حسن رستمی*: وقتی که ارتش مصر در کودتایی نرم، محمد مرسی را از ریاست‌جمهوری این کشور برکنار کرد، برای آینده سیاسی این کشور نقشه راهی را ترسیم کرد. بر اساس نقشه راه ارتش،  ابتدا باید انتخابات زودهنگام پارلمانی و بعد انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار می‌شد که عملا این امر اتفاق نیفتاد. در ابتدا همه‌پرسی قانون اساسی برگزار شد که آن هم حرف و حدیث‌های متفاوتی را به همراه داشت؛ دولت میزان حضور مردم را بیشتر از استانداردهای بین‌المللی اعلام کرد و در مقابل مخالفان این همه‌پرسی را «نمایشی مضحک» برای مشروعیت بخشیدن به سرکوب مخالفان ارزیابی کردند. پس از آن انتخابات ریاست‌جمهوری در این کشور برگزار شد که نتیجه انتخابات هم از پیش مشخص بود و ژنرال السیسی در این دوره از رقابت‌ها و بدون داشتن رقیبی جدی به پیروزی رسید. وی هم پس از رسیدن به قدرت وعده برگزاری انتخابات پارلمانی در زودترین زمان ممکن را داد که این هم به دلیل شرایط حاکم بر این کشور عملی نبود. سرانجام پس از کش و قوس‌های فراوان دولت این کشور تصمیم گرفت انتخابات  پارلمانی را در این کشور برگزار کند. انتخاباتی که با تحریم احزاب اسلامگرا از جمله اخوان‌المسلمین همراه است. این انتخابات در فضایی سرد و بدون رقابت جدی برگزار شد. گزارش‌ها هم از استقبال ضعیف مردم در این دور از انتخابات حکایت دارد. به گفته «عمر مروان»، سخنگوی کمیته عالی انتخابات مصر در روز اول رأی‌گیری در مرحله اول، میزان مشارکت فقط به2/2 درصد رسید. البته دولت مصر امیدوار است با برگزاری انتخابات ثبات سیاسی به این کشور بازگردد و بعد از سال‌ها بی‌ثباتی سیاسی در کشور، اقتصاد این کشور را رونق ببخشد و سروسامانی هم به بخش سرمایه‌گذاری خارجی و جذب گردشگر در این کشور بدهد. در ورای این اهداف، پیام سیاسی داخلی و خارجی نیز این انتخابات به همراه دارد. حکومت این کشور قصد دارد این پیام را به داخل برساند که به وعده‌های داده شده به مردم همچنان پایبند است و از طرف دیگر نیز تلاش دارد با برگزاری انتخابات وجهه این کشور را در جهان بهبود بخشد و از مصر کشوری دموکراتیک در سطح منطقه و جهان به نمایش بگذارد و در مقابل مخالفان روند سیاسی این کشور را عده اندکی نشان دهد که تلاش دارند در فرآیند سیاسی این کشور سنگ‌اندازی کنند. برگزاری این انتخابات به حکومت این فرصت را خواهد داد که با مشت آهنین با مخالفان برخورد کند اما سطح مشارکت پایین مردم در انتخابات نشان داد دولت السیسی مخالفان جدی دارد و این امر مانع از آن خواهد شد که این حکومت بتواند سرکوب مخالفانی را شدت بخشد و به نظر می‌رسد چاره‌ای جز این ندارد که در برخورد با مخالفان انعطاف بیشتری از خود نشان دهد. به هر حال ژنرال‌ها با برگزاری این انتخابات نقشه راه وعده داده شده خود را با برگزاری انتخابات فرمایشی تکمیل کردند و با توجه به اینکه بیشتر نامزدها هم از طرفداران عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهور کنونی این کشور هستند انتظار می‌رود که وی با فتح کرسی‌های مجلس قانونگذاری،  بتواند جایگاه خود را در ساختار سیاسی این کشور قوی‌تر کند. در این راستا طی روزهای گذشته «عدلی منصور»، رئیس‌جمهور موقت سابق مصر بار دیگر به تکاپو افتاد که به عنوان عضو پارلمان و در چارچوب همان 5 درصد نمایندگانی که براساس قانون اساسی، رئیس‌جمهور آنان را تعیین می‌کند به عنوان «یار غار» السیسی به صحنه سیاسی بازگردد تا ریاست پارلمان آینده را در دست گیرد.
*کارشناس جهان عرب