«تاریخ یک مادر» عنوان نمایشی است نوشته و اجرای افشین قاسمی که هر شب در تالار محراب روی صحنه می‌‌رود. این اثر نمایشی که اجرایش از 6 مهرماه آغاز شده روایتی از مقاومت 34 روزه خرمشهر و 22 زنی است که در شهر ماندند، جنگیدند و مقاومت را مشق روزهایی ملتهب ساختند. بهاره سرافرازی، حسین کرمی و افشین قاسمی در این اثر نقش‌آفرینی می‌کنند. «تاریخ یک مادر» نمایشی رئال است که توانسته با رعایت ابتدایی‌ترین اصول خود را به یک اثر خوب تبدیل کند و کارگردان اثر با درک درستی از متن، از بازیگرانش بازی خوبی گرفته و با شخصیت‌پردازی صحیح با مخاطب اثرش ارتباط برقرار کرده است. کارگردانی خوب و بازی‌های به اندازه بازیگران از نقاط قوت خلق این اثر بود ولی این نمایش نیز مانند اکثر کارهایی که این روزها به روی صحنه می‌رود بی‌نقص نیست و با ضعف‌هایی همراه است که عدم برخورداری از طراحی صحنه کارآمد و نبود کشمکش داستانی و فضاسازی نامناسب به آن ساختار چندان محکمی نداده است اما پتانسیل داستان و شرایط و بستر مناسبی که برای روایت‌پردازی دارد، موجب ارتباط اثر با بیننده تئاتری می‌شود. نمایشی از مقاومت و ایستادگی مردمان صبور و دلاوری که زندگی‌شان را برای حفظ ناموس و خاک وطن به خطر انداختند و بدون واهمه در برابر دشمن تا دندان مسلح ایستادند و چقدر زیباست که این شجاعت‌ها در اشکال مختلف هنری نمایان شود تا نسل‌های آینده هم بتوانند با حوادث رخ داده در مسیر ایستادگی و سرافرازی این سرزمین آگاه شوند. باورپذیری نمایشنامه توانسته است قصه‌ای روان و ساده را برای مخاطبش فراهم کند و او را تحت تاثیر قرار دهد. نمایش «تاریخ یک مادر» منعکس‌کننده تلاش مادرانی است که همدوش مردان در برابر دشمن بعثی جنگیدند تا خاک این سرزمین حفظ شود. مادر تعبیری از سرزمین نیز است و حفظ و پایداری آن به معنای اقتدار کشور محسوب می‌شود.  به گزارش فارس، افشین قاسمی به دنبال انعکاس مقاومت زنانی است که با همه توان در راه کشور جانشان را نثار کردند و در این میان بانوان مبارز خرمشهری در دوران دفاع‌مقدس به عنوان نمونه‌ای از زنان ایرانی به عنوان شخصیت‌های محوری نمایش انتخاب شدند تا نشان دهند چگونه مردانه در مقابل هجوم دشمنان ایستادند و کارهای سختی را انجام دادند. نمایش «تاریخ یک مادر» برای جشنواره تئاتر مقاومت تولید شده و در اجراهای این شب‌های خود در تالار محراب توانسته‌است میزبان مادران ایرانی از نسل‌های مختلف باشد. این نمایش بدون توسل به فرم‌های پیچیده سعی کرده سادگی زندگی زنان خرمشهری را در طراحی صحنه و اجرای نمایش لحاظ کند و تا حد ممکن با تماشاگر خود ارتباط مستقیمی برقرار کند. اگر چه لهجه عربی بازیگران همخوانی با فضای منطقه دارد اما به دلیل اینکه بسیاری از افراد درگیر با جنگ تحمیلی از افراد مهاجر بودند، از زبان‌های دیگر هم در این نمایش استفاده شده است.  نمایش «تاریخ یک مادر» سعی کرده روایت عینی از دوران دفاع‌مقدس ارائه دهد و از فضای ضدجنگ دوری کند و اگر چه حمایت‌های صورت گرفته از این اثر بسیار ناچیز بوده است و به گفته کارگردان این نمایش، تهیه بسیاری از وسایل و اجزای دکور برای اجرا با مشکلات زیادی همراه بوده اما نتیجه آن مناسب بوده است و توانسته پیام نمایش را منتقل کند. نمایش «تاریخ یک مادر» به دنبال تصویری حقیقی از دورانی سخت و طاقت‌فرساست که مفهوم مقاومت در میان آتش و خون و خمپاره معنا پیدا می‌کرد و در این میدان شهامت و شجاعت، تاریخ ایران شاهد این بوده که زنان در کنار مردان با همه وجود برای حفظ خاک میهن مردانه ایستادند و گذشت زمان از اوج فداکاری آنها نخواهد کاست و همچنان جبهه مقاومت و ایثار زنده و جاودانه خواهد بود.  کارگردان در نمایش «تاریخ یک مادر» به دنبال این است که در محدوده‌ای از فشردگی متن نمایشنامه، شرایط تنگ و دشوار آن دوران را نشان دهد و با مشکلاتی که وجود داشته، توانسته است از پس اجرایی مناسب برآید.