«مضحکه شبیه قتل» نمایشی موزیکال است که در آن کاراکتری مجبور می‌شود خواسته‌های متضاد 2 بیوه ناصرالدین‌شاه را که یکی برگزاری مراسم سوگ یا شبیه‌خوانی برای شاه و دیگری برگزاری مضحکه‌ای برای او است، با برپا کردن مجلسی به نام مضحکه‌ای شبیه قتل ناصرالدین‌شاه، عملی کند! حسین کیانی، کارگردان این نمایش طی یادداشتی درباره اجرای نمایش «مضحکه شبیه قتل» نوشت: «کمدی‌های ناب و کمیاب و طربناکی چون «مجلس‌نامه» محمد رحمانیان، «شب سیزدهم» حمید امجد و «شب‌های آوینیون» کورش نریمانی که ادامه نگرش خلاقانه تماشایی‌شان و تکمیل این نگرش در آثار دیگر هنرمندان می‌توانست تئاتر ما را صاحب‌ گونه‌ای از کمدی خاص و خالص ایرانی کند و خشتی بر دیوار هنوز بالا نرفته و نیمه‌کاره تئاتر ایرانی بگذارد اما بسیار جای افسوس است بر جامعه تئاتری، هنرمند و مسؤول و تصمیم‌گیرنده و هر که می‌توانست و نکرد کاری را که مسیر این هنرمندان هموار شود و کم سنگلاخ باشد و صورت خندان تئاتر کمدی ایران گشاده‌تر از این شود، صورتی که اکنون به انواع بزک‌های نامربوط و جراحی‌های نابخردانه و ناشیانه از بی‌هویتی زار نجات می‌زند و التماس می‌کند که شبیه صورت مردم خودش شود، نه صورت مردم فرنگستان. اگر این التماس و فریاد کمک‌خواهی شنیده شود، من هم با هزار بیم و تنها یک امید، همچنان امیدوارم کمدی ایرانی که از جاودان یاد «میرزا آقا تبریزی» شروع می‌شود، به نم بارانی که نمی‌دانم کی خواهد بارید، 2 مرتبه زنده شود و سربرآورد. نمایشنامه «مضحکه شبیه قتل» را با امتنان تقدیم می‌کنم به کمدی ورزان ایرانی بلند جایگاه؛ محمد رحمانیان، حمید امجد و کورش نریمانی. و اما باز اجرای «مضحکه شبیه قتل» حاصل شرایط بسیار سخت و تمرینی 17 روزه است که زحمت بسیاری را بر دوش گروه ما نشاند، گروهی که نمایشی دیگر را با هم شروع به تمرین کردیم اما در نیمه‌پایانی راه به مضحکه رسیدیم، «مضحکه شبیه قتل» به نوعی بازتاب شرایط دشوار و پیچیده تمرین خودش نیز هست و شاید اصلا دلیل انتخابش برای اجرای جایگزین هم همین بود. پس کارگردانی اجرای این اثر را به دور از هر تعارف و کلیشه‌بازی‌های خنک و مرسوم تقدیم می‌کنم به بازیگران و گروه اجرایی نمایش که کاری کارستان را ممکن کردند و با همه توان کوشیدند صورت خندان تئاتر ایرانی را پاس بدارند».