقدرتی دیگر. انقلاب ایران موقعیت آمریکا را در ابعاد سیاسی، اقتصادی و استراتژیکی در منطقه بر هم زده است. ما دانشجویان مسلمان پیرو خط
امام خمینی(ره)، پس از مواضع قاطعانه امام در مقابل آمریکای جهانخوار، به منظور اعتراض به دسیسه‌های امپریالیستی و صهیونیستی، سفارت جاسوسی آمریکا در تهران را به تصرف درآورده‌ایم تا اعتراض خویش را به گوش جهانیان برسانیم. اعتراض به آمریکا به جهت پناه دادن و استفاده از شاه جنایتکاری که قاتل ده‌ها هزار زن و مرد به‌خون خفته در این مملکت است. اعتراض به آمریکا به علت ایجاد فشار تبلیغاتی مسموم و انحصاری و کمک و حمایت از افراد ضد انقلابی و فراری بر علیه انقلاب اسلامی. اعتراض به آمریکا به خاطر توطئه‌ها و دسیسه‌های ناجوانمردانه‌اش در مناطق مختلف کشور ما و نفوذ در ارگان‌های اجرایی مملکت. اعتراض به آمریکا به دلیل نقش مخرب و خانمان‌برانداز خود در برابر رهایی خلق‌های منطقه از دام امپریالیسم که هزاران انسان مومن و انقلابی را به خاک و خون می‌کشد.
دانشجویان مسلمان پیرو خط امام
قرار بود اخبار اشغال سفارت بموقع به همراه نخستین بیانیه برای بخش اصلی اخبار روزانه رادیو، یعنی اخبار ساعت 2 بعدازظهر در اختیار صدای جمهوری اسلامی ایران قرار گیرد. نزدیک ظهر گروهی از خواهران پلی‌تکنیک در یکی از اتاق‌های طبقه دوم ساختمان مرکزی دور تلفن جمع شده بودند. آنها ماموریت داشتند تلفنی با رادیو تماس گرفته و از مسؤولان مربوطه بخواهند خبرنگارانی را به سفارت بفرستند. این خاطره را یکی از همان خواهران بعدا برای من تعریف کرد. او به رادیو تلفن زده تا به آنها بگوید خبر بسیار مهمی دارد و وقتی خواستند خودش را معرفی کند، جواب داد: «من یکی از دانشجویان مسلمان پیرو خط امام هستم».
پرسیدند از کجا تلفن می‌کند و چه می‌خواهد.
وی با آرامی پاسخ داد: «از سفارت سابق آمریکا و لانه جاسوسی فعلی تماس می‌گیرم».
با تعجب پرسیده بودند: «چه گفتید؟ لطفا دوباره تکرار کنید. شوخی می‌کنید؟»
وقتی پیام را تکرار کرد، خبرنگار از او خواست تا لحظاتی گوشی را نگه دارد. کمی بعد صدای دیگری را شنید:
«من سردبیر بخش خبر هستم. لطفا پیام خود را تکرار کنید».
وی تکرار کرد: «ما سفارت آمریکا را اشغال کرده‌ایم».
- «حتما شوخی می‌کنید».
- «شماره تلفن‌های سفارت را از دفترچه راهنمای تلفن پیدا کنید. بعد با شماره 820095 تماس بگیرید». او قبول کرد، گوشی را گذاشت و دوباره تماس گرفت. از شنیدن صدای آن خواهر از آن سوی خط تعجب کرد. ولی فورا بر خود مسلط شد و گفت: «بسیار خوب، این خبر جدی است، پیام شما چیست؟»
بعد از پخش خبر، سراسر بعدازظهر شخصیت‌های مختلف با دانشجویان تماس گرفتند. این تماس‌‌ها اکثرا تلفنی و بیشتر در حمایت از حرکت دانشجویان یا به دلیل آشنایی با حجت‌الاسلام موسوی‌خوئینی‌ها بود که اکنون در کنار دانشجویان به سر برده یا به خاطر اعضای انجمن‌های اسلامی دانشجویان بود. برخی دیگر درباره ماهیت این حرکت کنجکاو و در جست‌وجوی هدف آن بودند. چند نفری هم درباره پیامدهای این اقدام تردید داشتند. آنها هشدار می‌دادند دانشجویان درگیر مساله‌ای بسیار جدی شده‌اند و این مساله ممکن است واکنش شدید آمریکا را به دنبال داشته باشد. حتی یک نفر (ظاهرا از روحانیون متنفذ) گفته بود آنجا غصبی است و نماز ندارد.