از جمله افراد مطرح در پروژه عظیم سینمایی «محمدرسول‌الله(ص)»، ای.آر.رحمان، موسیقیدان برجسته‌ای است که حالا با نقش‌آفرینی در ساخت این اثر خاص معنوی، روحی دوباره یافته است. برنده جایزه اسکار در سال 2009 در یادداشت اختصاصی برای سایت «محمدرسول‌الله(ص)» نوشت: همه ما مسلمانان به زندگی پس از مرگ و آخرت اعتقاد داریم. احساس می‌کنم این فیلم، پروژه‌ای است برای آخرتم. به اعتقاد من، نیت خیر همیشه قدرش دانسته می‌شود و کسانی که نیت خیر را در اولویت قرار می‌دهند، نزد خدا برتر خواهند بود. امیدوارم مجیدی و گروهش و تهیه‌کنندگان این فیلم، پاداش کارشان را دریافت کنند، هم از لحاظ معنوی، هم از لحاظ مالی و هم از لحاظ احترام و افتخار. ای.آر.رحمان درباره آغاز همکاری با مجید مجیدی می‌نویسد: وقتی مجیدی با من تماس گرفت، در واقع من این خبر را از دوستم شنیدم که زنگ زد و گفت مجیدی دنبالت می‌گردد؛ می‌خواهند یک فیلم عظیم درباره پیامبر(ص) بسازند خیلی هیجان‌زده شدم؛ و 3 سال پیش، در ماه رمضان، مجیدی در حال فیلمبرداری سکانس‌های مختلف فیلم بود. من تا قبل از این فقط 2 فیلم از مجیدی دیده بودم اما همان 2 فیلم بسیار برایم رضایت‌بخش بودند. البته فیلم «محمدرسول‌الله‌(ص)» در مقیاسی عظیم ساخته شده که فکر نمی‌کنم تا به حال در سینمای ایران سابقه داشته یا حتی اینکه من در فیلمی با این مقیاس کار کرده باشم. این فیلم درباره موضوع بسیار حساسی است و همچنین تلاشی است بسیار متهورانه و نیز بسیار شریف برای به‌تصویر کشیدن مهربانی پیامبر(ص) و اینکه او چه مقامی نزد خدا و نزد پیروانش دارد. من فکر می‌کنم موسیقی یک زبان جهانی است که همه آن را درک می‌کنند. من از تصاویر الهام می‌گیرم و همچنین از کار گروه‌های خوب و متخصص، مثل مجیدی و گروهش در این فیلم که حقیقتا فوق‌العاده بودند. چند بار هنگام فیلمبرداری سر صحنه رفتم که تجربه‌ای فوق‌العاده بود. آب‌وهوا عالی بود، ماه مبارک رمضان بود، همه روزه‌دار بودیم و با هم افطار می‌کردیم. صحنه فیلمبرداری هم بسیار زیبا بود. در واقع 2 شهر کامل را در آنجا ساختند. به نظر من مجیدی بشدت تاکید دارد که با این فیلم، این نکته را به اثبات برساند ‌که پیامبر(ص) به عنوان یک موهبت برای این جهان خلق شده و نه هیچ چیز دیگر؛ و فکر می‌کنم این موضوع خیلی زیبا در فیلم محقق شده، از طریق شخصیت‌های مختلفی مثل آمنه، حلیمه، عبدالمطلب(ع)، ابوطالب(ع) و خود پیامبر(ص). این زیباترین نکته این فیلم است که تا به حال هیچکس آن را به این شکل بیان نکرده است. حتی فیلم مشهور مصطفی عقاد (الرساله/ محمد‌رسول‌الله(ص)) هم به این موضوع نپرداخته بود. به نظر من برای یک آهنگساز، بهترین اتفاق ممکن این است که بگویند: «عاشق آهنگ این فیلم‌ام. آهنگ این فیلم در ذهنم مانده». اگر کسی چنین چیزی بگوید، بهترین تعریف ممکن از کار یک آهنگساز است که البته چنین چیزی این روزها بسیار کمتر از قبل است. من اخیرا در هالیوود کار کرده‌ام، آنها دیگر ملودی دوست ندارند. بیشتر یک موسیقی پس‌زمینه، صدایی مثل کاغذدیواری در پس کار را دوست دارند که مزاحم داستان فیلم نشود و همیشه می‌گویند: «داستان دارد پیش می‌رود، ملودی را وارد کار نکن». در حالی که در این فیلم، مجیدی در نهایت دست‌ودل‌بازی و سخاوتمندی، فضای بسیاری را به موسیقی اختصاص داد و تصاویر زیبایی نیز ارائه کرد. تقریبا هر قاب تصویر در این فیلم مثل یک تابلوی نقاشی است. به‌طور کلی ساخت موسیقی در این فیلم به شکلی بود که همیشه می‌خواستم و بسیار برایم لذت‌بخش بود و امیدوارم مردم هم از آن خوششان بیاید و خدا و پیامبر(ص) هم آن را از من قبول کنند. من و مجیدی، موسیقی‌های زیادی را با هم گوش کردیم. قبل از هر چیز، لازم بود بفهمم چه چیزی در ذهنش است و باید و نبایدها از نظر او چیست؟ فکر می‌کنم این خیلی طبیعی است که وقتی شما یک قطعه موسیقی را می‌شنوید و کارگردان هم چیز دیگری در ذهن دارد، هماهنگ‌شدن شما زمان می‌برد. اما زمانی که شروع کرد به دوست‌داشتن برخی قطعات، من هم شروع کردم به لذت‌بردن از کار. دیدن او در حالی که بسیار هیجان‌زده است، خیلی لذت‌بخش است. ما فکر کردیم از آنجا که اثراتی از
3 دین مختلف در فیلم دیده می‌شود  شخصیت‌هایی از ادیان یهود و مسیحی نیز در فیلم وجود دارند پس موسیقی فیلم هم باید جهانی باشد. البته از سازهای سنتی عربی و چیزهایی از این دست استفاده مستمر داشتیم و در بعضی جاها، موسیقی جهانی و سنتی عربی را ترکیب کردیم. در این یادداشت رحمان درباره نحوه ساخت موسیقی فیلم «محمدرسول‌الله(ص)» می‌نویسد: در این فیلم، برای عبدالمطلب(ع) یک تم خاص داریم، برای جبرئیل(ع) نیز همین‌طور، برای پیامبر(ص) هم قطعا باید یک تم خاص می‌داشتیم و البته یک قطعه کامل. برای آمنه و رابطه بین مادر و فرزند هم یک تم لالایی‌مانند داریم و... می‌توانم بگویم تعدادی ملودی به‌یادماندنی در فیلم خواهید شنید؛ همچنین ترانه عنوان‌بندی را که سامی یوسف به‌زیبایی اجرا کرد. اما فکر می‌کنم مهم‌ترین قطعه‌ای که همه در موسیقی متن این فیلم دوست داشته باشند، قطعه آخر است. قطعه آخر فیلم، همه ۹۹ نام پیامبر(ص) را شامل می‌شود. برای نخستین‌بار، سعی کردم این ۹۹ نام را در یک آهنگ بگنجانم و تنظیم کنم که این کار تقریبا 3 ماه زمان برد. ابتدا نسخه اول آن را نوشتم، بعد بنا به خواست مجیدی، آن را کمی پیچیده‌تر و از لحاظ هارمونی، کامل‌تر کردم. ساختن موسیقی نهایی، تقریبا از جولای شروع شد و تا اکتبر، حدودا 5 ماه طول کشید. می‌دانم که موسیقی فیلم الرساله/ محمدرسول‌الله(ص) اثر موریس ژار بیش از 3 دهه است که از محبوب‌ترین موسیقی‌های فیلم نزد ایرانی‌هاست. نمی‌خواهم بگویم این موسیقی جای آن را می‌گیرد. قرار نیست چیزی جای چیزی را بگیرد. این فیلم با فیلم قبلی کاملا متفاوت است. کل دیدگاه و رویکرد فیلم متفاوت است و همان‌طور که گفتم، این فیلم بیشتر درباره مهربانی است و طبعا موسیقی آن‌هم بازتابی است از فلسفه‌ای که مجیدی در فیلمنامه آورده و دیدگاه او در این رابطه که این فیلم را به عنوان فیلمی جهانی برای همگان بسازد، نه فقط برای مسلمانان، بلکه برای تمام نوع بشر. ضبط نهایی را در برلین انجام دادیم، چند نوازنده از فلسطین داشتیم، چند نوازنده از ایران که دودوک و عود نواختند و همچنین تعدادی از خواننده‌ها از ایران بودند. تعداد زیادی نوازنده هم از هند داشتیم. گروه کر، دانشجویان یکی از کالج‌های من در هند بودند و برخی وکال‌های بالا را در بلغارستان ضبط کردیم. رهبر ارکستر و مهندس صدا هر دو از انگلستان بودند، مارک دانتلی و جف فاستر. بنابراین یک گروه موسیقی بین‌المللی داشتیم. ای.‌آر.رحمان در این مدت مورد هجمه‌های مغرضانه‌ای به دلیل ساخت فیلم «محمدرسول الله(ص)» قرار گرفته و یک گروه افراطی مذهبی هند در صدد اقدام قضایی علیه وی هستند.